خبر های ویژه
9 مهر 1402
با تسلط آذربایجان بر قره باغ، روابط ارمنستان و روسیه به کمترین حد می رسد
فاصله بین روسیه و ارمنستان
در 19 سپتامبر، در حالی که آذربایجان در حال انجام حمله گسترده خود به قره باغ کوهستانی بود، اولین واکنش روسیه این بود که از هر دو طرف خواست تا جنگ را متوقف کنند و نشان دهد که ارمنستان خود این وضعیت را به وجود آورده است. مدت کوتاهی بعد، دیمیتری مدودف، نخست وزیر سابق ارمنستان، نخست وزیر ارمنستان را به دلیل مقصر دانستن مسکو برای مشکلات ایروان، «عشق بازی با ناتو» و مشارکت در ارتباط با اوکراین سرزنش کرد. مدودف به طرز شومی نتیجه گیری کرد: "می توان حدس زد که چه سرنوشتی در انتظار اوست..." دستیار مدودف، اولگ اوسیپوف، روز بعد خواستار توضیح بیشتر درباره اظهارات رئیسش شد و آن را واضح تر بیان کرد: «اگر کسی متوجه نشد، روسیه ضامن موجودیت ارمنستان به عنوان یک کشور بوده و خواهد بود. ملت ارمنی از خدا خواسته است.» ارمنستان از زمان فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی به طور عمده به روسیه متکی بوده است. این کشور عضو بلوک‌های نظامی و اقتصادی منطقه‌ای به رهبری روسیه - سازمان پیمان امنیت جمعی (CSTO) و اتحادیه اقتصادی اوراسیا (EAEU) است. این کشور میزبان یک پایگاه نظامی بزرگ روسیه در گیومری و چندین تأسیسات نظامی کوچکتر روسیه است. و وابستگی اقتصادی آن به روسیه از زمانی که روسیه جنگ خود را با اوکراین آغاز کرد، افزایش یافته است.
تبریز امروز:
بسیاری از ارامنه بر این باورند که مشارکت راهبردی با روسیه برای کشورشان چیزی جز ویرانی به ارمغان نیاورده است و می‌خواهند به جای دیگری نگاه کنند، اما مسکو اهرم‌های زیادی برای اعمال فشار دارد.
جان هوران 21 سپتامبر 2023
این روزها روابط ارمنستان با روسیه بیشتر شبیه یک گروگانگیری است تا یک مشارکت استراتژیک.
در 19 سپتامبر، در حالی که آذربایجان در حال انجام حمله گسترده خود به قره باغ کوهستانی بود، اولین واکنش روسیه این بود که از هر دو طرف خواست تا جنگ را متوقف کنند و نشان دهد که ارمنستان خود این وضعیت را به وجود آورده است.
مدت کوتاهی بعد، دیمیتری مدودف، نخست وزیر سابق ارمنستان، نخست وزیر ارمنستان را به دلیل مقصر دانستن مسکو برای مشکلات ایروان، «عشق بازی با ناتو» و مشارکت در ارتباط با اوکراین سرزنش کرد. مدودف به طرز شومی نتیجه گیری کرد: "می توان حدس زد که چه سرنوشتی در انتظار اوست..."
دستیار مدودف، اولگ اوسیپوف، روز بعد خواستار توضیح بیشتر درباره اظهارات رئیسش شد و آن را واضح تر بیان کرد: «اگر کسی متوجه نشد، روسیه ضامن موجودیت ارمنستان به عنوان یک کشور بوده و خواهد بود. ملت ارمنی از خدا خواسته است.»
ارمنستان از زمان فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی به طور عمده به روسیه متکی بوده است. این کشور عضو بلوک‌های نظامی و اقتصادی منطقه‌ای به رهبری روسیه - سازمان پیمان امنیت جمعی (CSTO) و اتحادیه اقتصادی اوراسیا (EAEU) است. این کشور میزبان یک پایگاه نظامی بزرگ روسیه در گیومری و چندین تأسیسات نظامی کوچکتر روسیه است. و وابستگی اقتصادی آن به روسیه از زمانی که روسیه جنگ خود را با اوکراین آغاز کرد، افزایش یافته است.
با این وجود، به نظر می رسد منافع روسیه به طور فزاینده ای با منافع آذربایجان همسوتر از ارمنستان است. برای اولین بار، روسیه با آذربایجان مرز مشترک دارد و به آن برای یک کریدور تجاری شمال به جنوب به خلیج فارس نیاز دارد که به دلیل تحریم‌های غرب به دلیل حمله به اوکراین ضروری است.
