تبریز امروز:
به نظر می‌رسد که ارمنستان و آذربایجان در آستانه یک صلح گرم قرار دارند، اگرچه هنوز پیمان نهایی برای پایان بیش از سه دهه درگیری مسلحانه امضا نشده است.
هر دو طرف ادعا می‌کنند که پیمان صلح آماده امضا است، اما باکو پیش‌شرط‌هایی را مطرح کرده که برای ارمنستان مشکل‌ساز است و این موضوع باعث تاخیر در امضای نهایی شده است.
در حالی که مذاکرات برای صلح ادامه دارد، هر دو طرف به نظر می‌رسد در حال آماده‌سازی برای یک درگیری احتمالی در آینده هستند. گزارش‌هایی مبنی بر خرید ۴۰ فروند جنگنده JF-17 (تولید مشترک چین و پاکستان) توسط آذربایجان، فضای مجازی در باکو را داغ کرده است. احمد شهیدوف، تحلیلگر سیاسی مقیم باکو، این خرید احتمالی را "بیانیه‌ای از برادری، اعتماد و چشم‌انداز مشترک آینده بین آذربایجان و پاکستان برای قدرتمندتر، امن‌تر و مجهزتر کردن آسمان‌مان" توصیف کرد.
دولت آذربایجان هنوز این خرید را تأیید نکرده است، اما گفته می‌شود ارزش این قرارداد بیش از ۴.۲ میلیارد دلار است. الهام علی‌اف، رئیس‌جمهور آذربایجان، در نشستی با رجب طیب اردوغان (نخست‌وزیر ترکیه) و محمد شهباز شریف (نخست‌وزیر پاکستان) در ۲۸ مه، بر همکاری استراتژیک فزاینده این سه کشور تأکید کرد، اما اشاره‌ای به خرید جنگنده‌ها نکرد.
در جنگ دوم قره‌باغ، برتری هوایی آذربایجان، به‌ویژه در زمینه پهپادها، نقش کلیدی در بازپس‌گیری قره‌باغ داشت. اگر خرید جنگنده‌های پاکستانی تأیید شود، این می‌تواند به باکو برای مدتی مزیت استراتژیک نسبت به ارمنستان بدهد.
در همین حال، ارمنستان نیز برای همگامی با آذربایجان اقداماتی انجام داده است. این کشور در ۲۶ مه یک بیانیه نیات با فرانسه امضا کرد که همکاری اقتصادی و دفاعی بین دو طرف را گسترش می‌دهد.
آیا این خرید جنگنده‌ها نشانه‌ای از عدم اعتماد به صلح است؟
با وجود گفت‌وگوهای صلح، هر دو طرف همچنان به تقویت توان نظامی خود ادامه می‌دهند. این موضوع می‌تواند نشان‌دهنده عدم اطمینان کامل به روند صلح یا آماده‌سازی برای سناریوهای احتمالی آینده باشد.
واکنش منطقه‌ای:
ترکیه و پاکستان از نزدیک‌ترین متحدان آذربایجان هستند و این همکاری نظامی می‌تواند موازنه قوا در قفقاز را تغییر دهد.
روسیه، که هم با ارمنستان و هم آذربایجان روابط دارد، ممکن است نگران افزایش نفوذ غرب از طریق فرانسه در ارمنستان باشد.
ایران نیز به تحولات منطقه حساس است، به‌ویژه با توجه به روابطش با هر دو طرف.
آینده صلح در هاله‌ای از ابهام:
تا زمانی که پیمان نهایی امضا نشود و تحرکات نظامی ادامه داشته باشد، نمی‌توان با اطمینان از صلح پایدار در منطقه سخن گفت.
