تبریز امروز:
اپرای «خروس طلایی» (به زبان روسی: Золотой петушок) اثری است سهپردهای از نیکلای ریمسکی-کورساکف، آهنگساز برجستهی روس، که بین سالهای ۱۹۰۶ و ۱۹۰۷ خلق شد. این اپرا بر اساس شعر روایی «قصهی خروس طلایی» نوشتهی الکساندر پوشکین در سال ۱۸۳۴ شکل گرفته است. پوشکین این داستان را از افسانههای عامیانهی روسی اقتباس کرده و با بهرهگیری از طنز و کنایه، نقدی اجتماعی و سیاسی را در آن گنجانده است. ریمسکی-کورساکف نیز این مضامین را در اپرای خود تقویت کرده و گسترش داده است.
خلاصهی داستان
داستان حول محور پادشاه دودون میگردد، حاکمی که به دنبال آسایش و بیخیالی است. جادوگری به او خروس طلایی جادوییای هدیه میدهد که قول میدهد در صورت نزدیک شدن خطر، با قوقولی قوقوی خود هشدار دهد. پادشاه با اطمینان از این وعده، خود را بینیاز از نگرانی میبیند. اما هنگامی که خروس از تهدیدی خبر میدهد، دودون فرزندانش را به نبرد میفرستد و آنها در این راه جان میبازند. سپس خود به میدان میرود و با ملکهی شماخا، زنی زیبا و فریبنده، مواجه میشود. او که شیفتهی ملکه شده، فریبش را میخورد و او را به قصر خود میآورد. در پایان، خروس طلایی که از رفتار پادشاه به خشم آمده، با نوک خود دودون را به قتل میرساند و داستان با پایانی غیرمنتظره به اتمام میرسد.
ویژگیها و اهمیت
موسیقی این اپرا سرشار از رنگآمیزیهای شرقی است که نشاندهندهی سبک خاص ریمسکی-کورساکف در استفاده از تمهای فولکلوریک روس و شرقی است. آریای ملکهی شماخا از برجستهترین بخشهای این اثر به شمار میرود که نیازمند صدایی توانمند در ردهی سوپرانوست و از زیبایی خاصی برخوردار است. از منظر مضمونی، «خروس طلایی» یک طنز تلخ است که با کنایه به ناکارآمدی و خودکامگی حاکمان میپردازد. به همین دلیل، در زمان خلق اثر، دولت تزاری نسبت به آن حساسیت نشان داد و از اجرای اولیهی آن جلوگیری کرد. اولین اجرای این اپرا پس از درگذشت آهنگساز، در تاریخ ۷ اکتبر ۱۹۰۹، در تئاتر مسکو برگزار شد.
جایگاه و ارزش
خروس طلایی، از نظر موسیقایی و روایی اثری برجسته محسوب میشود. ریمسکی-کورساکف با تلفیق طنز پوشکین و موسیقی پرشور خود، اثری پدید آورد که هم سرگرمکننده است و هم تأملبرانگیز. برخی معتقدند این اپرا به نوعی پیشگویی فروپاشی نظام تزاری را در خود داشت، زیرا چند سال پس از آن، انقلاب ۱۹۱۷ به وقوع پیوست.
«خروس طلایی» نمونهی ارزشمندی از توانایی هنر در انتقال مفاهیم عمیق در قالبی ساده و دلنشین است.