هند در بیست سال گذشته به افغانستان بورسیه های تحصیلی می‌داد. در سال‌های اول متقاضیان در وزارت تحصیلات عالی امتحان می‌دادند و هر کسی کام‌یاب می‌شد به بورسیه معرفی می‌گردید. اما سرانجام مقامات حکومت افغانستان بورسیه‌های هند را بین خود تقسیم کردند و طبق منفعت شخصی خود به فروش می‌رساندند که از هر بورسیه از سه تا پنج هزار دالر می‌گرفتند.
اسنادی که به خبرگزاری آریاپرس رسیده است، عمق فساد در بورسیه‌های هند توسط مقامات حکومت افغانستان را آشکار می‌کند. کلیب‌های صوتی‌ای از حسام‌الدین نیکزاد مشاور سرور دانش معاون دوم ریاست‌جمهوری حکومت پیشین در دست‌رس استند که از فروش این بورسیه‌ها توسط خودش، خانمش سلیمه نیک‌بین، برادرش بنام جمشید و افراد دیگر خبر میدهد.
در کلیب نخست نیکزاد به فردی بنام علی‌نظر می‌گوید پیسه را با رفیق خود آماده کنید و بیایید خانه پیش من و خانم نیک‌بین پیسه را بدهید که در صرافی بلاک شود و صرافی صد تا یک و نیم صد دالر حق خود را می‌گیرد.
در کلیب دوم نیکزاد به افراد اطمینان میدهد که بورسیه‌ها می‌شود، اگر نشد پول شما را پس می‌دهم. تاکید می‌کند که در گذشته رسما امتحان گرفته می‌شد. در مرحله‌های بعد امتحان شفاف متوقف شد، اما امتحان به صورت ظاهری گرفته می‌شد و به افراد موردنظر، جواب سوال‌ها را با ورق سفید می‌دادند. لیکن ما کاری کردیم که هیچ‌گونه امتحانی گرفته نمی‌شود و بدون امتحان افراد را معرفی می‌کنیم و در این چند سال افراد زیادی را بدون امتحان فرستاده‌ایم. شما هرچه زود فردا ساعت چهار پیش من و خانم نیک‌بین بیایید که کار را نهایی کنیم.
در کلیب سوم افراد از نیکزاد پول خود را می‌خواهند و می‌گویند بورسیه نشده است. نیکزاد می‌گوید من خارج استم، اگر بورسیه‌ها نشده باشد، پول نُه نفر مربوط ما می‌شود، پول شان را می‌دهیم، با برادرم جمشید در ارتباط باشید او در کابل است و با اسحاق‌زی ارتباط دارد.
کلیب چهارم گفت وگوی یکی از افراد با جمشید است. این فرد می‌گوید بورسیه‌ها نشده است، پول مرا بدهید. جمشید می‌گوید اگر بورسیه‌ها نشود، پول را می‌دهم. جمشید به این فرد می‌گوید پول دیگران در صرافی بلاک است، اما پول تو و فریدون پیش من است، بیایید برویم در صرافی بلاک کنیم.
چندی پیش وزارت‌خارجه‌ی هند اعلام کرد که حکومت هند پس از سقوط حکومت قبلی به کسی بورسیه نداده است و افراد نباید فریب کلاه‌برادران را بخورند.
کسانی‌که از حسام‌الدین نیکزاد و سلیمه نیک‌بین شکایت دارند، به خبرگزاری آریاپرس می‌گویند دو سال می‌شود ما هر کدام در خانه‌ی حسام‌الدین نیکزاد در حضور خودش، خانمش سلیمه نیک‌بین و برادرش جمشید سه سه هزار دالر برای هر بورسیه دادیم، آقای نیکزاد و خانم نیک‌بین گفته بودند بورسیه نشد، پول‌های تان را پس می‌دهیم، با وصفی‌که بورسیه نشده است، اما پول ما را نمی‌دهند و حتا پاسپورت‌های ما را گروگان گرفته بودند.
بنابه بررسی‌ای‌که گزارش‌گر خبرگرازی آریاپرس در باره‌ی فساد در بورسیه‌های هند انجام داده به این نتیجه رسیده است‌که فساد در بورسیه‌های هند چندین سطوح داشته است: نخست مقامات حکومتی بورسیه‌ها را بین خود تقسیم می‌کرده‌اند. هر کدام کمیشن‌کارانی داشته که هر بورسیه را از سه تا پنج هزار دالر می‌فروخته‌اند.
در مرحله‌ی بعد با استفاده از این فساد، افرادی پیدا شده بوده‌اند که به فروش بورسیه‌های هند دست‌رسی نداشته‌اند اما وانمود می‌کرده‌اند که به فروش بورسیه‌ها دست‌رسی دارند. این کلاه‌برداران از افراد برای بورسیه‌های هند پول می‌گرفته‌اند و می‌گفته‌اند نتیجه‌ی بورسیه یک سال تا دو سال طول می‌کشد، اگر بورسیه نشد پول تان را می‌دهیم. دو تا سه سال پول افراد را پیش خود نگه می‌داشته‌اند و سرانجام به کسانی‌که با واسطه و… می‌توانسته پول خود را بگیرند، پول آن‌ها را می‌داده‌اند و کسانی‌که دست شان جای بند نبوده و نمی‌توانسته پول خود را بگیرند، پول آن‌ها را نمی‌داده‌اند.
فساد در پروسه بورسیه های هند، یک نمونه کوچک از فساد گسترده‌ای است که در حکومت اشرف غنی وجود داشت. با این که بار ها نهاد های بین المللی افغانستان را در ردیف کشور ها با نظام اداری فاسد قرار می‌دادند، اما هم اشرف غنی و هم دیگر اراکین حکومتش که همه در فساد غرق بودند، از موجودیت فساد در دستگاه حکومت کاملاً انکار می‌کردند. مردم اما خاطرات تلخی از فساد در دستگاه حکومت غنی دارند که گزارش بالا نمونه کوچکی از آن تلخی ها است.