شاید مهم‌تر از آن، هر دو دولت‌های اقتدارگرای سرکوبگر هستند که رهبران آنها می‌توانند با هیچ چیز جز ضعیف‌ترین تظاهر به دموکراسی و حقوق بشر، در سیاست معاملاتی شرکت کنند.
و اکنون روسیه تنها میانجی خارجی در روند مذاکرات باکو- استپاناکرت است که به نظر می رسد به سه دهه کنترل واقعی قره باغ کوهستانی توسط ارمنی ها پایان دهد.
روابط ارمنستان و روسیه در بهار 2018 هنگامی که به اصطلاح "انقلاب مخملی" گارد قدیمی دزدسالار متحد روسیه را از بین برد و اصلاح طلب جوان نیکول پاشینیان را به قدرت رساند، به شدت شروع به تیره شدن کرد.
پاشینیان در تلاش بود تا به مسکو اطمینان دهد که دستور کار او ژئوپلیتیکی نیست و قول داد که ارمنستان در EAEU و CSTO باقی خواهد ماند و پایگاه روسیه را حفظ خواهد کرد.
روسیه پاشینیان را پذیرفت، اما هرگز به او اعتماد نکرد و به قدرت رسیدن او را در چارچوب دیگر «انقلاب‌های رنگی» در آنچه که حیاط خلوت خود می‌داند که رژیم‌های طرفدار غرب را به قدرت رساند، می‌دید.
در سال 2020، زمانی که آذربایجان برای بازپس گیری سرزمین هایی که در جنگ اول قره باغ در اوایل دهه 1990 از دست داده بود، حمله کرد، روسیه از طرف ارمنستان مداخله نکرد. (در واقع، اگرچه تعهداتی برای حفاظت از ارمنستان از طریق پیمان پیمان امنیت جمعی و توافقنامه دفاعی دوجانبه دارد، قره باغ کوهستانی به عنوان قلمرو آذربایجان به رسمیت شناخته شد.) مسکو فقط برای میانجیگری آتش بسی وارد عمل شد که باکو اکثر مناطقی را که قبلاً در اختیار نیروهای ارمنی بود، بازپس گرفت. و استقرار یک گروه 2000 نفری حافظ صلح روسیه در قره باغ کوهستانی برای مدت پنج سال.
یک وضعیت شکننده تقریباً برای دو سال آینده روی زمین باقی ماند.
ارمنستان و آذربایجان در دو مسیر جداگانه که با یکدیگر هماهنگ نبودند، در مذاکرات صلح دوره ای شرکت کردند. یکی با میانجیگری روسیه و دیگری با میانجیگری ایالات متحده و اتحادیه اروپا. با این حال، به دلیل اختلافات اساسی در مورد سرنوشت جمعیت ارمنی قره باغ کوهستانی، آنها هرگز خیلی پیشروی نکردند.
اما در آن زمان - در واقع، فقط دو روز قبل از اینکه روسیه تهاجم تمام عیار خود به اوکراین را در فوریه 2022 آغاز کند - باکو و مسکو "ائتلافی" را رسمی کردند که یکی از ناظران گفت که هدف از آن "اطمینان از دخالت آذربایجان در هیچ یک از کشورهای غربی نیست." کمپین ضد روسی».
آذربایجان سپس یک سری مانورهای ماهرانه را در واقعیت جدید ایجاد شده توسط جنگ روسیه و اوکراین آغاز کرد. این کشور از تمامیت ارضی اوکراین حمایت کرده و کمک های بشردوستانه را به آنجا ارسال کرده است. و به طور همزمان به کشورهای غربی کمک کرده است که ارتباط خود را با روسیه قطع کنند، از جمله از طریق تامین گاز طبیعی، و به روسیه کمک کرده است تا از انزوای ناشی از آن خارج شود.
باکو همچنین از اشتغال روسیه به اوکراین استفاده کرد و در سپتامبر 2022 یک سری حملات فرامرزی به ارمنستان انجام داد. پاشینیان از روسیه درخواست کرد.
الف و CSTO برای کمک، اما هیچ کمکی در پیش نبود.
احساسات ضد روسی در ارمنستان رشد کرد و ایروان را وادار کرد تا هر کمکی را که می تواند از غرب بجوید. بر این اساس، روایات رسانه های روسیه به شدت علیه ارمنستان معطوف شد.
طی ماه‌های بعد، ارمنستان از میزبانی رزمایش CSTO امتناع ورزید و بعداً رسماً درجه مشارکت خود را در این اتحاد کاهش داد.
در ماه مه، در جریان مذاکرات صلح، پاشینیان، نخست وزیر ارمنستان به صراحت اعلام کرد که ایروان آماده است تا قره باغ کوهستانی را به عنوان بخشی از آذربایجان به رسمیت بشناسد، مشروط بر اینکه تضمین های امنیتی بین المللی برای جمعیت ارمنی منطقه ارائه شود.
