قطعه ای کوتاه از «خواهر کری»

برای کسی که هرگز سفر نکرده است، هر مکان جدیدی که تا حدی با زادگاهش متفاوت باشد، بسیار جذاب به نظر می‌رسد. اگر از عشق صرف‌نظر کنیم، بیش از هر چیز، سفرها به ما شادی و آرامش می‌بخشند. هر چیز جدیدی به دلایلی برایمان بسیار مهم جلوه می‌کند. و عقل، که در حقیقت تنها بازتاب‌دهنده ادراکات حواس ماست، در برابر سیل تاثیرات و تحولات تسلیم می‌شود. می‌توان معشوق را فراموش کرد، غم را پراکنده ساخت، و شبح مرگ را از خود دور کرد. در عبارت ساده «من دارم می‌روم» جهانی از احساساتی نهفته است که راه خروجی نمی‌یابند.