شاطر اوغلان گوروم آللاه سنه وئرسین برکت قوی اونون یاخشی النسین ،خمیرین اللنسین چوخ پیشیر یاخشی پیشیر گویده فیریلدات چوره گی منبر اوسته چوره یین قوی قالانیب تللنسین ......................................... سعدی نین باغ گلستانی گره ک حشره قده ر آلماسی سلله لنیب خرماسی زنبیللنسین لعنت اول باد خزانه کی نظامی باغینین بیر یاوا گلبسرین قویمادی کاکللنسین آرزو جلگه لرینده بیز اکن مزرعه لر دئییه سن ساقه لنیب قوی هله سنبللنسین قصه چوخ قافیه یوخ آختاریرام تاپمیورام یئریدیر شهریارین طبعی ده تنبللنسین
مبارکتر شب و خرمترین روز به استقبالم آمد بخت پیروز دهلزن گو دو نوبت زن بشارت که دوشم قدر بود، امروز نوروز
در شماره کریسمس ۱۹۶۹ مجله ووگ، ولادیمیر ناباکوف پیشنهادی برای تدریس «اولیس» جیمز جویس ارائه داد: «به جای تداوم دادن به چرتوپرتهای پرمدعای عناوین فصول هومری، کروماتیک و احشایی، مربیان باید نقشههایی از دوبلین تهیه کنند که مسیرهای درهمتنیده بلوم و استفن به وضوح ترسیم شده باشد.» او خودش یک نقشه جذاب کشید. چند دهه بعد، جوزف نوگنت، استاد انگلیسی کالج بوستون، و همکارانش نقشهای ارائه شده در گوگل تهیه کردند که قدمبهقدم استفن ددالوس و لئوپولد بلوم را دنبال میکند. انجمن ویرجینیا وولف بریتانیا، و همچنین دانشجویان مؤسسه فناوری جورجیا، بهطور مشابه مسیرهای پیادهروان لندنی در «خانم دالووی» را بازسازی کردهاند. این نقشهها نشان میدهند که این رمانها تا چه حد به ارتباط عجیبی بین ذهن و پاها وابستهاند. جویس و وولف نویسندگانی بودند که جوشوخروش آگاهی را به کاغذ و جوهر تبدیل کردند. برای انجام این کار، شخصیتهایشان را به پیادهروی در شهر فرستادند. وقتی خانم دالووی راه میرود، صرفاً شهر اطرافش را حس نمیکند. بلکه در گذشتهاش فرو میرود و بیرون میآید، لندن را به منظرهای ذهنی با بافتی غنی تبدیل میکند، «آن را میسازد، گرد خودش بنا میکند، واژگونش میکند، هر لحظه از نو خلقش میکند.» از زمان فیلسوفان یونانی سرگردان، بسیاری از نویسندگان دیگر ارتباط عمیق و شهودی بین پیادهروی، تفکر و نوشتن کشف کردهاند. (در واقع، آدام گوپنیک دو هفته پیش در نیویورکر درباره پیادهروی نوشت.) هنری دیوید ثورو در دفترچهاش نوشت: «چه بیهوده است که برای نوشتن بنشینی وقتی برای زندگی کردن بلند نشدهای!» «فکر میکنم لحظهای که پاهایم شروع به حرکت میکنند، افکارم شروع به جریان یافتن میکنند.» توماس دوکینسی محاسبه کرده که ویلیام وردزورث—که شعرهایش پر از گشتوگذار در کوهها، جنگلها و جادههای عمومی است—در طول زندگیاش تا صد و هشتاد هزار مایل پیادهروی کرده، یعنی بهطور متوسط شش و نیم مایل در روز از پنجسالگی. چه چیزی در پیادهروی بهخصوص آن را برای تفکر و نوشتن اینقدر مناسب میکند؟ پاسخ از تغییرات شیمیایی ما شروع میشود. وقتی پیادهروی میکنیم، قلب سریعتر میتپد، خون و اکسیژن بیشتری نهتنها به عضلات بلکه به همه اندامها—از جمله مغز—پمپاژ میکند. آزمایشهای زیادی نشان دادهاند که بعد یا حین ورزش، حتی تلاش بسیار ملایم، افراد در آزمونهای حافظه و توجه بهتر عمل میکنند. پیادهروی منظم همچنین اتصالات جدیدی بین سلولهای مغزی ایجاد میکند، از فرسایش معمول بافت مغز که با افزایش سن رخ میدهد جلوگیری میکند، حجم هیپوکامپ (منطقهای از مغز که برای حافظه حیاتی است) را افزایش میدهد و سطح مولکولهایی را که هم رشد نورونهای جدید را تحریک میکنند و هم پیامها را بین آنها منتقل میکنند، بالا میبرد.