سپس در ماه ژوئیه، روسیه برای اولین بار اعلام کرد که ارامنه قره باغ باید حاکمیت آذربایجان را بپذیرند (در حالی که هیچ اشاره ای به مکانیسم های بین المللی برای تضمین امنیت آنها نداشت).
در اوایل سپتامبر، رهبران ارمنستان با صدای بلند شروع به زیر سوال بردن کارایی مشارکت با روسیه کردند. پاشینیان گفت که شرط بندی روی روسیه برای امنیت آن یک "اشتباه استراتژیک" است. به دنبال آن، آنا هاکوبیان، همسر پاشینیان، از نشست سران در کیف و اولین تحویل اولین کمک های بشردوستانه ارمنستان به اوکراین از زمان آغاز جنگ، انجام شد.
و سپس دو هفته بعد حمله همه جانبه آذربایجان به قره باغ آغاز شد. جامعه ارمنی در ناامیدی غرق شده بود و معترضان در ایروان خشم خود را متوجه روسیه و دولت پاشینیان کردند.
اریک هاکوپیان، مفسر مستقر در ایروان، هنگامی که به شبکه محلی سیویل نت گفت که این حمله "بدیهی است که بین باکو و مسکو هماهنگ شده است. هدف باکو این است که آرتساخ [قره باغ کوهستانی] پاکسازی شده قومی را به زیر سلطه خود بازگرداند، چه فکر بسیاری از ارامنه را بیان می کند. کنترل کامل، و هدف روس ها سرنگونی دولت ارمنستان است.»
اکنون، به نظر می رسد که پایان احتمالی حکومت ارمنی قومی بر قره باغ کوهستانی، ارمنستان را آزاد می کند تا از روسیه جدا شود و به دنبال دوستی در غرب باشد. اما مسکو هنوز اهرم های خود را دارد.
صرف نظر از اینکه واقعاً بین روسیه و آذربایجان هماهنگی وجود داشته باشد یا نباشد، مسکو می تواند از تهدید حملات بیشتر آذربایجان علیه ایروان استفاده کند. از این گذشته، این کشور تمایل خود را برای کنار زدن تعهدات پیمان خود در قبال ارمنستان نشان داده است.
و سپس تقاضای دیرینه باکو برای ایجاد یک "کریدور زنگزور" از طریق ارمنستان است که سرزمین اصلی آذربایجان را به نخجوان وابسته می کند. این مفهوم از توافق آتش بس با میانجیگری روسیه که به جنگ 2020 پایان داد، نشأت گرفت، که در بند نهم آن تصریح شده بود که ارمنستان "امنیت ارتباطات حمل و نقل" را به نخجوان "تضمین می کند تا تردد بدون مانع افراد، وسایل نقلیه و محموله ها را ترتیب دهد". در هر دو جهت." گاردهای مرزی روسیه مسئول "نظارت" مسیر خواهند بود.
آذربایجان آن حکم را به معنای جاده ای که از طریق ارمنستان می گذرد، بدون هیچ گونه نظارت ارمنی، حرکت می کند، تفسیر کرده است. کنترل های گمرکی (ارمنستان مخالف است.)
در ماه‌های اخیر، باکو از خواسته‌های خود برای ایجاد کریدور عقب‌نشینی کرد و در عوض تمرکز خود را بر بازپس‌گیری قره‌باغ گذاشت. اما در اوایل ماه جاری، وزیر خارجه آذربایجان از "طرح B" برای تحقق آن صحبت کرد.
به راحتی می توان سناریویی را مشاهده کرد که در آن روسیه تفسیر آذربایجان از مقررات آتش بس را به اشتراک بگذارد و ارمنستان را تحت فشار قرار دهد تا کریدوری را بپذیرد که از خاک خود عبور می کند و بر آن هیچ حاکمیتی ندارد.
جان هوران سردبیر Eurasianet در قفقاز است.
ارتباط با تبریز امروز
اخبار ، گزارشات ، عکسها و فیلم های خود را برای ما ارسال دارید . برای ارسال میتوانید از طریق آدرس تلگرامی یا ایمیل استفاده کنید.
اشتراک در خبرنامه
برای اطلاع از آخرین خبرهای تبریز امروز در کانال تلگرام ما عضو شوید.
فرم تماس با تبریز امروز
کلیه حقوق این سایت متعلق به پایگاه خبری تبریز امروز بوده و استفاده از مطالب آن با ذکر منبع بلامانع
است.
طراحی وتولید
توسططراح وب سایت