تبریز امروز:
یک کمیته متخصص که به مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها مشاوره می‌دهد، در ۲۶ ژوئن ۲۰۲۵ رأی داد که توصیه به استفاده از یک ماده شیمیایی مبتنی بر جیوه به نام تیمروسال در واکسن‌های آنفولانزا را متوقف کند. در حال حاضر تنها تعداد کمی از واکسن‌های آنفولانزا - آن‌هایی که در ویال‌های چند دوزی تولید می‌شوند - حاوی تیمروسال هستند.
تیمروسال تقریباً دیگر در واکسن‌ها استفاده نمی‌شود، اما افراد مشکوک به واکسن به دروغ ادعا کرده‌اند که این ماده خطرات سلامتی برای مغز دارد. کارشناسان بهداشت عمومی نگرانی‌هایی را مطرح کرده‌اند مبنی بر اینکه اقدام کمیته علیه تیمروسال ممکن است اعتماد عمومی را متزلزل کند و باعث سردرگمی در مورد ایمنی واکسن‌ها شود.
این کمیته که کمیته مشورتی در مورد شیوه‌های ایمن‌سازی یا ACIP نام دارد، برای اولین بار از زمانی که رابرت اف. کندی جونیور، وزیر بهداشت، در ۱۱ ژوئن به طور ناگهانی ۱۷ عضو خود را با هشت عضو دستچین شده جایگزین کرد، تشکیل جلسه داد.
این کمیته عموماً در مورد توصیه‌های مربوط به واکسن‌های خاص بحث و رأی‌گیری می‌کند. برای این جلسه، واکسن‌های کووید-۱۹، ویروس پاپیلومای انسانی، آنفولانزا و سایر بیماری‌های عفونی در برنامه قرار داشتند.
من یک داروساز و متخصص اطلاعات دارویی با ۳۵ سال تجربه در ارزیابی انتقادی ایمنی و اثربخشی داروها در آزمایش‌های بالینی هستم. هیچ مدرکی از این ایده که تیمروسال، که به عنوان نگهدارنده در واکسن‌ها استفاده می‌شود، ناامن است یا خطراتی برای سلامتی دارد، پشتیبانی نمی‌کند.
تیمروسال چیست؟
تیمروسال، که با نام تیومرسال نیز شناخته می‌شود، یک ماده نگهدارنده است که از دهه ۱۹۳۰ در برخی از محصولات دارویی استفاده شده است زیرا با از بین بردن میکروب‌ها و جلوگیری از رشد آنها از آلودگی جلوگیری می‌کند.
در بدن انسان، تیمروسال به اتیل جیوه، یک مشتق آلی جیوه، متابولیزه یا تغییر می‌کند. مطالعات روی نوزادان نشان داده است که اتیل جیوه به سرعت از خون حذف می‌شود.
اگرچه تیمروسال دیگر در واکسن‌های دوران کودکی استفاده نمی‌شود، بسیاری از والدین هنوز نگران این هستند که آیا می‌تواند به فرزندانشان آسیب برساند یا خیر.
اتیل جیوه گاهی اوقات با متیل جیوه اشتباه گرفته می‌شود. متیل جیوه سمی شناخته شده است و حتی در معرض قرار گرفتن کم با اثرات منفی زیادی بر رشد مغز مرتبط است. محققان محیط زیست اثرات نوروتوکسیک جیوه را در کودکان در دهه 1970 شناسایی کردند که عمدتاً ناشی از قرار گرفتن در معرض متیل جیوه در ماهی بود. در دهه 1990، آژانس حفاظت از محیط زیست و سازمان غذا و دارو محدودیت‌هایی را برای حداکثر میزان توصیه شده قرار گرفتن در معرض متیل جیوه، به ویژه برای کودکان، زنان باردار و زنان د
