چوپان در خاللی دره به دنبال گوسفندان می رود!

آرام در دشت ابری و نمناک زندگی را می جوید ، مشقت و زحمت قرین زندگی اش هستند ، اما او یاد گرفته است که باید آرام و صبور باشد ........... چوپان لیقوان چاره ای بجز آمدن به عینالی ندارد ، در زمانی که مراتع ویلا شدند و خاص ترین تولیدکنندگان سرزمین در تنگنای زمین و علوفه قرار گرفتند

شمعدانی های کوهستان سرخاب عینالی با کنسرتو ویلن یوهان سباستیان باخ

شمعدانی وحشی یا قلم قاش کوهستان سرخاب بومی ایران و ترکمنستان است و در بهار نقش خود را بر روی کوهستان سرخاب عینالی می افکند ........................

چکاوک کاکلی در غروب عینالی

سکوت کوهستان را گرفته است ، پرنده خسته در حال پرکشیدن به آشیانه ی سبک خود است ؛ لحظه ای برای استراحت بر روی سنگ می نشید و اجازه می دهد تا تصویرش در تیرگی های غروب برای انسان ها بار دیگر جاودانه شود، و او پس از لحظه ای آسودگی پر می گیرد و در کوهستان سرخ ناپدید می شود !

خانا باغ های حکم آباد

خانا باغ های مخروطی باغات سبزی تبریز ، نمادهایی از کار و زحمت و اندک استراحت بعد از ظهر و شبانه ی مردم زحمتکش هستند ! حکم آباد مفهومی گرانبها در سبزی و کاهوی تبریز دارد ! منطقه ای که با ناکارآمدی مدیران شهری در حال فروپاشی تدریجی است ! ثبت ملی باغات ، عدم صدور مجوز تفکیک ، ممانعت از خیال پردازی های زشت و کژ همچون ساخت پارک بزرگ با تخریب باغ بزرگ می تواند در رسیدن به مقصد مهم ثبت جهانی زمین احیا شده و موزه زنده باغ و بوستان سبزی شهر تبریز کمک کند!

چه کسی درختارو برید؟

چه کسی درختارو برید این بدجنس همه درختارو قطع کرد!

ایزابلین عینالی

باران تازه قطع شده بود و او هم در میان آب و خاک خیس قدم می زد ، ایزابلین پرنده ی مهاجر عینالی است که اکنون کمتر مهاجرت به دور دست ها می کند و در مناطق معتدل نیزگذران می کند و با تغییر فصل دوباره به سرخاب برمی گردد.

عینالی را با عنوان پارک ملی سرخاب برای شهرتبریز حفظ کنیم

سرخاب با سرخی بی همتای خاکش ، جایگاه محافظش برای شهر ، حریم منظر شهرش، آرام بخشی مردان و زنانش با عطرآگینی گیاهانش و شادی و شورآفرینی زیبایی گل هایش و هنرنمایی سنگ هایش و خنکی بولاخ هایش ، محلی نیست که نابودی آن برحال مردمان شهر بی اثر باشد !.......غنای طبیعت کوهستان عینالی همان سرخاب در شمال شهر تبریز و وجود ده ها گونه گل و گیاه ارزشمند و گونه های تحت انقراض و کمیاب و حیات انواع پرنده و حیوانات و آثار دیرینه بشری از بقعه تا پایان یولی و پایان کورپوسی و سنگ های ضرب و تراش خورده اش در خاللی دره و آب راه های نهند و حضور کوهستان در فرهنگ شفاهی و مکتوب مردمان، شرایط ممکن به منظور ثبت منطقه شمال شهر از فرودگاه تا آرپا دره سی مشتمل بر بخش درختکاری شده به عنوان منطقه ی دارای ارزش های "خاص فرهنگی" و "گونه های تحت انقراض مانند زنبق بنفش" و یا یک" کوهستان سرخ فام" و با نام" پارک کوهستان سرخاب یا عینالی و یا طبیعت "را فراهم آورده است . آنگونه که شان شهر است و نشانگر توانمندی ادراک مدیرانش!

پایان یولی ، نگاره ای با قلم پای یاران رفته

پایان یولی راه قدیمی اهر، جاده ای خاکی است که سال ها مردمان ، همراه با چهارپایان خود در آن طی طریق کرده اند و با قلم پای خود راه را به تصویر کشیده اند ! در مجاورت تبریز دو پل از آن باقی مانده است ...یکی از آنها مدفون در زیر خاک است که گاه سر آن باز می شود تا به سرش برسند و دوباره سر بر می بندد و پل دیگری که تمایلی برای حفظ و ثبت آن وجود ندارند و همچنین مسیری منقطع از راه که همچنان باقی است و گاه نیاز به مرمت دارد ! بدنه " پایان یولی " در شمال تبریز و در درون کوه سرخاب در معرض تخریب است .........پایان یولی یکی از زیبا ترین راه موزه ها و جاده های قدیمی تبریز است که می توان با حفاظت از آن ثروتی بزرگ را برای تبریز و تاریخ " یول" همان راه ایجاد کرد. راه در کنار مسیرهای دستکاری شده آن اکنون با فرسایش آب و خاک نیز در معرض شستشو است و نه تنها راه قدیمی که تهدید زندگی عابرین پیاده و سواره را همراه دارد .

