18 اردیبهشت 1402
بر اساس آخرین گزارش شادی جهانی که در ماه مارس منتشر شد، شاید نه. این کشور در میان 146 کشور و منطقه تحت پوشش گزارش مربوط به سازمان ملل، رتبه 54 را به خود اختصاص داد که دو پله بالاتر از نظرسنجی قبلی بود، اما با این وجود یکی از پایین ترین کشورها در میان اقتصادهای توسعه یافته است. اما تا چه حد می توانیم نتایج چنین نظرسنجی هایی را مطالعه کنیم؟ ژاپن دارای نرخ بسیار پایین جرم و جنایت، امید به زندگی بالا و سومین اقتصاد بزرگ جهان از نظر تولید ناخالص داخلی است. مسلماً، مشکلات اجتماعی و ساختاری را در خود جای داده است که منجر به نرخ نسبتاً بالا خودکشی، شکاف دستمزدهای جنسیتی و ساعات کار بسیار طولانی می شود که گهگاه در" کاروشی" یا مرگ ناشی از کار زیاد ظاهر می شود. و با این حال، چرا کشوری مرفه که به خاطر خیابانها و شبکههای حملونقل ایمن، تمیز، آموزش در دسترس و مراقبتهای بهداشتی همگانی شناخته میشود، وقتی صحبت از دیدگاه شخصی نسبت به خوشبختی و رفاه میشود، اینقدر پایین است؟ کارشناسان میگویند که اساساً به ویژگیهای فرهنگی، مذهبی و جغرافیایی برمیگردد که بر نحوه احساس مردمش در مورد کیفیت زندگیشان تأثیر میگذارد، ادراکاتی که با ارزیابی مجدد اولویتهای میلیونها ژاپنی در بحبوحه همهگیری در حال تغییر است. یوکیکو اوچیدا، استاد روانشناسی اجتماعی و فرهنگی در دانشگاه کیوتو می گوید: مفهوم شادی بین کشورها و فرهنگ ها متفاوت است. به عنوان مثال، در ایالات متحده، شادی اغلب با موفقیت فردی، استقلال و خودکفایی سنجیده می شود، در حالی که در ژاپن اهمیت بیشتری برای کنار آمدن با دیگران در جامعه وجود دارد. در واقع، لاف زدن آشکار در مورد خوشبختی خود میتواند خود محوری و حتی منفور باشد.»
تبریز امروز:
به گزارش ژاپن تایمز ، چرا کشوری مرفه که به خاطر شبکه های حمل و نقل کارآمد، آموزش در دسترس و مراقبت های بهداشتی همگانی شناخته می شود، وقتی صحبت از دیدگاه های شخصی درباره شادی می شود، اینقدر پایین است؟
آیا مردم ژاپن خوشحال هستند؟
بر اساس آخرین گزارش شادی جهانی که در ماه مارس منتشر شد، شاید نه. این کشور در میان 146 کشور و منطقه تحت پوشش گزارش مربوط به سازمان ملل، رتبه 54 را به خود اختصاص داد که دو پله بالاتر از نظرسنجی قبلی بود، اما با این وجود یکی از پایین ترین کشورها در میان اقتصادهای توسعه یافته است.
اما تا چه حد می توانیم نتایج چنین نظرسنجی هایی را مطالعه کنیم؟
ژاپن دارای نرخ بسیار پایین جرم و جنایت، امید به زندگی بالا و سومین اقتصاد بزرگ جهان از نظر تولید ناخالص داخلی است. مسلماً، مشکلات اجتماعی و ساختاری را در خود جای داده است که منجر به نرخ نسبتاً بالا خودکشی، شکاف دستمزدهای جنسیتی و ساعات کار بسیار طولانی می شود که گهگاه در" کاروشی" یا مرگ ناشی از کار زیاد ظاهر می شود.
و با این حال، چرا کشوری مرفه که به خاطر خیابانها و شبکههای حملونقل ایمن، تمیز، آموزش در دسترس و مراقبتهای بهداشتی همگانی شناخته میشود، وقتی صحبت از دیدگاه شخصی نسبت به خوشبختی و رفاه میشود، اینقدر پایین است؟
کارشناسان میگویند که اساساً به ویژگیهای فرهنگی، مذهبی و جغرافیایی برمیگردد که بر نحوه احساس مردمش در مورد کیفیت زندگیشان تأثیر میگذارد، ادراکاتی که با ارزیابی مجدد اولویتهای میلیونها ژاپنی در بحبوحه همهگیری در حال تغییر است.
