6 آبان 1404
فدریکو مایور میگوید که جهان معاصر با چالشهای عمدهای روبهروست: افزایش خشونت، نظامهای بینالمللی ضعیف، نابرابری اجتماعی و اقتصادی، بحران زیستمحیطی، و مشارکت ناکافی مردم. اما او باور دارد که این چالشها قابل تغییر هستند اگر جهتگیری ما از «زور» به «کلام»، از «تقابل» به «گفتوگو»، از «سلطه» به «مشارکت» تغییر کند.
تبریز امروز:
چرا؟ زیرا ما باید بدانیم که چه اتفاقی در حال رخ دادن است. ما باید بدانیم که ما، مردم، میتوانیم مسیرها را تغییر دهیم. ما باید از یک فرهنگ قدرت، خشونت و جنگ به یک فرهنگ گفتگو، مصالحه و صلح حرکت کنیم.
ما باید بدانیم که در گذشته، مردم فقط تماشاگر بودند. آنچه را که تصمیم گرفته میشد، میپذیرفتند. اما امروزه، ما میتوانیم بازیگران اصلی باشیم. ما میتوانیم مشارکت کنیم. ما میتوانیم در سرنوشت خود دخالت داشته باشیم.
و برای این کار، ما به آموزش نیاز داریم. ما باید بتوانیم از سنین پایین یاد بگیریم که چگونه با دیگران زندگی کنیم، چگونه با دیگران صحبت کنیم، چگونه با دیگران همکاری کنیم.
صلح تنها به معنای نبود جنگ نیست. صلح یک تعهد روزانه است. صلح چیزی است که باید هر روز آن را بسازیم.
به همین دلیل است که من فکر میکنم اعلام یک روز جهانی آموزش صلح توسط سازمان ملل متحد گام بسیار مهمی است. این به ما کمک میکند تا آگاهی را افزایش دهیم و به همه مردم جهان نشان دهیم که صلح ممکن است و اینکه ما میتوانیم در ساختن آن مشارکت کنیم.
ما نمیتوانیم فقط منتظر باشیم تا دولها برای ما صلح بیاورند. ما باید خودمان فعال باشیم. ما باید خواستار تغییر باشیم. و آموزش، کلید این تغییر است."
فرهنگسازی برای صلح بهجای فرهنگ جنگ
او معتقد است که:
«در دنیای امروز، منازعات، منافع متفاوت، تضادها و عدم تحمل، از عمدهترین علل خصومت میان ملل و متعاقب آن جنگها هستند.» UNESCO Documentation+1
و اینکه باید از «قانون زور» و «فرهنگ جنگ» عبور کنیم و به «فرهنگ گفتوگو، تعامل، آشتی، اتحاد و صلح» برسیم. english.cpnn-world.org+1
نقش ساختارهای بینالمللی و چندجانبهگرایی دموکراتیک
مایور به این نکته اشاره کرده که ساختارهای بینالمللی مانند سازمان ملل در طول زمان تضعیف شدهاند، و به جای آن گروههای قدرت اقتصادی (مانند G-7، G-20) جای مسائل و اصول جهانی را گرفتهاند. World Academy of Art and Science+2Meer+2
او به ضرورت «چندجانبهگرایی دموکراتیک» تأکید دارد، یعنی مشارکت واقعی مردم و کشورها نه فقط بازار و قدرت اقتصادی. Meer+1
علل عمیق منازعات: فقر، نابرابری، بیعدالتی
از نگاه او، جنگ و خشونت صرفا تقابل نظامی نیست؛ ریشهها در محرومیت، شکافهای اقتصادی، تبعیض، گرسنگی و فقدان فرصت است. openDemocracy+1
بنابراین، صرفاً افزایش تسلیحات یا مداخلات نظامی راهکار نیست، بلکه باید به ساختن عدالت، مشارکت و رفاه فکر شود. tdunnconsulting.ca
ضرورت تغییر در اولویتها: از نظام سرمایهداری بازارمحور به انسانمحور
مایور معتقد است که مدل «رشد اقتصادی هرچه بیشتر – ولو به قیمت حذف انسان و طبیعت» کارآیی خود را از دست داده است. بهعنوان مثال، او نوشته است: «ما هنوز مقادیر عظیمی برای فعالیتهای نظامی و تولید تسلیحات سرمایهگذاری میکنیم، در حالی که برای مهار آتشسوزیها، بیماریها، فقر شدید، منابع کافی نداریم.» Meer
همچنین در مقالهای عنوان کرده است که لازم است «بهجای بمبها، نیروی آتشنشانی بیشتر داشته باشیم». Meer
نسل جوان، فناوری و مشارکت شهروندی
او به نقش شهروندان، به ویژه نسل جوان، در تبدیل جهان به مکانی بهتر تأکید دارد. گفتاری از او چنین است:
«من زیاد علاقه ندارم به جهانیسازی چون تنها چیزی که مشاهده کردهام جهانی شده، فقر است.» oldsite.transnational.org
و:
«امروز افراد میتوانند در سطح جهانی مشارکت کنند. … یکی از بنیادهای اساسی صلح، عدالت توزیعی است، تقسیم عادلانهتر.» federicomayor-eng.blogspot.com
گرامیداشت حقوق بشر و کرامت انسانی
مایور باور دارد که صلح پایدار فقط وقتی ممکن است که حقوق بشر، آزادی، برابری و کرامت انسانی در مرکز قرار گیرند. revistas.uned.es+1
برای مثال:
«تمام انسانها، در وقار، در آزادی، برابرند — و ما دیگر نمیتوانیم بپذیریم که برخی رهبران، بهنام مردم و دموکراسی، زور استفاده کنند؛ زمانی که باید، در آستانه هزاره جدید، مسائل را بحث کنیم تا راهکارهای عینی بیابیم.» emilyfund.org
با نگاه به نکات فوق، میتوان برداشت کرد که مایور چگونه به موضوع «نزاعهای معاصر» مینگرد:
او نزاعها را صرفاً نتیجه تضاد نظامی نمیداند، بلکه محصول «فرهنگ سلطه، حذف، تبعیض و نابرابری» میداند.
او برای کاهش نزاع، فراتر از مداخله نظامی، به تحول در ساختارها (سیاست، اقتصاد، فرهنگ) تأکید میکند.
او بر این باور است که برای جلوگیری از «نقطههای بیبازگشت» (irreversible processes) — مثلاً از لحاظ زیستمحیطی یا اجتماعی — باید اکنون اقدام کرد. federicomayor-eng.blogspot.com+1
او هشدار میدهد که اگر مردم در فرایند «ساخت جهان» مشارکت نکنند، راهکارها ناقص خواهند ماند.
در مجموع، فدریکو مایور میگوید که جهان معاصر با چالشهای عمدهای روبهروست: افزایش خشونت، نظامهای بینالمللی ضعیف، نابرابری اجتماعی و اقتصادی، بحران زیستمحیطی، و مشارکت ناکافی مردم. اما او باور دارد که این چالشها قابل تغییر هستند اگر جهتگیری ما از «زور» به «کلام»، از «تقابل» به «گفتوگو»، از «سلطه» به «مشارکت» تغییر کند.
اخبار ، گزارشات ، عکسها و فیلم های خود را برای ما ارسال دارید . برای ارسال میتوانید از طریق آدرس تلگرامی یا ایمیل استفاده کنید.