در آگوست ۱۹۱۸، ویرجینیا وولف مدتی آرام را در خانه روستایی آشهام در ساسکس روستایی گذراند که او و همسرش، لئونارد، اجاره کرده بودند. وولف به دوستش، بانوی اجتماعی اوتولین مورل، نوشت: «ما تقریباً تنها بودیم، که تأثیر معنوی عمیقی بر ذهن دارد. بدون شایعه، بدون بدخواهی، بدون حمایت از همنوعان.» او پس از شش ماه انزوا طعنه زد: «من باید به نوعی قدیس میشدم و لئونارد قطعاً پیامبری میشد. ما در حین راه رفتن در جادهها، به مردم فضیلت میبخشیدیم.» اما با آمدن مهمانان در شب قبل، هرگونه ادعای تقدس از بین رفت: «من چنان غرق دنیای مادی شدم که امروز صبح اصلاً پاک نیستم. پنج ساعت شایعهپراکنی کردیم.» وولف میدانست که انسان بودن یعنی حرف زدن درباره انسانهای دیگر. همه ما شایعهپراکنی میکنیم و کسانی که این کار را نمیکنند یا دروغ میگویند یا مردهاند. درست است که کمتر کسی به اینکه بهعنوان شایعهپرداز شناخته شود افتخار میکند—این برچسب بیش از حد قاطع و قضاوتی است و با مفاهیمی از افشاگری اسرار و بیاخلاقی همراه است. با این حال، با زنگ تلفن یا صدای پیام در چت گروهی، قلبمان از امید به شنیدن تکهای وسوسهانگیز و تازه به تپش میافتد. شایعهپراکنی سرگرمکننده است و همچنین ما را حفظ میکند.
گونگ شیان نقاش ، که به سلسلهی شکستخوردهی مینگ وفادار مانده بود، بهعنوان یک یِمین (yimin) یا «بازماندهی زیر دست» در دوران سلسلهی چینگ (۱۶۴۴-۱۹۱۱) با خودش کنار آمد و به زندگی منزوی روی آورد. گونگ تصویر یک خانهی دورافتاده را با شعری همراه کرد که توانایی ارکیدهها - نماد مردان نیکوکار - را در تحمل سرمای زمستان با بوتههای خار - نماد مردان فرومایه - که برای هیزم استفاده میشوند، در تضاد قرار میدهد. این هنرمند تکنیکی از شستوشوی جوهر و نقطهگذاری را به کمال رساند که به او اجازه داد در نقاشیهایش هم چگالی و هم شفافیت را به دست آورد.
