خبر های ویژه
24 شهریور 1398
انسان های بدون رد پا!
آنها بر روی زمین می آیند زندگی می کنندو می روند گویی که پایشان هرگز به زمین نخورده باشد!
فیض اله مسافرکشی می کرد ، مسیر کار او معمولا بین تخار و بدخشان بود! آن روز با چند نفر مسافرش به بدخشان رسیده است ، طالب ها جلوی او را می گیرند ! یکی از طالب ها به او می گوید ، توخیلی می آیی و می روی ! مثل اینکه خبرچین دولت هستی ! فیض اله رنگ از رویش می پرد ، مرگ در جلو چشمانش ظاهر می شود ، یاد شش فرزندش می افتد ، طالب با قنداق تفنگ ضربه ای به فک او می زند ، سپس شلیک می کند . فیض اله نمرده است. طالب ماشین او را پنچر کرده است. طالب دیگر می گوید ولش کن بره گم بشه! فیض اله به خانه برگشته است ، او هنوز ترس مرگ را به همراه دارد.
تبریز امروز:
.jpg)
فیض اله مسافرکشی می کرد ، مسیر کار او معمولا بین تخار و بدخشان بود! آن روز با چند نفر مسافرش به بدخشان رسیده است ، طالب ها جلوی او را می گیرند ! یکی از طالب ها به او می گوید ، توخیلی می آیی و می روی ! مثل اینکه خبرچین دولت هستی ! فیض اله رنگ از رویش می پرد ، مرگ در جلو چشمانش ظاهر می شود ، یاد شش فرزندش می افتد ، طالب با قنداق تفنگ ضربه ای به فک او می زند ، سپس شلیک می کند . فیض اله نمرده است. طالب ماشین او را پنچر کرده است. طالب دیگر می گوید ولش کن بره گم بشه!
فیض اله به خانه برگشته است ، او هنوز ترس مرگ را به همراه دارد.
***
پدر فیض اله سالهاست ساکن تخار است ، او صاحب شش همسر و و دهها کودک کوچک و بزرگ است ، ازدواج مجدد و سپس بعد از چندی کمتر به خانه آمدن شروع می شود.
او اکنون یک برادر 10 ساله و یک خواهر شانزده ساله و مادرش را در خانه دارد ، 15 سال پیش وقتی به باغ شوهر خاله اش رفته بود ، دختر او را خواستگاری می کند و شوهر خاله اش که با دو همسر فقط 3 دختر در خانه اش از همسر دومش دارد ، بدون مهریه دخترش را به او می دهد . در طول 16 سال ، او صاحب 6 فرزند شده است که بزرگ ترین آنها 14 سال دارد.
***
فیض اله بعد از تهدید طالبان برکشتنش روبروی همسرش نشسته است ، زنش می گوید بچه هایمان در حال بزرگ شدن هستند ، دیگر نمی توانیم آنها را در یک اتاق بخوابانیم ، صحیح نیست اتاق دخترها و اتاق پسرها یکی باشند ، مهمان هم که می آید جا برای آنها نداریم !
حال با تهدید طالبان حتی امکان کار در افغانستان برای او وجود ندارد ، پس تنها جا برای او ایران است که بتواند در آنجا کار کند !
فیض اله یکسال بیشتر در اصفهان کار می کند ، صاحب کار قبل از پرداخت دستمزد او با اعلان ورشکستگی فراری می شود.چند میلیون پس انداز او در نزد صاحب کارش از بین می رود.
کار را در کنار یک مهندس اهل تبریز در تهران شروع می کند ، مهندس اورنگی دائم از تبریز می گوید ، اما دیگر پول ایرانی برای کار کردن فایده ای ندارد ، پول بسیار کم ارزش شده است ، بعد از پانصدهزار تومان هزینه خوراک پول چندانی به افغانستان نمی تواند بفرستد .
او به افغانستان برمی گردد، درآمدی ندارد، باید باز به غربت سرد برگردد.قاچاقچی ها او را تحویل می گیرند و تا مرز ترکیه اسکورت می کنند ، ده ها افغانی دیگر نیزهمراه با او هستند . شب با چراغ چوپان سرکوه از مرز رد می شود ، به او گفته اند فقط فرار کن و تا سرباز مچ ترا نگرفته است بدو !
فیض اله صدای گلوله ها را می شنود اما قرار بر فرار است ، سربازان آن سوی مرز به او می رسند. به سختی کتک خورده است بدون کفش او را برمی گردانند. باز قاچاقچی ها او را بعد از دو شب سرگردانی از مرز برمی گردانند و روز از نو روزی ازنو ، این دفعه بار دوم است که به ایران برمی گردد، چانه اش درد می کند ، 20 روز است که بجز کمی نان چیزی نخورده است .
بار سوم به سرعت خود می افزاید ؛ این بار سرباز روبروی اوست اما از او روی برمی گرداند و بعد از گذر از منطقه دید شلیک گلوله ها را می شنود ! فیض اله می گوید بارسوم تکرار نخواهد شد و حتما کتک خواهد خورد و تمام پول باید پرداخت شود.
او می گوید ؛ مرگ برای روزگار بهتر از مرگ بی خود بدست طالب هاست ، او اصطلاح روزگار را برای روزی و زندگی و خانواده می برد.
***
فیض اله با دوستش که همسایه شان و هردو حوادث را با هم تجربه کرده اند ، در اتوبوسی به سمت استانبول نشسته اند ، دوستش طالب نیز از سوی دولت به خبرچینی برای طالبان متهم شده بود که جانش را برداشته و فرار می کند .
اوجوشکار و یک کارگر متخصص است اما آرزویش پیدا کدن کار چوپانی در روستاهای ترکیه و در غرب و بخش اروپایی است ، مردی وارد اتوبوس می شود ، او فروشنده بلیط در اتوگار است ، دو پاسپورت ایرانی با اسامی امیر و سینا تحویل دو جوان افغان می شود . اتوبوس راه می افتد ، برای مسافران چای و نسکافه می اورند او نسکافه را برداشته است اما می ترسد آنرا بخورد و صدمه ببیند ؛ چون تا بحال درعمرش نسکافه ندیده است و در گرسنگی به خواب می رود ، می گفت بیست روز است چربی در غذایش نبوده و غذای گرم را فراموش کرده است .
***
از اتوبوس پیاده شده ام ، اتوبوس راه افتاده است ، سینا و امیر را می بینم که در سیاهی با توقف اتوبوس پیاده می شوند و منتظر تماس رابط هستند که نقشه مسیر را به آنان بدهد.
آنها دستی به من تکان می دهند ؛ و در سیاهی شب بی هیچ رد پایی بر زمین ناپدید می شوند.......................
توفیق وحیدی آذر
ارتباط با تبریز امروز
اخبار ، گزارشات ، عکسها و فیلم های خود را برای ما ارسال دارید . برای ارسال میتوانید از طریق آدرس تلگرامی یا ایمیل استفاده کنید.
اشتراک در خبرنامه
برای اطلاع از آخرین خبرهای تبریز امروز در کانال تلگرام ما عضو شوید.
فرم تماس با تبریز امروز
کلیه حقوق این سایت متعلق به پایگاه خبری تبریز امروز بوده و استفاده از مطالب آن با ذکر منبع بلامانع
است.
طراحی وتولید
توسططراح وب سایت