تبریز امروز:
جنگ ها ، فرهنگ را تهدید می‌کنند و کنوانسیون لاهه ۱۹۵۴ یونسکو به حفاظت از میراث، جلوگیری از درگیری و حمایت از احیا کمک می‌کند.
کنوانسیون لاهه ۱۹۵۴ برای حفاظت از اموال فرهنگی در صورت درگیری مسلحانه، اولین معاهده بین‌المللی است که به حفاظت از میراث فرهنگی در طول جنگ اختصاص داده شده است. این کنوانسیون که توسط یونسکو در پاسخ به تخریب گسترده جنگ جهانی دوم تصویب شد، حمایت‌های قانونی از اموال فرهنگی، از جمله بناهای تاریخی، موزه‌ها و بایگانی‌ها را تعیین می‌کند.
این کنوانسیون اقداماتی مانند نشان سپر آبی را برای مشخص کردن مکان‌های حفاظت‌شده معرفی می‌کند و ملت‌ها را موظف می‌کند تا از آسیب، سرقت و تجارت غیرقانونی اشیاء فرهنگی جلوگیری کنند. دو پروتکل اضافی (۱۹۵۴ و ۱۹۹۹) اجرای این قوانین، از جمله قوانینی علیه توقیف اموال فرهنگی و اقداماتی برای استرداد پس از جنگ را تقویت می‌کنند.
«... هرگونه آسیب به اموال فرهنگی، صرف نظر از مردمی که به آنها تعلق دارد، آسیبی به میراث فرهنگی تمام بشریت است، زیرا هر مردمی در فرهنگ جهان سهیم هستند...»
کنوانسیون ۱۹۵۴ لاهه برای حفاظت از اموال فرهنگی در صورت وقوع درگیری مسلحانه توسط یونسکو در پاسخ به تخریب گسترده میراث فرهنگی ناشی از جنگ تصویب شد. این کنوانسیون با اذعان به اینکه میراث فرهنگی متعلق به تمام بشریت است، اولین چارچوب جامع بین‌المللی را برای حفاظت از بناهای تاریخی، آثار هنری، نسخه‌های خطی و سایر اموال فرهنگی مهم ایجاد کرد.
این کنوانسیون هم در زمان صلح و هم در طول درگیری مسلحانه اعمال می‌شود و تضمین می‌کند که مکان‌ها و اشیاء فرهنگی حفظ، احترام و از تخریب، سوءاستفاده یا غارت محافظت می‌شوند.
این کنوانسیون تعهدات کلیدی را برای کشورهای عضو، از جمله اقدامات پیشگیرانه مانند نگهداری موجودی، برنامه‌ریزی واکنش‌های اضطراری و فراهم کردن پناهگاه برای اموال فرهنگی منقول، مشخص می‌کند. همچنین احترام به اماکن فرهنگی را الزامی می‌کند، استفاده از آنها را برای اهداف نظامی ممنوع می‌کند و مجازات‌هایی را برای تخلفات اعمال می‌کند.
پروتکل اول (۱۹۵۴) به طور خاص به حفاظت از اموال فرهنگی در طول اشغال می‌پردازد و صادرات، فروش یا نگهداری آنها را ممنوع می‌کند. برای تقویت بیشتر کنوانسیون، پروتکل دوم (۱۹۹۹) حفاظت بیشتری را برای اماکن فرهنگی با اهمیت استثنایی معرفی کرد، مجازات‌های کیفری را برای تخلفات تعریف کرد و یک کمیته بین دولتی برای نظارت بر اجرای آن تأسیس کرد.
این ابزارهای قانونی در کنار هم، در حفاظت از میراث فرهنگی و ترویج صلح بسیار مهم هستند.
