نویسندگان:
آمریکایی‌ها در همه سطوح ثروت، نسبت به همتایان اروپایی خود احتمال بیشتری دارد که زودتر بمیرند، حتی ثروتمندترین شهروندان آمریکایی عمر کوتاه‌تری نسبت به مردم شمال و غرب اروپا دارند. این یافته کلیدی مطالعه جدید ما است که در مجله پزشکی نیوانگلند منتشر شده است.
ما همچنین دریافتیم که در حالی که ثروتمندترین آمریکایی‌ها عمر طولانی‌تری نسبت به فقیرترین‌ها دارند، شکاف مرگ‌ومیر مرتبط با ثروت در آمریکا بسیار برجسته‌تر از اروپا است.
ما تیمی از پژوهشگران سیاست سلامت هستیم که سیستم‌های سلامت و عملکرد آنها را در کشورهای مختلف بررسی می‌کنیم. ما داده‌های نظرسنجی از ۷۳,۸۳۸ بزرگسال ۵۰ تا ۸۵ ساله در ایالات متحده و ۱۶ کشور اروپایی را طی یک دوره ۱۲ ساله تحلیل کردیم و مقایسه کردیم که افراد در طیف‌های مختلف ثروت در طول مطالعه ما چقدر عمر کردند. این ۱۶ کشور اروپایی به مناطق شمالی و غربی، جنوبی و شرقی اروپا تقسیم شدند.
تحقیقات ما نشان داد که افراد در ۲۵٪ ثروتمند بالای جمعیت مورد مطالعه در آمریکا و اروپا، ۴۰٪ کمتر از ۲۵٪ فقیرترین افراد در طول دوره مطالعه جان خود را از دست دادند. ثروتمندترین ۲۵٪ افراد در شمال و غرب اروپا نرخ مرگ‌ومیری داشتند که حدود ۳۵٪ کمتر از ثروتمندترین ربع در آمریکا بود. برای افراد از جنوب اروپا، این مقدار در طول دوره مطالعه بین ۲۴٪ تا ۳۳٪ بود و برای شرق اروپا بین ۱٪ تا ۷٪ متغیر بود. فقیرترین افراد در آمریکا بدترین میزان بقا را داشتند، حتی در مقایسه با فقیرترین ربع در هر منطقه اروپایی.
تصویر: لیوانی از آب‌میوه سبز روی دستمالی که روی آن نوشته شده «بزرگ‌ترین ثروت، سلامتی است.» marekuliasz/iStock از طریق Getty Images Plus
چرا مهم است
نابرابری ثروت دهه‌هاست که در حال افزایش است، اما این افزایش در آمریکا به دلیل شکاف رو به رشد بین ثروت ثروتمندان و فقرا بیشتر از اروپا بوده است. در عین حال، با وجود هزینه‌های بسیار بیشتر در مراقبت‌های بهداشتی نسبت به سایر کشورهای ثروتمند، آمریکا به‌طور مداوم نتایج سلامت بدتری نشان می‌دهد، مانند نرخ بالاتر مرگ‌ومیر نوزادان و مرگ‌ومیر قابل اجتناب.
مطالعه ما همچنین شکاف مرگ‌ومیر مرتبط با ثروت را در آمریکا در مقایسه با اروپا گسترده‌تر نشان می‌دهد. به عبارت دیگر، ثروت شخصی در آمریکا بیش از اروپا سال‌های عمر می‌خرد. این یافته‌ها نشان می‌دهد که ثروت شخصی به‌تنهایی نمی‌تواند عواملی مانند رفتارهای سلامت (مثل سیگار کشیدن یا نوشیدن زیاد)، آموزش یا حمایت اجتماعی را که بر طول عمر تأثیر می‌گذارند، جبران کند.
در هسته این پژوهش، ما پیشنهاد می‌کنیم که نتایج سلامت بیش از فقط سیستم‌های مراقبت بهداشتی تحت تأثیر قرار می‌گیرند. به احتمال زیاد سیاست‌های اقتصادی و اجتماعی - از آموزش و اشتغال تا مسکن و امنیت غذایی - نقش مهمی در تعیین طول عمر افراد، از جمله در توزیع ثروت، ایفا می‌کنند.
کشورهای اروپایی راه‌هایی برای کاهش نابرابری‌های سلامت بدون افزایش چشمگیر هزینه‌های بهداشتی پیدا کرده‌اند. با توزیع برابرتر منابع ارتقادهنده سلامت در میان گروه‌های ثروت، این کشورها ممکن است محیط‌هایی ایجاد کرده باشند که در آن طول عمر کمتر به ثروت فردی وابسته است.
آنچه هنوز نمی‌دانیم
در حالی که مطالعه ما تفاوت‌های آشکار در طول عمر بین آمریکایی‌ها و اروپایی‌ها در سطوح مختلف ثروت را نشان می‌دهد، هنوز کار بیشتری لازم است تا مشخص شود کدام جنبه‌های خاص سیستم‌های اجتماعی اروپا - چه تحویل مراقبت‌های بهداشتی، دسترسی به آموزش، امنیت بازنشستگی یا سیاست‌های مالیاتی - به‌طور مؤثر سلامت را صرف‌نظر از ثروت شخصی محافظت می‌کند.
مشخص کردن دقیق اینکه این عوامل چگونه با ثروت تعامل دارند تا بر نتایج سلامت تأثیر بگذارند، به پژوهشگران اجازه می‌دهد سیاست‌های اروپایی را که می‌توانند با موفقیت برای بهبود طول عمر همه آمریکایی‌ها سازگار شوند، شناسایی کنند.
گام بعدی
در آینده، ما قصد داریم مشخص کنیم کدام یک از این اهرم‌های سیاستی ممکن است در کاهش شکاف‌های مرگ‌ومیر مؤثرتر باشند.