به نظر میرسد آتشبس در غزه به پایان رسیده است. و در حالی که بنیامین نتانیاهو، نخستوزیر اسرائیل، تلاش کرده حماس را به خاطر ازسرگیری درگیریهایی که در ۱۸ مارس ۲۰۲۵ بیش از ۴۰۰ فلسطینی را کشت سرزنش کند – و هشدار داد که این «تنها آغاز» است – حقیقت این است که بذرهای خشونتهای تجدیدشده را باید در سیاست داخلی اسرائیل جستجو کرد. از زمان اجرایی شدن فاز اول آتشبس در ژانویه، کارشناسان سیاست اسرائیل – از جمله خودم – مشکلی را که به احتمال زیاد غیرقابل حل است، برجسته کردهاند. و آن این است که اجرای فاز دوم این طرح – که در صورت اجرا، خروج کامل نیروهای نظامی اسرائیل از نوار غزه را در ازای آزادی گروگانهای باقیمانده در بر خواهد داشت – برای عناصر راست افراطی در ائتلاف حاکم اسرائیل که نتانیاهو برای بقای سیاسی خود به آنها وابسته است، غیرقابل قبول است. خروج از نوار غزه با ایدئولوژیهای حداکثرگرایانه اعضای کلیدی دولت نتانیاهو، از جمله برخی در حزب خود او، لیکود، در تضاد است. در عوض، موضع اعلامشده آنها این است که اسرائیل باید کنترل این منطقه را حفظ کند و تا حد امکان فلسطینیها را از آن بیرون براند. به همین دلیل است که بسیاری در دولت نتانیاهو وقتی دونالد ترامپ، رئیسجمهور آمریکا، اعلام کرد که فلسطینیها باید از غزه خارج شوند تا راه برای پروژه بازسازی عظیمی به رهبری ایالات متحده باز شود، ابراز خوشحالی کردند. بهعنوان یک متخصص تاریخ اسرائیل و استاد مطالعات صلح، من معتقدم دیدگاه راست افراطی برای غزه پس از درگیری، که بخشهایی از دولت نتانیاهو آن را به اشتراک دارند، با طرح آتشبس ناسازگار است. اما بهطور فزایندهای به نظر میرسد که این دیدگاه با نظرات برخی در دولت آمریکا – که بهعنوان حامی واقعی آتشبس، شاید تنها نهادی بود که میتوانست دولت اسرائیل را به پایبندی به شرایط آن مجبور کند – همراستا شده است.
حضرت آیتالله خامنهای لازمه تحقق سرمایهگذاری در تولید را ایجاد عزم و انگیزه جدی در دولت و مردم دانستند و گفتند: کار دولت، زمینهسازی و برداشتن موانع تولید و کار مردم، وارد کردن سرمایههای خرد و کلان خود در راه تولید است که در این صورت سرمایهها دیگر به سمت امور مضرّ همچون ارز و طلا نخواهد رفت و در این زمینه بانک مرکزی و دولت نقش مؤثری دارند. رهبر انقلاب با این مقدمه، شعار سال ۱۴۰۴ را «سرمایهگذاری برای تولید» خواندند و ابراز امیدواری کردند با برنامهریزی دولت و مشارکت مردم، گشایشی در امر معیشت ایجاد شود.
همیشه تا که ز تاثیر ابر نوروزی چمن شود ز ریاحین چو جنه الماوی نهال عمر تو سرسبز باد و بد خواهت بزیر خاک چو بیخ درخت ناپیدا
نتانیاهو هیچ علاقه ای به صلح نداشت ، فشار افکارعمومی جهانی و خواسته های خانواده های اسراییلی برای تبادل اسرا و هچنین فشارهای سیاسی داخلی او را وادار به پذیرش صلح کرد ، صلحی که می توانست به سادگی و با هر بهانه شکسته شود و جنگ مجددا آغاز گردد ، صلح و آتش بس موقت لازمه ی نتانیاهو بود، حال او با استفاده از فرصت بدست آمده اش دوباره جنگ را می خواهد آغاز کند. دراواخر فوریه ۲۰۲۵، موسی ابومرزوق، رهبر ارشد حماس و رئیس پیشین دفتر سیاسی این گروه، اظهار داشت که اگر میدانست پاسخ اسرائیل به حمله ۷ اکتبر ۲۰۲۳ حماس تا چه حد ویرانگر خواهد بود، از این حمله حمایت نمیکرد. این اعتراف صریح و قابلتوجه، اکنون که چند هفته بعد، بمباران وحشیانه اسرائیل از سر گرفته شده، اهمیت دوبارهای پیدا کرده است. حملات هوایی از ۱۸ مارس تاکنون جان صدها فلسطینی را گرفته و بهطور رسمی به آتشبس شکننده پایان داده است. بهعنوان یک متخصص در سیاست فلسطین، من معتقدم بازگشت به جنگ فعال در نوار غزه – از دیدگاه طرف فلسطینی – نشاندهنده عدم تعادل فاحش قدرت نظامی حماس در برابر اسرائیل و فقدان پیشبینی استراتژیک این گروه در عدم درک تمایل ظاهری بنیامین نتانیاهو، نخستوزیر اسرائیل، به ازسرگیری جنگ است.
