سال گذشته اصطلاح «فسیل شدن مغز» (brain rot) به‌عنوان واژه سال فرهنگ لغت آکسفورد انتخاب شد.
این عبارت عامیانه اینترنتی در واقع نگرانی‌ها درباره مصرف «مقادیر بیش از حد محتوای کم‌کیفیت آنلاین، به‌ویژه در شبکه‌های اجتماعی» را بازتاب می‌داد.
اکنون یافته‌های جدید انجمن روان‌شناسی آمریکا تایید می‌کند که این فسیل شدن مغز نه‌تنها حقیقی و بیش از یک شوخی اینترنتی است، بلکه یک سندروم واقعی عصب‌ـ‌شناختی بوده که آسیب‌های قابل اندازه‌گیری ایجاد می‌کند.
مطالعه‌ای با عنوان «خوراک‌ها، احساسات و تمرکز: مرور نظام‌مند و فراتحلیل همبستگی‌های شناختی و سلامت روانی مرتبط با استفاده از ویدئوهای کوتاه» به‌طور مستقیم مصرف محتوای ویدئویی کوتاه در پلتفرم‌هایی مانند تیک‌تاک، اینستاگرام و یوتیوب را به پدیده فرسایش مغز مرتبط کرده است.
مطالعه می‌گوید: «قرار گرفتن مکرر در معرض محتوای بسیار تحریک‌کننده و سریع می‌تواند به عادت‌پذیری منجر شود؛ حالتی که کاربران در آن نسبت به وظایف شناختی کندتر و پرزحمت‌تر مانند خواندن، حل مسئله یا یادگیری عمیق، بی‌حس می‌شوند.»
این عادت‌پذیری سیستم پاداش مغز را فعال می‌کند و استفاده عادت‌وار را تقویت می‌کند؛ وضعیتی که می‌تواند به انزوای اجتماعی، کاهش رضایت از زندگی و افت عزت‌نفس و تصویر بدنی منجر شود.
به‌طور خلاصه، قرار گرفتن بیش از حد در معرض محتوای دیجیتال کم‌کیفیت بر عملکرد مغز اثر قابل توجه دارد. هرچه بیشتر ویدئوهای کوتاه تماشا کنید، دامنه توجه شما ضعیف‌تر می‌شود و این بر سلامت روان و توانایی تفکر انتقادی تأثیر می‌گذارد.
پژوهشگران می‌نویسند: «این یافته‌ها بر اهمیت درک پیامدهای سلامت‌ـ‌محور استفاده از ویدئوهای کوتاه تأکید می‌کند. با توجه به اینکه این نوع محتوا بخشی فراگیر از زندگی روزمره شده و می‌تواند بر سلامت، رفتار و تندرستی اثر بگذارد.»
آن‌ها اضافه می‌کنند که این مطالعه پایه‌ای مهم برای پژوهش در حوزه‌هایی همچون سلامت شناختی و سلامت جسمی فراهم می‌کند و می‌تواند راهنمایی برای سیاست‌گذاری و توسعه رویکردهای مبتنی‌بر پژوهش در جهت مصرف متعادل‌تر این نوع محتوا باشد.
در نتیجه اگر احساس می‌کنید از آتروفی شناختی یا «فرسایش و فسیل شدن مغز» رنج می‌برید، شاید وقتش باشد چرخه دوپامین را متوقف کنید و یک کتاب بردار
