تبریز امروز:
از این نقطه دید، می‌توان انحنای زمین را نگریست ، گذار از روز به شب که با خط تیز ترمیناتور مشخص شده است، و گاهی اوقات بازتاب نور خورشید از سطح یک بدنه آبی دور دست. وسعت اقیانوس‌ها واقعاً فروتن‌کننده است — ۷۱ درصد سطح زمین را آب پوشانده است، گواهی بر تسلط این عنصر حیات‌بخش. ابرهای چرخان که مانند قلم‌مویی روی بوم حرکت می‌کنند، داستان‌هایی از سیستم‌های آب‌وهوایی، طوفان‌ها و طبیعت همیشه در حال تغییر سیاره ما را روایت می‌کنند.
ممکن است از فراز دریای کارائیب عبور کرد، جایی که آب‌های فیروزه‌ای با آبی‌های عمیق اقیانوس باز تضاد چشمگیری دارند. یا شاید در حال پرواز بر فراز مدیترانه هستید، با آب‌های لاجوردی‌اش که با جزایر کوچک و بزرگ تزئین شده و توسط خطوط ساحلی ناهموار اروپا، آفریقا و خاورمیانه قاب‌بندی شده است. شاید هم شاهد گستره بی‌پایان اقیانوس آرام هستید، با آبی بی‌نهایت‌اش که تا افق ادامه دارد و تنها گاهی اوقات با چرخش یک توفان در حال شکل‌گیری در دوردست قطع می‌شود.
از فضا، مرزها ناپدید می‌شوند و زمین به عنوان یک سیستم یکپارچه و به هم پیوسته آشکار می‌شود. این دیدگاه هم الهام‌بخش است و هم مسئولیت‌آفرین — یادآوری از نیاز به محافظت و قدردانی از این گوی آبی شگفت‌انگیز که خانه ماست. هر کجا که این هفته از آنجا به تماشای این صحنه نشسته‌اید، لحظه‌ای درنگ کنید و زیبایی و شکنندگی سیاره‌مان را تحسین کنید.