کمی مانده به بهار ، اولین گل عینالی در اسفندماه

او از اولین گل های کوهستان سرخاب عینالی است که توان تحمل زمستان را نداشت ،او گرمی بهار رادر تن خود حس کرده بود، پس باید گل می داد و خود نغمه ی بهار را بنوازد

بویمادرن - بومادران از گل های کوهستان عینالی

بوی تیزش در سنت های یک سرزمین جاری است ، گاه در موقع بیماری دم کرده ی آن را نوشیده ایم و زیبایی و عطر آن را در با لذت حفظ کرده ایم ، بویمادرن یا به قولی بومادران ریشه ای عمیق در عینالی دارد ..........

یک رستوران در دوه چی بازارچاسی

گسترش رستوران ها در تبریز نمودی از آمادگی در بستر سخت توسعه ی شهر و شناخته شدن به عنوان مقصد توریسم و حتی آماده سازی مردم برای حضور در اماکن عمومی هستند ،..

برف در جاده اسالم - خلخال

منظره ای از برف تبریز در رشدیه

برف تبریز بعد از مدت ها انتظار برزمین نشست و تا بعد از ظهر نتوانست دوام بیاورد ...........اما صبح مناظر بدیع و زیبایی را آفرید

پایان یولو ، پایان کورپوسو سایت موزه ای در حال فراموشی در منظر شهر تبریز

بعد از باغات سرسبز باغمیشه که گاه معدود دیوار های گلی و خانه های خشتی گذشته های دور همچنان در محل مانده اند و سپس با عبور از پایان گولی ( استخر ) ، تازه به پای کوه نرسیده بودیم ، از پیچ و خم راه ها و با گذشتن از روی پل رضا خانی کم کم مسیر را به سمت ونیار ادامه می دادیم! راه مشهور به پایان یولی بود و پل دوم نیز در این یول حاضر بود ؛ پلی که که یول را از سیل و بارش نجات می داد! نمی توان گفت چه کسانی از این راه عبور کرده اند و در روستاهای فراموش شده مسکن گزیده و یا در آسیاب های محل گندم آرد کرده اند ! و نان را با چه زحمتی آفریده اند! پل اول اکنون سالم در زیر خاک هاست ، پل دوم بیرون از خاک و در مسیر قدیم پایان یولی و ونیار همچنان باقی است، یول هم همچنان بقای خود را دارد و چه یاران رفته ای که با قلم پا آن را صیقل داده و هموار کرده اند. مسئولیت حفظ راه برعهده اداره راه و شهرسازی شاید باشد و مسئولیت حفظ یول و پل و ثبت آن برعهده اداره میراث فرهنگی ! اداره راه و شهرسازی می تواند راه و پل را به عنوان موزه زنده و یا سایت موزه حفظ نماید و مانع از زمین خواری و تعدی به حریم مسیل گردد ، میراث فرهنگی در راستای مسئولیت خود قادر به ثبت و ترمیم دیواره های سنگی راه و پل خواهد بود ! این تقاضا برای حفظ راه و پل یک خواسته برمبنای قانون وبرحسب وظایف سازمان ها می تواند مطرح گردد.

دختران انگلیسی در حال بازی دیابولو روی پشت بامی در تبریز

تصویری که دو دختر انگلیسی را در حال بازی دیابولو بر روی سقفی در تبریز، ایران، 1908 نشان می‌دهد. در پس‌زمینه، توپخانه‌ ی انقلابیون تبریزی آماده دفاع از انقلاب است که برای اقدام علیه سلطنت طلبان ایرانی آماده است ...........

مردمان و آجیل فروش در تبریز قدیم

آنها هیچ کدام دیگر نیستند ، شاید یکی از آنان پدر بزرگ ما باشد که نمی شناسیمش ، شاید این عکس تنها عکس زندگی شان باشد .......یک روز در حین عبور از کوی و برزن عکاسی از آنها خواسته است تا برای گرفتن عکس بایستند و ............