یوکیکو اوچیدا، استاد روانشناسی اجتماعی و فرهنگی در دانشگاه کیوتو می گوید: مفهوم شادی بین کشورها و فرهنگ ها متفاوت است. به عنوان مثال، در ایالات متحده، شادی اغلب با موفقیت فردی، استقلال و خودکفایی سنجیده می شود، در حالی که در ژاپن اهمیت بیشتری برای کنار آمدن با دیگران در جامعه وجود دارد. در واقع، لاف زدن آشکار در مورد خوشبختی خود میتواند خود محوری و حتی منفور باشد.»
اوچیدا، که یکی از نویسندگان فصلی در آخرین گزارش شادی جهانی با عنوان «بینشهایی از اولین بررسی جهانی تعادل و هماهنگی» است، میگوید این تفاوتها در ذهنیت بر نحوه رفتار افراد هنگام پاسخ دادن به نظرسنجیها تأثیر میگذارد.
یوکیکو اوچیدا، استاد روانشناسی اجتماعی و فرهنگی در دانشگاه کیوتو، می گوید که مفهوم شادی بین کشورها و فرهنگ ها متفاوت است.
به عنوان مثال، در گزارش جهانی شادی، از پاسخ دهندگان خواسته می شود تا زندگی خود را در مقیاس صفر تا 10 ارزیابی کنند، که صفر نشان دهنده بدترین زندگی ممکن برای آنها و 10 بهترین زندگی است. سپس نتایج با استفاده از شش عامل مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرد: سطح تولید ناخالص داخلی، امید به زندگی، سخاوت، حمایت اجتماعی، آزادی و فساد.
بر اساس آن سیستم، ژاپن به طور متوسط 6.039 در مقایسه با 6.977 برای ایالات متحده بود. 10 کشور برتر اکثرا کشورهای اسکاندیناوی بودند که فنلاند با 7.821 پیشتاز است.
اوچیدا میگوید: «میدانیم که پاسخدهندگان ژاپنی تمایل دارند به سمت 5 و 8 گرایش پیدا کنند، با کسانی که 5 را انتخاب کردهاند در مقایسه با افرادی که 8 را انتخاب کردهاند نسبت به زندگی خود تا حدودی نگرانتر هستند. در مقایسه، پاسخدهندگان آمریکایی در پاسخهای خود دوقطبیتر هستند، به طوری که کسانی که در شرایط سخت هستند، تعداد کمتری را در مقیاس انتخاب میکنند و بالعکس.»
در نتیجه، به سختی می توان نتیجه گرفت که این اعداد بهترین معیار برای سنجش احساس خوشبختی یک ملت یا مردم آن است. در واقع، آنها ممکن است نتوانند بعد اجتماعی وضعیت روانی یک کشور را درک کنند.
اوچیدا میگوید: «با این حال، این پایگاه دادهای مهم است که میتواند برای مقایسه و مقایسه نحوه تکامل ادراکات نسبت به شادی در سراسر جهان در طول سالها مورد استفاده قرار گیرد».
اوچیدا میگوید که اندازهگیری دقیقتر شادی برای ژاپنیها را میتوان از طریق آنچه مقیاس شادی وابسته به هم نامیده میشود، انجام داد که بهزیستی فرد را بر اساس هماهنگی بینفردی، عادی بودن و سکوت اندازهگیری میکند.
این روش که در اصل توسط اوچیدا و هیدفومی هیتوکوتو، دانشیار دپارتمان علوم روانشناسی دانشگاه کوانسی گاکوین پیشنهاد شد، نشان داده است که میزان ارتباط این معیارها با بهزیستی عمومی در کشورهای آسیایی قویتر از کشورهای غربی است. همچنین در مناطق روستایی نسبت به مناطق شهری در ژاپن برجسته تر است.
اوچیدا میگوید: «وقتی شادی را با استفاده از این مقیاس اندازهگیری میکنیم، ژاپن اساساً با کشورهای دیگر برابری میکند.
همیشه مضطرب
از سال 2012، شرکت Secom، بزرگترین شرکت امنیتی ژاپن، نظرسنجی های سالانه ای را برای سنجش میزان اضطراب ژاپنی ها انجام داده است. جدیدترین پرسشنامه آن، که در اکتبر 2021 منتشر شد، نشان داد که بیش از 70 درصد از پاسخ دهندگان اخیراً در مورد چیزی احساس نگرانی کرده اند - برای دهمین سال متوالی چنین نتیجه ای ثبت شده است.
