نقاشی آفتابی ونگوگ از «بذرپاش» چه چیزی درباره پیام امید پاپ لئو به ما می‌گوید

تبریز امروز:

در نخستین جلسه عمومی خود در رم، پاپ لئو چهاردهم به نقاشی «بذرپاش در غروب» اثر ونسان ونگوگ اشاره کرد و آن را نمادی از امید دانست. خورشید درخشانِ در حال غروب، مزرعه‌ای را روشن می‌کند، در حالی‌که کشاورزی به سوی راست قدم می‌زند و بذر می‌پاشد.

لئو به مَثَل مسیح درباره بذرپاش اشاره کرد؛ داستانی در انجیل که بر ضرورت انجام اعمال نیک تأکید دارد. او گفت: «هر کلمه‌ای از انجیل مانند بذری است که در خاک زندگی ما افشانده می‌شود» و خاطرنشان کرد که این خاک نه‌تنها قلب ما، بلکه جهان، جامعه و کلیسا نیز هست.

او یادآور شد که «پشت سر بذرپاش، ونگوگ دانه‌هایی را که از پیش رسیده‌اند نقاشی کرده» و این تصویر را نماد امید دانست، که نشان می‌دهد به‌گونه‌ای، آن بذرها به ثمر نشسته‌اند.

الهام ونگوگ

ونگوگ نقاشی «بذرپاش در غروب» را در سال ۱۸۸۸، زمانی‌که در آرل در جنوب فرانسه زندگی می‌کرد، خلق کرد. در آن زمان، او در کنار دوستش پل گوگن نقاشی می‌کرد و نسبت به آینده بسیار خوشبین بود. این نقاشی بازتاب‌دهندهٔ همین خوش‌بینی است.

در نوامبر ۱۸۸۸، ونگوگ در نامه‌ای به برادرش تئو، که رازهای خود را غالباً با او در میان می‌گذاشت، دربارهٔ «بذرپاش در غروب» نوشت. او از رنگ‌های زیبای نقاشی چنین یاد کرد: «خورشیدی به شکل دیسک عظیم زرد-لیموئی. آسمانی زرد-سبز با ابرهای صورتی. مزرعه‌ای بنفش، و بذرپاش و درخت به رنگ آبی پروسی.»

بازآفرینی از نقاشی میله

ونگوگ از نقاشی ژان-فرانسوا میله، هنرمند فرانسوی، با عنوان «بذرپاش» (۱۸۶۰) الهام گرفته بود. اما او ترکیب‌بندی میله را دگرگون کرد؛ در نقاشی میله، فیگور تیره و تنها در مرکز توجه قرار دارد، در حالی‌که ونگوگ بذرپاش را در چشم‌اندازی آفتاب‌خورده قرار داد.

خوانش تصویری از مَثَل مسیح

هنرمندان دیگر نیز مستقیماً مَثَل بذرپاش را تصویر کرده‌اند، از جمله امانوئل ویگلاند نروژی. مجموعه پنجره‌های شیشه‌رنگی او در کلیسایی در اسلو، معنای هر بخش از این مَثَل را شرح می‌دهد.

زمانی‌که بذرپاش کار می‌کند، برخی بذرها در کنارهٔ راه می‌افتند و پرندگان فوراً آن‌ها را می‌خورند؛ این بخش، نماد کسانی است که سخن خدا را می‌شنوند اما به آن گوش نمی‌سپارند.

برخی بذرها بر زمین سنگلاخ می‌افتند و ریشه نمی‌گیرند؛ نماد کسانی که استقامت اندکی دارند. برخی دیگر میان خارها می‌افتند و خفه می‌شوند. ویگلاند در کنار این تصویر، صحنه‌ای از مردی خسیس که پول می‌شمارد ترسیم کرده، تا نشان دهد چگونه زندگی‌اش به‌واسطهٔ حرص مادی خفه شده است.

در بخش پایانی مَثَل، برخی بذرها بر زمین خوب می‌افتند و صد برابر ثمر می‌دهند. ویگلاند این بخش را با تصویری از برداشت فراوان گندم و مردی که کودکی را در آغوش دارد، نمایش داده است.

ارتباط با پیام پاپ لئو

نقاشی ونگوگ با بسیاری از ایده‌هایی که پاپ جدید در نخستین روزهای پاپی‌اش بیان کرده، هم‌راستا است. لئو گفت: «در مرکز نقاشی، خورشید است، نه بذرپاش؛ [و این ما را به یاد می‌آورد که] این خداست که تاریخ را به حرکت درمی‌آورد، حتی اگر گاه غایب یا دور به نظر برسد. خورشید است که خاک را گرم می‌کند و بذر را می‌بالاند.»

موضوع کرامت کار نیز در تصویر بذرپاش که عمیقاً درگیر کار فیزیکی است، به‌روشنی دیده می‌شود. این موضوع با انتخاب نام پاپی‌اش نیز مرتبط است. او گفت که نام «لئو چهاردهم» را عمدتاً به دلیل «لئو سیزدهم» انتخاب کرده، چون او در دایره‌المعارف تاریخی Rerum Novarum به مسأله اجتماعی در بستر انقلاب صنعتی اول پرداخت.

لئو سیزدهم به نابرابری‌های اقتصادی و پاداش ناچیز کارگران در مقایسه با سودهای کلان صاحبان صنایع اشاره داشت.

پاپ لئو، تصویر بذرپاش ونگوگ را همانند آثار ویگلاند، حامل پیامی از امید دانست. پیامی که به نظر او، با موضوع امید در سال جوبیلی اعلام‌شده از سوی پاپ پیشین، فرانسیس، همخوانی دارد. لئو همچنین ابراز امیدواری کرد که انسان‌ها با شنیدن صدای خدا، خدمت به دیگران را بپذیرند.

 

منبع : https://theconversation.com/what-a-sunny-van-gogh-painting-of-the-sower-tells-us-about-pope-leos-message-of-hope