تبریز امروز:
صدای گرمش بخشی از رادیو بود ، او توانسته بود با آوازهای گیلک ، فرهنگ فولکلور و بومی سرزمینش را در سرتاسر ایران بشناساند و این بزرگ ترین جایگاه موسیقایی را در بین مردم برایش ساخته بود. ناصر مسعودی امروز رخت از جهان فرو بست درحالیکه توانست گنجینه ای از آوازهای فولکلور را بیافریند و حس دوستی را در یک سرزمین پهناور جاری سازد
ناصر مسعودی (۶ فروردین ۱۳۱۴ – ۶ آذر ۱۴۰۴) قدیمیترین خواننده اشعار گیلکی بود که از او آثاری چون گل پامچال (ترانه)، موسیقی میرزا کوچکخان (چقدر جنگلا خوسی)، کوراشیم و بنفشه گل منتشر شده است. از او در ۵۰ سال فعالیت هنری بیش از ۵۰۰ ترانه به جا مانده است.
او در سال ۱۳۲۸ همراه خانواده به تهران آمد و توانست در خدمت علیاکبرخان شهنازی به شاگردی پذیرفته شود. او سپس در سال ۱۳۳۴ به گیلان بازگشت و در رشته تئاتر به فعالیت پرداخت و همزمان با آغاز به کار رادیو گیلان در سال ۱۳۳۶ به رادیو آمد و به عنوان یکی از نخستین خوانندگان در این رادیو به اجرای برنامه پرداخت.
در سال ۱۳۳۹ او توسط یکی از دوستان خانوادگی به احمد عبادی و ملوک ضرابی معرفی شد و این آشنایی یکی از مهمترین اتفاقات زندگی او بهشمار میرود و تأثیر بسیاری در زندگی او گذاشت.
او در سال ۱۳۴۲ ازدواج کرد که حاصل آن دو دختر و یک پسر است.
از او در ۵۰ سال فعالیت هنری بیش از ۵۰۰ ترانه به جا مانده است که بیش از ۲۰۰ آهنگ فارسی و سنتی ۱۵ برگ سبز و ۱۰ شاخه گل و بیش از ۲۵۰ ترانه محلی گیلکی است.
ناصر مسعودی در ۶ آذر ۱۴۰۴ در نود سالگی درگذشت