هنگام انتخاب
پاسخهای متعدد، شایعترین علت سلامت جسمانی و پس از آن معیشت و بازنشستگی در دوران پیری، زلزله و سلامت روانی بوده است. همه گیری COVID-19 و ترس از بیماری های عفونی در رتبه پنجم قرار گرفتند.
تاکاشی مائنو، استاد دانشگاه کیو و یکی از کارشناسان برجسته ژاپنی در زمینه بهزیستی، میگوید: «مطالعات نشان داده است که ژاپنیها در مورد جزئیات بسیار نگرانکننده و حساس هستند. از طرف دیگر، این ویژگی ها به ژاپن کمک کرده است تا جامعه ای بسیار پیچیده بسازد. از جنبه منفی، مردم تمایل دارند بیش از حد از هنجارهای اجتماعی و نحوه درک آنها توسط دیگران آگاه باشند.
تاکاشی ماینو، استاد دانشگاه کیو، میگوید مطالعات نشان دادهاند که ژاپنیها به طور کلی بسیار نگرانکننده هستند.
Maeno میگوید این ویژگیها در شیوههای کاری متمایز منعکس شده است، از جمله سیستم اشتغال مادامالعمر و شوکاتسو، فرآیند جستجوی شغل سالانه که تعیین میکند فارغالتحصیلان دانشگاه شغل خود را از کجا شروع کنند، و اغلب تا پایان عمر میمانند.
ماینو میگوید: «این سیستم در طول سالهای رونق اقتصادی ژاپن به خوبی کار میکرد، زیرا به کارگران ثبات و احساس ایمنی ارائه میداد - شبیه به تعلق به روستایی که همه از یکدیگر مراقبت میکردند».
اما با ترکیدن حباب قیمت دارایی در اوایل دهه 1990 و ورود ژاپن به دوره طولانی رکود، اوضاع شروع به تغییر کرد.
در پاسخ به فشار اقتصادی ناشی از رکود طولانی مدت، رهبران کشور برای اصلاح در سراسر بازار کار فشار آوردند. این مقررات زدایی منجر به کاهش هزینههای شرکتها و تعداد فزایندهای از کارگران موقت و قراردادی کم دستمزد شد که اکنون بیش از یک سوم نیروی کار را تشکیل میدهند.
«تقاضا برای کالاهای نماد وضعیت که نشان دهنده درآمد یا ثروت بالا هستند، زمانی که اقتصاد در حال رشد است، افزایش می یابد. مائنو میگوید: آنها شادی را ارائه میکنند، هرچند که عمر آن بسیار کوتاه است. زمانی که آن شرایط دیگر پایدار نباشند، مردم برای دستیابی به خوشبختی به ابزارهای ناملموس روی میآورند - آرامش خاطر، ایمنی و سلامتی، به چند مورد. این روندی است که اکنون در بسیاری از اقتصادهای توسعه یافته از جمله ژاپن شاهد آن هستیم."
این تغییر ممکن است با همهگیری سرعت بگیرد. مدیتیشن و تمرکز حواس به کلمات رایج تبدیل شدهاند، در حالی که برقراری ارتباط مجدد با طبیعت از طریق کمپینگ انفرادی و سایر فعالیتهای در فضای باز در حال رونق است. شرکت های بیشتری دفتر مرکزی خود را به خارج از توکیو منتقل می کنند، در حالی که امکان کار از راه دور باعث شده است که مردم شهرهای بزرگ را ترک کنند و در حومه شهر زندگی کنند.
مائنو میگوید آب و هوا و توپوگرافی ژاپن که آن را به ویژه در برابر بلایای طبیعی مانند زلزله و طوفان آسیبپذیر میکند، بر روان مردم آن نیز تأثیر میگذارد. وقتی کسی هرگز نمی داند چه زمانی و در کجا ممکن است فاجعه رخ دهد، از رضایت بیش از حد از زندگی خود محتاط می شود.
تاکاشی ماینو، استاد دانشگاه کیو، میگوید که مردم ژاپن نسبت به هنجارهای اجتماعی و درک دیگران از آنها بیش از حد آگاه هستند.
ماینو میگوید، این هیبت نسبت به طبیعت، ممکن است در فلسفه جاندارگرایی شینتوئیسم، و تأکید بر جمعگرایی در ژاپن، بر خلاف فردگرایی که فرهنگهای غربی با ادیان توحیدی نشان میدهند، منعکس شود.