دانه های سرخ در سرزمین های جنوبی میرویند، در بهاران شاخه هاشان شکوفه می زند. کاش تو از آن شاخه ها بیشتر بچینی، این دانه ها نشان شورهای پرآشوبند.
در سال ۱۹۵۰، تولید جهانی پلاستیک حدود ۲ میلیون تن بود. اکنون این میزان به حدود ۴۰۰ میلیون تن رسیده است که افزایشی نزدیک به ۲۰٬۰۰۰٪ را نشان میدهد. پلاستیک به عنوان یک ماده، پتانسیل نامحدودی دارد. تولید آن ارزان است و در عین حال سبک و مقاوم میباشد.
عبارت «نظم بینالمللی مبتنی بر قوانین» مدتهاست که در سیاست جهانی جا افتاده است. رهبران غربی اغلب از آن برای توصیف چارچوبی از قوانین، هنجارها و نهادهایی استفاده میکنند که برای هدایت رفتار دولتها طراحی شدهاند. طرفداران استدلال میکنند که این چارچوب پایهای برای دههها ثبات و رفاه فراهم کرده است، در حالی که منتقدان منصفانه بودن و متناسب بودن آن را در جهان چندقطبی امروز زیر سؤال میبرند. اما دقیقاً نظم بینالمللی مبتنی بر قوانین چیست، چه زمانی پدید آمد و چرا امروزه بیشتر درباره چالشهای آن شنیده میشود؟ نظم بینالمللی مبتنی بر قوانین، که در ابتدا به عنوان «نظم بینالمللی لیبرال» شناخته میشد، از ویرانیهای جنگ جهانی دوم سر برآورد. این چشمانداز جاهطلبانه و جهانی بود: ایجاد نظامی جهانی مبتنی بر ارزشهای دموکراتیک لیبرال، سرمایهداری بازار و همکاری چندجانبه. در هستهی این پروژه، ایالات متحده قرار داشت که خود را به عنوان رهبر بیرقیب این نظم جدید میدید. ایده این بود که آشوب سیاست قدرتهای بزرگ و اتحادهای متغیر با جهانی قابل پیشبینی جایگزین شود که توسط قوانین و هنجارهای مشترک اداره میشود. مرکزی در این چشمانداز، تأسیس نهادهایی مانند سازمان ملل متحد، صندوق بینالمللی پول و بانک جهانی بود. این نهادها، در کنار هنجارهای پذیرفتهشده و قوانین رسمی، قصد داشتند همکاری سیاسی، حل مسالمتآمیز اختلافات و بازسازی اقتصادی کشورهای آسیبدیده از جنگ را ترویج دهند. با این حال، چشمانداز یک نظم بینالمللی لیبرال واقعاً جهانی به سرعت از هم پاشید. با آغاز جنگ سرد، جهان به دو بلوک رقیب تقسیم شد. بلوک غربی، به رهبری ایالات متحده، به اصول نظم بینالمللی لیبرال پایبند بود. در همین حال، بلوک کمونیستی به رهبری شوروی، نظامی موازی با هنجارها، قوانین و نهادهای خود ایجاد کرد. پیمان ورشو همراستایی نظامی را فراهم کرد، در حالی که شورای کمک اقتصادی متقابل همکاری اقتصادی را مدیریت میکرد. بلوک کمونیستی بر برنامهریزی اقتصادی دولتی و حاکمیت تکحزبی تأکید داشت و تأکید نظم لیبرال بر دموکراسی و بازارهای آزاد را رد میکرد.
