وقتی که من در دوران نوجوانی شروع به پرنده‌نگری کردم، چند سال پس از نخستین روز زمین در ۱۹۷۰، چندین گونه پرنده که زمانی در منطقه‌ی من رونق داشتند، دیگر یافت نمی‌شدند.
برخی، مانند کبوتر مهاجر (passenger pigeon)، منقرض شده بودند. دیگران به مناطق دورافتاده‌تر و وحشی‌تر آمریکای شمالی عقب‌نشینی کرده بودند. در بسیاری از موارد، انسان‌ها زیستگاه آنها را با قطع درختان جنگل، خشکاندن تالاب‌ها و تبدیل مراتع به زمین کشاورزی نابود کرده بودند. سموم دفع آفات مانند DDT، آلودگی هوا و آب، و تیراندازی به پرندگان به کاهش بیشتر جمعیت آنها افزود.
پرندگان در سراسر قاره امریکا هنوز هم در حال کاهش هستند. یک مطالعه اخیر بر روی ۵۲۹ گونه نشان داد که جمعیت آنها از سال ۱۹۷۰ تا ۲۰۱۷ تقریباً ۳۰٪ کاهش یافته است. در سال ۲۰۲۵، نزدیک به یک‌سوم تمام گونه‌های پرندگان آمریکای شمالی در حال کاهش هستند؛ ۱۱۲ گونه پرنده در پنجاه سال گذشته بیش از نیمی از جمعیت خود را از دست داده‌اند.
با این حال، نیم قرن پس از شروع پرنده‌نگری من، اکنون می‌بینم که چند گونه‌ی مدت‌ها غایب، دوباره ظاهر می‌شوند، وقتی که با دوچرخه از خانه‌ام در روستا و زمین‌های کشاورزی اطراف در شمال ایالت نیویورک عبور می‌کنم.
