تبریز امروز:
نقاشی اکسپرسیونیستی گئورگ آیسلر از فاجعه ورزشگاه هیلزبورو در شفیلد، انگلستان، برگرفته از یک فریم تلویزیونی ثبت‌شده در ساعت ۳:۰۶ بعدازظهر، ۱۵ آوریل ۱۹۸۹ است. در آن بعدازظهر، ۹۶ هوادار لیورپول به دلیل ازدحام بیش از حد در آغاز مسابقه نیمه‌نهایی جام حذفی تیم‌شان مقابل ناتینگهام فارست، خفه شدند و جان باختند. این نقاشی برخی از هواداران را نشان می‌دهد که در تلاش برای رسیدن به ایمنی در طبقه بالای محل ازدحام هستند - اشاره‌ای به تابلوی «داوری نهایی» اثر میکل‌آنژ.
نقاشی «هیلزبورو» اثر گئورگ آیسلر یک اثر اکسپرسیونیستی قدرتمند است که یکی از غم‌انگیزترین حوادث تاریخ ورزش مدرن را به تصویر می‌کشد. فاجعه هیلزبورو، که در آن ازدحام در ورزشگاه منجر به مرگ ۹۶ نفر شد، نه‌تنها یک تراژدی ورزشی بلکه لحظه‌ای تعیین‌کننده در بحث‌های مربوط به ایمنی عمومی و مدیریت رویدادهای ورزشی بود. آیسلر با استفاده از سبک اکسپرسیونیستی، که با احساسات شدید و خطوط و رنگ‌های دراماتیک مشخص می‌شود، حس وحشت، ناامیدی و مبارزه برای بقا را به تصویر می‌کشد.
الهام گرفتن از یک فریم تلویزیونی، نشان‌دهنده تأثیر رسانه‌های مدرن بر درک ما از رویدادهای تراژیک است. این انتخاب همچنین به آیسلر امکان داده تا لحظه‌ای خاص و گذرا را جاودانه کند، در حالی که با اشاره به «داوری نهایی» میکل‌آنژ، این فاجعه را به سطحی جهانی و معنوی ارتقا می‌دهد. همان‌طور که تابلوی میکل‌آنژ صحنه‌ای از قضاوت الهی و مبارزه انسان‌ها را به تصویر می‌کشد، نقاشی آیسلر نیز هواداران را در حالتی از تلاشی ناامیدانه برای نجات نشان می‌دهد، که بار احساسی و نمادین عمیقی را منتقل می‌کند.
زمینه شخصی آیسلر، به‌عنوان پسر یک آهنگساز برجسته و شاگرد اسکار کوکوشکا، به کار او عمق بیشتری می‌بخشد. تأثیر کوکوشکا، که خود استاد اکسپرسیونیسم بود و بر احساسات خام و انسانی تأکید داشت، در استفاده آیسلر از فرم‌های تحریف‌شده و رنگ‌های تند برای انتقال شدت عاطفی این فاجعه مشهود است.
این اثر نه‌تنها یک یادبود هنری برای قربانیان هیلزبورو است، بلکه تأملی بر شکنندگی زندگی و تأثیرات اجتماعی و فرهنگی چنین فجایعی به شمار می‌رود.