در همین حال، اعتدال در بودیسم یک فضیلت در نظر گرفته میشود، و مفهوم انتقام کارمایی ممکن است به توضیح تمایل افراد به کماهمیت جلوه دادن سطح رضایت شخصیشان کمک کند.
مائنو میگوید: «ژاپنیها ممکن است از نظر رفاه ذهنی متمایز نباشند، اما در عوض جامعهای بسیار امن و مطمئن ساختهاند.
درس هایی از فوکویی
از میان 47 استان ژاپن، فوکوئی چیزی شبیه معما است. استان کوچکی که رو به دریای ژاپن است که اغلب به عنوان «کمترین بازدیدکننده» مقصد داخلی مورد تمسخر قرار میگیرد، بر اساس نظرسنجیهای مختلف، از جمله نظرسنجی که اخیراً توسط مؤسسه تحقیقاتی ژاپن در گزارش سال 2020 خود گردآوری شده است، یکی از شادترین استانها است.
در واقع، فوکوی برای چهارمین بار متوالی توسط گزارش اندیشکده شادی که از سال 2012 هر دو سال یکبار منتشر میشود، در رتبه اول قرار گرفت. بر اساس 75 شاخص در زمینههایی از جمله سلامت، فرهنگ و سبک زندگی، استان - معروف تولید عینک و تولید نساجی - در مقوله های کار و تحصیل متمایز بود.
بر اساس نظرسنجی دیگری که توسط بانک داده Teikoku در سال 2020 انجام شد، استان فوکوی به مدت 38 سال متوالی از نظر تعداد رئیسهای شرکتی که تولید میکند در صدر قرار گرفت که در تعداد زیاد شرکتهای کوچک تا متوسط در این استان منعکس شد. بر اساس سرشماری اقتصادی دولت برای فعالیت های تجاری، بیش از 45000 کسب و کار خصوصی تا سال 2019 در استان فوکوی ثبت شده است.
توشیوکی تسوکاموتو، استاد دانشگاه استانی فوکوی، میگوید که این استان موفق شده است
یک ساختار اجتماعی شبیه به یک جامعه روستایی، که در آن همه یکدیگر را می شناسند، نداشته باشید. | با اجازه توشییوکی تسوکاموتو
توشیوکی تسوکاموتو، استاد دانشگاه استان فوکوی، میگوید این استان توانسته ساختار اجتماعی مشابه جامعه روستایی را حفظ کند، جایی که همه یکدیگر را میشناسند. | با اجازه توشییوکی تسوکاموتو
توشیوکی تسوکاموتو، استاد دانشگاه استان فوکویی که در مورد ویژگیهای منطقهای استان تحقیق کرده است، میگوید: «ساکنان فوکوی بسیار بیتحرک با مهاجرت کم هستند، در حالی که این استان همچنین دارای تعداد زیادی خانوار سه نسلی است.
تسوکاموتو میگوید که استان فوکوی از نظر نسبت بالای خانوادههایی با درآمد دو برابر، مالکیت خانه و نرخ باروری کل، یا میانگین تعداد فرزندانی که از یک زن در طول زندگی به دنیا میآیند، متمایز است.
او می گوید: «از نظر اشتغال زنان، در ژاپن در صدر قرار دارد. این همچنین به درآمد خانوار و نرخ ازدواج بالاتر ترجمه می شود، زیرا مردم در مورد سطح درآمد شریک زندگی خود خیلی حساس نیستند.
و برخلاف شهرهای شلوغ، هیچ کودکی در لیست انتظار برای مهدکودک ها وجود ندارد، در حالی که استان به طور مداوم از نظر توانایی تحصیلی و قدرت بدنی کودکان در رتبه های بالایی قرار دارد.
به گفته تسوکاموتو، یک مزیت جغرافیایی نیز وجود دارد، زیرا این استان در شعاع 200 کیلومتری شهرهای بزرگی مانند کیوتو، اوزاکا، کوبه و ناگویا قرار دارد، به این معنی که مکان ایدهآلی برای پیمانکاران فرعی است که توسط شرکتهای بزرگ سفارش داده میشوند.
علیرغم موانع جمعیتی که بقیه ژاپن در حال کوچک شدن و پیر شدن با آن روبرو هستند، تسوکاموتو می گوید که استان فوکوی "به طور معجزه آسایی ساختار اجتماعی مشابه جامعه روستایی را حفظ کرده است، جایی که همه یکدیگر را می شناسند."
