نور بن لادن، یک چهره بانفوذ راست‌گرا، در یک برنامه گفت‌وگویی که توسط مشاور سابق رئیس‌جمهور ایالات متحده، دونالد ترامپ، اجرا می‌شود، با حرارت می‌گوید: «من نمی‌خواهم حشره‌ها را بخورم».
لوران دوپلومب، سناتور حزب محافظه‌کار جمهوری‌خواهان در فرانسه، به همکارانش هشدار می‌دهد که مردم فرانسه «بی‌خبر از خودشان» در حال خوردن حشرات خواهند بود.
بارتوش کووناچکی، نماینده حزب ملی‌گرای قانون و عدالت در لهستان، پیشنهاد می‌دهد که مخالفان سیاسی در تبلیغات انتخاباتی خود بنویسند: «به‌جای مرغ، کرم بخور» و می‌افزاید: «این برنامه واقعی انتخاباتی آن‌هاست».
تیری بائودت، رهبر حزب راست افراطی «فروم برای دموکراسی» در هلند، در حالی که کیسه‌ای از کرم‌های آرد را در مقابل کشاورزان معترض بالا می‌برد، فریاد می‌زند: «هرگز! هرگز!»
سیاستمداران حزب راست افراطی ایتالیایی «لگا» هشدار می‌دهند که اتحادیه اروپا قصد دارد «خوردن حشرات را بر مردم تحمیل کند» و کارزار انتخاباتی آنها شامل تصویر عظیمی است از فردی که یک جیرجیرک بزرگ را در دهان می‌گذارد، در کنار این شعار: «بیایید اروپا را تغییر دهیم، پیش از آن‌که او ما را تغییر دهد».
در دهه ۲۰۲۰، مفسران و سیاستمداران در سراسر طیف سیاسی راست، نظریه توطئه‌ای را که از اینترنت نشأت گرفته تقویت کرده‌اند؛ این نظریه می‌گوید نیروهای نخبه در حال توطئه‌اند تا همه ما را وادار به خوردن حشره کنند.
آنها معمولاً زیر شعار «من حشره‌ها را نخواهم خورد» گرد می‌آیند و با قدرت با مصرف انسانی حشرات مخالفت می‌کنند. بسیاری از این افراد ادعا می‌کنند که اتحادیه اروپا قصد دارد خوردن حشره را به عموم مردم تحمیل کند و در همین حال، کشاورزی سنتی و مصرف گوشت را در پوشش «توافق‌نامه سبز اروپا» – طرح این اتحادیه برای حذف گازهای گلخانه‌ای تا سال ۲۰۵۰ و جداسازی رشد اقتصادی از مصرف منابع – نابود کند.
مخالفت با خوردن حشره به نمادی برای اعتراض به سیاست‌های زیست‌محیطی اتحادیه اروپا، ابراز تردید و دشمنی با بروکسل، و اهریمن‌سازی از رقبای سیاسی بدل شده است.
اما با نگاهی دقیق‌تر، نظریه توطئه‌ای که در پس این مخالفت‌ها نهفته است، پژواک‌های بسیار قدیمی‌تر و شوم‌تری دارد.