فساد یکی از چالشهای عمدهای بوده که چین در طول دهههای گذشته با آن مواجه بوده است. با روی کار آمدن شی جینپینگ به عنوان دبیرکل حزب کمونیست چین در سال ۲۰۱۲، مبارزه با فساد به یکی از اولویتهای اصلی دولت چین تبدیل شد. این گزارش به بررسی سیاستها، روشها، نتایج و تأثیرات مبارزه با فساد در دوران ریاست شی جینپینگ میپردازد....فساد در چین ریشههای عمیقی دارد و به دوران پیش از اصلاحات اقتصادی دهه ۱۹۸۰ بازمیگردد. با رشد سریع اقتصادی چین، فساد نیز در بخشهای مختلف دولت، حزب کمونیست و شرکتهای دولتی گسترش یافت. فساد مالی، رشوهخواری، سوءاستفاده از قدرت و اختلاس از جمله مشکلاتی بودند که اعتماد عمومی به دولت را تضعیف میکردند........ تشکیل کمیسیون نظارت و بازرسی مرکزی (CCDI): این نهاد مسئول بررسی و پیگیری موارد فساد در سطح ملی است. CCDI اختیارات گستردهای دارد و میتواند مقامات بلندپایه را بدون نیاز به تأیید قبلی حزب، مورد بازجویی قرار دهد. شکار "ببرها" (مقامات بلندپایه): شی جینپینگ بر این موضوع تأکید کرد که هیچ مقامی، هرچند بلندپایه، از بازخواست مصون نیست. از جمله مقامات بلندپایهای که به دلیل فساد دستگیر شدند، میتوان به ژو یونگکانگ، عضو سابق دفتر سیاسی حزب کمونیست، و بو شیلای، سیاستمدار برجسته، اشاره کرد. مبارزه با "مگسها" (فساد در سطوح پایین): علاوه بر مقامات بلندپایه، شی جینپینگ بر مبارزه با فساد در سطوح پایینتر نیز تأکید کرد. این شامل مقامات محلی، کارمندان دولت و مدیران شرکتهای دولتی میشد.
رؤیت هلال ماه رمضان در غروب روز جمعه امکان پذیر نبوده است. بنابراین ماه شعبان ۳۰ روزه بوده و روز یکشنبه ۱۴ فروردین اولین روز ماه رمضان خواهد بود.
حضرت آیتالله خامنهای با اشاره به کسانیکه در داخل مدام میگویند «چرا پشت میز مذاکره نمیرویم؟»، گفتند: مذاکره با این دولت آمریکا، نه تنها تحریم را رفع نمیکند بلکه باعث کورشدن گره تحریمها و افزایش فشارها میشود و به مطالبات و زیادهخواهی جدید امکان مطرح شدن میدهد.
در سال ۱۹۵۰، تولید جهانی پلاستیک حدود ۲ میلیون تن بود. اکنون این میزان به حدود ۴۰۰ میلیون تن رسیده است که افزایشی نزدیک به ۲۰٬۰۰۰٪ را نشان میدهد. پلاستیک به عنوان یک ماده، پتانسیل نامحدودی دارد. تولید آن ارزان است و در عین حال سبک و مقاوم میباشد.
درمان سلولی (Cellular Therapy) به روشی اطلاق میگردد که در آن از سلولهای زنده بهمنظور درمان بیماریها یا بازسازی بافتهای آسیبدیده استفاده میشود. این روش معمولاً شامل تزریق یا پیوند سلولها به بدن بیمار است تا عملکرد طبیعی بدن بهبود یابد یا سلولهای از دسترفته جایگزین گردند. سلولهای مورد استفاده ممکن است از خود بیمار (اتولوگ)، از اهداکننده (آلوژنیک) یا از منابع آزمایشگاهی تأمین شوند.
گونگ شیان نقاش ، که به سلسلهی شکستخوردهی مینگ وفادار مانده بود، بهعنوان یک یِمین (yimin) یا «بازماندهی زیر دست» در دوران سلسلهی چینگ (۱۶۴۴-۱۹۱۱) با خودش کنار آمد و به زندگی منزوی روی آورد. گونگ تصویر یک خانهی دورافتاده را با شعری همراه کرد که توانایی ارکیدهها - نماد مردان نیکوکار - را در تحمل سرمای زمستان با بوتههای خار - نماد مردان فرومایه - که برای هیزم استفاده میشوند، در تضاد قرار میدهد. این هنرمند تکنیکی از شستوشوی جوهر و نقطهگذاری را به کمال رساند که به او اجازه داد در نقاشیهایش هم چگالی و هم شفافیت را به دست آورد.