او میگوید در عین حال، چنین جامعهای منزوی و نزدیک میتواند برای خارجیها و ساکنان جدید خفهکننده باشد.
او می گوید: «این چیزی است که فوکوی باید روی آن کار کند.
آسایش جامعه
در حالی که مورد فوکوی از تحقیقاتی پشتیبانی میکند که نشان میدهد افراد دارای حس تعلق قوی به گروهها و جوامع اجتماعی به طور کلی شادتر هستند، رشد اقتصادی ژاپن پس از جنگ و مهاجرت انبوه جمعیت آن به مناطق شهری باعث فرسایش محلههای سنتی و کوچک شدن واحدهای خانوادگی شده است.
خانوارهای چند نسلی با خانوادههای هستهای و طی چند دهه گذشته با خانوادههای تک نفره جایگزین شدند که اکنون 38 درصد از کل خانوارهای ژاپن را تشکیل میدهند.
با نگاهی به توکیو، بر اساس سرشماری ملی سال 2020، 3.63 میلیون خانوار تک نفره یا تقریباً نیمی از کل خانوارهای پایتخت وجود داشت. تغییر جمعیتی ناشی از پیری، کاهش جمعیت و نرخ زاد و ولد کم خونی، این روند را تشدید خواهد کرد. توکیو تخمین می زند که تا سال 2060، تعداد خانوارهای تک نفره شامل افراد 65 ساله و بالاتر از 790000 نفر در سال 2015 به 1.14 میلیون نفر افزایش خواهد یافت.
این وضعیت باعث ایجاد یک اپیدمی تنهایی مستند شده است، در حالی که ناامنی اقتصادی و انزوای اجتماعی ناشی از بیماری همه گیر منجر به افزایش اضطراب و افسردگی شده است. اما برخی می گویند که گسترش کار از راه دور ممکن است تمرکز را بر اهمیت جوامع بازگرداند.
کیوسوکه ساکاکورا، دانشیار دانشگاه شهر توکیو، معتقد است که جوامع می توانند در تسهیل رفاه نقش داشته باشند.
کیوسوکه ساکاکورا، دانشیار دانشگاه شهر توکیو می گوید: «بسیاری از کسانی که بعد از کار فقط برای خوابیدن به خانه برمی گشتند، اکنون زمان بیشتری را در محله های خود می گذرانند، مغازه ها، رستوران ها و افرادی را کشف می کنند که می توانند با آنها ارتباط برقرار کنند. کارشناس مدیریت جامعه
ساکاکورا طبقه دوم یک ساختمان رو به یک خیابان خرید در منطقه اویامادای توکیو را به یک پایگاه تحقیقاتی خارج از دانشگاه بازسازی کرده است. این دفتر بخشی از آنچه «پروژه اویاماچی» نامیده میشود، ابتکاری است که توسط دانشگاه او و همچنین بارها، رستورانهای محلی و یک مدرسه ابتدایی حمایت میشود تا فعالیتهای اجتماعی را که هم پیر و هم جوان را در بر میگیرد، تسهیل کند.
تا به امروز، این گروه برنامه رادیویی خود را تولید کرده است، شبهای بازیهای رومیزی را میزبانی کرده، انبار غذا راهاندازی کرده و سمینارهایی در مورد نحوه کاشت سبزیجات برگزار کرده است.
ساکاکورا میگوید: «مشکلات جمعیتی ژاپن شاهد بروز مشکلات بسیاری از جمله انزوا و تقاضای فزاینده برای مراقبت از سالمندان بوده است.
"در حالی که احزاب مختلف دولتی و خصوصی برای رسیدگی به این مشکلات کار می کنند، ما معتقدیم که جوامع نیز می توانند در تسهیل رفاه نقش داشته باشند."
بنابراین، آیا مردم ژاپن خوشحال هستند؟
ساکاکورا میگوید: «بله، من معتقدم که آنها هستند و میتوانند برای غلبه بر سختیها با هم کار کنند. "اما آنها همچنین این توهم را دارند که باید مانند دیگران باشند، در حالی که در واقع رفاه برای هر فردی متفاوت است."
اخبار ، گزارشات ، عکسها و فیلم های خود را برای ما ارسال دارید . برای ارسال میتوانید از طریق آدرس تلگرامی یا ایمیل استفاده کنید.