تبریز امروز:
ویلیام رجینالد هاو براون، ومبلی (۱۹۲۳)
ساخت ورزشگاه ومبلی انگلستان چهار روز پیش از میزبانی فینال جام حذفی بین بولتون واندررز و وستهام یونایتد در ۲۸ آوریل ۱۹۲۳ به پایان رسید. این ورزشگاه ظرفیت ۱۲۷,۰۰۰ نفر را داشت، اما هزاران نفر دیگر سکوها را پر کردند و به زمین بازی سرریز شدند. پلیس جرج اسکوری، سوار بر اسب سفیدش «بیلی»، به‌آرامی هواداران را به کناره‌ها هدایت کرد تا بازی آغاز شود - این رویداد بعدها به «فینال اسب سفید» معروف شد. در نقاشی براون، بیلی تقریباً در مرکز تصویر قرار دارد، در لبه بالایی «بلندترین» جزیره سبز که مانند مجمع‌الجزایری در میان دریایی از هواداران شکل گرفته است. بولتون با نتیجه ۲-۰ پیروز شد. ورزشگاه قدیمی و باشکوه ومبلی در سال ۲۰۰۳ تخریب شد و جای خود را به ورزشگاه جدید داد.
نقاشی «ومبلی» اثر ویلیام رجینالد هاو براون لحظه‌ای تاریخی را در اولین فینال جام حذفی برگزارشده در ورزشگاه تازه‌تأسیس ومبلی به تصویر می‌کشد. این اثر نه‌تنها یک رویداد ورزشی، بلکه یک پدیده اجتماعی و فرهنگی را ثبت می‌کند که نشان‌دهنده اشتیاق بی‌حد هواداران فوتبال و اهمیت ورزشگاه ومبلی به‌عنوان نمادی از فرهنگ بریتانیایی است.
تمرکز نقاشی بر اسب سفید «بیلی» و افسر پلیس جرج اسکوری، که به مدیریت جمعیت کمک کرد، نشان‌دهنده نقش کلیدی این لحظه در تعریف «فینال اسب سفید» است. قرار گرفتن بیلی در مرکز و در بالاترین نقطه «جزیره سبز» (زمین چمن) در میان انبوه هواداران، کنتراست بصری قدرتمندی ایجاد می‌کند که توجه بیننده را به نقش این اسب در نظم‌بخشی به هرج‌ومرج جلب می‌کند. استفاده از استعاره «مجمع‌الجزایر سبز» در میان «دریای هواداران» نشان‌دهنده مهارت براون در به تصویر کشیدن مقیاس عظیم این رویداد و هیجان جمعی آن است.
سبک نقاشی احتمالاً بازتاب‌دهنده رویکردهای واقع‌گرایانه یا امپرسیونیستی اوایل قرن بیستم است که تلاش می‌کردند لحظه‌های تاریخی را با دقت و احساس ثبت کنند. این اثر همچنین به‌عنوان سندی از اهمیت تاریخی ورزشگاه ومبلی عمل می‌کند، که تا پیش از تخریبش در سال ۲۰۰۳، میزبان رویدادهای ورزشی و فرهنگی بی‌شماری بود.
این نقاشی، فراتر از یک تصویر ورزشی، تأملی بر اتحاد، اشتیاق و مدیریت چالش‌های اجتماعی در رویدادهای بزرگ است
