تبریز امروز:
چهار موجود زنده ــ یک اسب سفید، یک جغد، یک خرس و یک جوجه‌تیغی ــ روی اسکله‌ی چوبی کنار هم نشسته‌اند و به ماه کامل که بر سطح آرام دریاچه می‌تابد نگاه می‌کنند. پس‌زمینه جنگلی آرام است که در تاریکی شب فرو رفته. نور ماه روی آب بازتاب یافته و صحنه را به حالتی رازآلود و آرام بدل کرده است
ابعاد نمادین و روانشناختی:
اسب سفید: نماد پاکی، معصومیت و آزادی.
جغد: نشانه خرد و مراقبه‌ی شبانه.
خرس: نمایانگر قدرت، در عین حال کودکانه و دوستانه.
جوجه‌تیغی: موجودی کوچک و آسیب‌پذیر، اما مقاوم؛ نماد معصومیت و سادگی.
همه این حیوانات کنار هم، مثل دوستانی متفاوت، جمع شده‌اند تا لحظه‌ای از سکوت و زیبایی طبیعت را با هم شریک شوند
حس اثر:
آرامش، مکث و درنگ در برابر عظمت کیهان.
دعوت به دوستی و همزیستی، حتی میان موجوداتی متفاوت.
نوعی حس کودکانه و خیال‌پردازانه که انسان را یاد قصه‌های شب و دنیای افسانه‌ها می‌اندازد
سبک:
تابلو در سبک رئالیسم شاعرانه (poetic realism) کار شده است. ترکیب دقیق نورپردازی ماه و بازتاب آن روی آب، مهارت هنرمند در نمایش طبیعت شب را نشان می‌دهد.
ماه
در مرکز آسمان است و معمولاً نماد راز، شب، ناخودآگاه، رویا و سکوت در هنر است. حضور ماه اغلب فضا را شاعرانه و عارفانه می‌کند.
اسب
اسب معمولاً نماد قدرت، آزادی و حرکت است. وقتی در کنار ماه نشان داده شود، می‌تواند بیانگر میل به رهایی در جهان اسرارآمیز شب باشد؛ انگار سوار بر اسب می‌توان به دنیای رویا یا ناشناخته رفت.
جغد
جغد در بسیاری از فرهنگ‌ها نماد خرد، بینش پنهان و دانایی شبانه است. چون چشم‌هایش در تاریکی می‌بیند، نشانهٔ آگاهی‌ای است که دیگران در تاریکی نمی‌بینند.
ترکیب این سه عنصر
وقتی ماه + اسب + جغد کنار هم قرار می‌گیرند، یک نوع صحنه‌ی اسطوره‌ای و نمادین ساخته می‌شود:
ماه: آسمان و اسرار
اسب: حرکت و سفر
جغد: دانایی و نگاه نافذ
می‌شود این‌طور برداشت کرد که نقاش انگار سفری شبانه در جهان ناخودآگاه را تصویر کرده است؛ جایی که اسب حرکت می‌دهد، جغد راهنمای خرد است، و ماه مقصد یا چشم‌انداز نهایی.