بدون شرح
فرآیند صلح ارمنستان و آذربایجان از مسیر خود خارج شده است و لفاظیهای جنگطلبانه، امیدها به دستیابی به یک توافق پایدار را کمرنگ کرده است. تنها چهار ماه پیش، نیکول پاشینیان، نخستوزیر ارمنستان، و الهام علیاف، رهبر آذربایجان، به دولتهای خود دستور دادند تا مذاکرات را تسریع کنند. در آن زمان، هر دو رهبر اذعان داشتند که بیشتر مفاد پیشنویس پیمان صلح حلوفصل شده است. اما اکنون، به نظر میرسد این دو کشور بیشتر به فکر جنگ دوباره هستند تا صلح. علیاف با مطرح کردن ادعای ارضی علیه ارمنستان، که بر نوار سرزمینی ارمنستان متمرکز است و آذربایجان اصلی را از منطقه خودمختار نخجوان جدا میکند، ترس از درگیری مجدد را برانگیخته است. او این منطقه را "زنگزور غربی" نامیده است. علیاف در ۵ مارس، طی سفری به ترکیه، اظهار داشت: «این سرزمین، زمین آذربایجانی بود که بهطور عمدی در دوران اولیه شوروی به ارمنستان منتقل شد تا زندگی را برای آذربایجانیها دشوار کند. این بیعدالتی، که بیش از صد سال ادامه داشته، تأثیر بسیار منفی بر هموطنان ما در نخجوان داشته است.» رسانههای تحت کنترل دولت به پیروی از علیاف، داستانهای تهدیدآمیزی منتشر کردهاند که میگویند دیر یا زود، آذربایجانیها در "زنگزور غربی" ساکن خواهند شد. تحلیلی تاریخی و طولانی که توسط آژانس خبری ترند منتشر شد، تلاش کرد نشان دهد که در دوران امپراتوری روسیه، این سرزمین بخشی از آذربایجان محسوب میشد. فؤاد آخوندوف، نویسنده این تفسیر، نوشت: «تزارهای روس سرزمینهایی که امروز ارمنستان در آن قرار دارد را چیزی جز آذربایجان نمینامیدند!» زبان تهدیدآمیز باکو ممکن است بخشی از یک ترفند مذاکراتی باشد، با توجه به اینکه یکی از نقاط اصلی اختلاف باقیمانده در مذاکرات پیمان صلح، وضعیت مسیر زمینیای است که از خاک ارمنستان عبور میکند و آذربایجان را به نخجوان متصل میکند. هرچه انگیزه لفاظیهای آذربایجان باشد، دولت ارمنستان بهصورت منفعل پاسخ نمیدهد. در ۶ مارس، دولت پاشینیان تدبیری را تصویب کرد که بر اساس آن نیروهای ذخیره برای یک دوره ۱۰ هفتهای "آموزش" از اول آوریل فراخوانده میشوند. گزارشی که توسط آژانس خبری آرمینفو منتشر شد، خاطرنشان کرد که این نیروهای ذخیره «در صورت لزوم، برای انجام وظایف جنگی در دسترس خواهند بود.» طی مذاکرات پیمان صلح، باکو به دنبال حقوقی است که عملاً به معنای حقوق فراسرزمینی در مسیر پیشنهادی اتصال زمینی، معروف به "کریدور زنگزور"، بین آذربایجان و نخجوان باشد. با توقف مذاکرات صلح در اوایل سال ۲۰۲۵، پاشینیان تلاش کرد با نشان دادن تمایل به بررسی ترتیبی که به وسایل نقلیه و شهروندان آذربایجانی امتیازات نامشخصی برای تردد در این کریدور بدهد، مذاکرات را احیا کند. اما تاکنون، ارمنستان در موضوع حقوق فراسرزمینی آذربایجان کوتاه نیامده است.
اخبار ، گزارشات ، عکسها و فیلم های خود را برای ما ارسال دارید . برای ارسال میتوانید از طریق آدرس تلگرامی یا ایمیل استفاده کنید.