تبریز امروز:
قبایل هازابه ، که در حوالی دریاچه ایاسی زندگی می کنند ، آخرین شکارچیان جمع کننده تانزانیا را تشکیل می دهند. این قوم استثنایی ، یک موضوع نادر انسان شناسی واقعی است که دانشمندان ، بویژه زبان شناسان را متحیر می کند ، که سالهاست سعی در رمزگشایی به اصطلاح کنجکاویی خود برمی آیند.
تاریخچه این قوم کاملاً مبهم است ، مطمئناً امروز هازابه ها به چند صد تقلیل یافته اند ، آنها به گروه های کوچک تقسیم می شوند و در کلبه های متوسط زندگی می کنند که به سادگی با شاخه های درختان ساخته شده اند و در اردوگاه های استتار شده در بوته ساوانا مستقر می شوند. . آنها آداب و رسوم اجدادی خود را تقریباً دست نخورده نگه می دارند. همیشه از روی آوردن به کشاورزی و دامداری امتناع ورزیده اند. و عشایری هستند ، آنها همیشه در جستجوی انواع توت ها ، ریشه های خوراکی ، میوه های وحشی و بازی مانند بابون ها و آنتالوپ ها هستند که با کمان و پیکان آغشته به سمی که از انواع مارهاگرفته می شود ، شکار می کنند که در این منطقه به وفور دیده می شود.
امروزه سنت های هازابه و سرزمین های آنها که همیشه در آن زندگی کرده اند ، مورد تهدید تمدن مدرن قرار گرفته است ، که به زیستگاه اجدادی آنها حمله می کند که خطرناک برای برهم زدن تعادل اجتماعی است. مقامات محلی با این جوامع مخالفند تا جایی که امروز علما و مطبوعات تانزانیا این زنگ هشدار را مطرح می کنند: آخرین "بوشمن ها" ، مردان ساوان ، در میان باستانی ترین قوم آفریقا ، دارندگان یک میراث فرهنگی غیرقابل ارزیابی در خطر از بین رفتن هستند. به نام پیشرفت!
این روستا با ریتم های زندگی اش که با طلوع و غروب خورشید ، نیازهای مادی روزانه شکار و جمع آوری ، ابزار شکار ابتدایی ، لباس و اشیاء زینتی بدن ، به دوران پیش از تاریخ بازمی گرداند. آنچه که در حالت خاص روشن کردن آتش با مالیدن چوب بلند نماد آن می گردد.
