5 دی 1404
ما خود را در میانه بحرانی از حقیقت مییابیم. اعتماد به نهادهای عمومی دانش (مدارس، رسانههای سنتی، دانشگاهها و متخصصان) در پایینترین حد خود قرار دارد و دروغگویان آشکار در سراسر جهان در حال جلب حمایت سیاسی هستند. به نظر میرسد ما به طور جمعی دیگر اهمیتی به حقیقت نمیدهیم. نگرانی دموکراسیخواهان در برابر این بحران معرفتی، بخشاً بر این فرض گسترده استوار است که ایده دموکراسی به ارزش حقیقت وابسته است. اما حتی این فرض هم هزینهای دارد. متأسفانه، تمایل دموکراتیک به تأکید بیش از حد بر ارزش حقیقت، با دیگر مطالبات دموکراتیک در تضاد قرار میگیرد. این ما را به تناقضاتی میکشاند که به خوراک دشمنان جوامع باز تبدیل میشوند. فیلسوفان چندین استدلال برای این پیوند بین حقیقت و دموکراسی ارائه کردهاند. گستردهترین استدلال، در عین حال ابتداییترین آن نیز هست: دموکراسی نماینده تمام چیزهایی است که دوست داریم، و حقیقت یکی از آنهاست. اما راههای پیچیدهتری برای بیان این موضوع وجود دارد. یورگن هابرماس، فیلسوف آلمانی، استدلال میکند که یک دموکراسی سالم دارای فرهنگی مبتنی بر گفتوگو است و این گفتوگو مستلزم «ادعاهای اعتباربخشی» است. وقتی درباره سیاست صحبت میکنیم، باید سعی کنیم آنچه میگوییم حقیقت داشته باشد. ماریا رزا، روزنامهنگار فیلیپینی و برنده جایزه صلح نوبل، به همین ترتیب استدلال میکند که دموکراسی به حقیقت نیاز دارد، زیرا: «بدون واقعیتها، نمیتوانید حقیقت داشته باشید. بدون حقیقت، نمیتوانید اعتماد داشته باشید. بدون هر سه، ما هیچ واقعیت مشترکی نداریم، و دموکراسی آنگونه که میشناسیم — و تمام تلاشهای معنادار بشری — مرده است.»
تبریز امروز:
اخبار ، گزارشات ، عکسها و فیلم های خود را برای ما ارسال دارید . برای ارسال میتوانید از طریق آدرس تلگرامی یا ایمیل استفاده کنید.