سال ها پیش؛ جشنی در تبریز

یک لیتوگرافی سیاه و سفید ما را به اوایل قرن بیستم می برد. این تصویر که بخشی از یک مجموعه خصوصی است، در اصل به عنوان تصویری برای «جهان و مردمانش»، یک تور جامع از همه سرزمین‌ها توسط چارلز اف هورنای خلق شد. در این صحنه، ما در فصل تعطیلات به خیابان های پر جنب و جوش تبریز، ایران منتقل می شویم. خیابان‌های سنگ‌فرش شده در میان منظره شهری شلوغ، پر از مردمی است که از اوقات فراغت خود لذت می‌برند و در اشکال مختلف سرگرمی شرکت می‌کنند. یکی از نکات برجسته نمایش عروسکی یا بازی عروسکی است که در گوشه خیابان برگزار می شود. این هنرمند به طرز ماهرانه ای جوهره فرهنگ ایرانی و جذابیت خاورمیانه را با جزئیات پیچیده به تصویر می کشد. این معماری عکس منعکس کننده طرح های سنتی یک جامعه است و در عین حال تأثیرات مناطق مجاور را به نمایش می گذارد. دین نیز نقش مهمی در این تصویر بازی می کند، زیرا می توان افرادی را مشاهده کرد که درگیر اعمال مذهبی مرتبط با جشن های سال نو هستند. این سنگ نگاره نه تنها نگاهی اجمالی به زندگی در دهه 1920 به ما می دهد، بلکه به عنوان یک ابزار آموزشی برای درک جغرافیا و فرهنگ های مختلف در سراسر جهان عمل می کند. این به ما یادآوری می کند که چگونه هنر می تواند ما را در زمان و مکان منتقل کند و به ما امکان می دهد سنت ها و آداب و رسوم مختلف را درک کنیم. عکس «سال نو در تبریز (لیتو)» قطعه ای خاطره انگیز است که تماشاگران را به غرق شدن در عصری دیگر و در عین حال قدردانی از تکنیک هنری و میراث فرهنگی دعوت می کند.

جلیقه ی کلیسایی بافت و دوخت تبریز بین سال های 1275-1400 میلادی

این جلیقه، لباس کلیسایی است که اسقف‌ها و کشیشان در طول مراسم عشای ربانی بر تن می‌کردند، که از مخمل قرمز طرح‌دار با ردیف‌هایی از دگمه های طلا ساخته شده است و نمونه بارز تبادل فرهنگی بین خاورمیانه و غرب است. این یکی از حدود 30 قطعه باقیمانده با این نقش است که بیشتر آنها به شکل قطعه هستند. فهرست های کلیساهای پاپ و ایتالیایی نشان می دهد که چنین پارچه هایی در اواخر قرن سیزدهم و چهاردهم بافته شده اند. این پارچه که از دیرباز با اسپانیا یا ایتالیا مرتبط بوده است، اخیراً به شرق جهان اسلام و به ویژه تبریز در شمال غربی ایران نسبت داده شده است. انتساب بر اساس مشخصات فنی، شرح موجودی، و شهرت تبریزی ها به عنوان مرکز منسوجات لوکس است. ابریشم، بافت ساده با آمیختگی جناغی از تارهای ثانویه صحافی و پودهای پوششی تکمیلی ابریشمی با لایه‌های طلایی-حیوانی-لایه‌پیچ شده است. تارهای تکمیلی شمع که مخملی بریده شده را تشکیل می دهند. لبه‌های ابریشم با نوارهای فلزی طلایی، نوار ماسوره‌ای. اندود شده با ابریشم، بافت ساده است.

خرابه های استحکامات قدیمی تبریز

این تصویر با عنوان "ویرانه های تبریز (ویرانه های استحکامات قدیمی)" ما را به سال 1881 می برد و بخشی از تاریخ شهر تبریز آذربایجان را به تصویر می کشد. این تصویر بقایای استحکامات قدیمی را نشان می‌دهد که زمانی بلند و سربلند بودند و اکنون به ویرانه تبدیل شده‌اند.

دروازه اصلی شهر تبریز - مکانی که هنر در میان مناظر خیره‌کننده با سنت تلاقی می‌کند.

این عکس با عنوان "ایران تبریز" ما را به سفری بصری به شهر تاریخی تبریز (که قبلا به نام توریس شناخته می شد) در ایران می برد. این تصویر ورودی اصلی این شهر مشهور را نشان می دهد که به خاطر فرش های نفیس خود شهرت یافته است. این عکس که در سال 1848 گرفته شده است، ما را به گذشته می برد و نگاهی اجمالی به تاریخ غنی تبریز دارد. همانطور که به این منظره چشمگیر خیره می شویم، بلافاصله به عظمت و زیبایی معماری ورودی که پذیرای بازدیدکنندگان این شهر باستانی است جذب می شویم. اهمیت تبریز به عنوان یک قطب فرهنگی از طریق شهرت آن در تولید فرش های استثنایی مشهود است. این شاهکارهای پیچیده بافته شده مترادف با نام تبریز شده اند و همچنان در سراسر جهان به شدت مورد توجه هستند.