27 شهریور 1403
دربار امپراتوری عثمانی آشپزی کاخ را به سطحی کاملاً جدید میبرد، هر سلطانی با پیشینیان خود در آشپزی رقابت میکرد. در حالی که آشپزخانه های سلیمان اعظم (1522-1566) حدود پانصد کارمند داشت، این تعداد در عرض چند دهه دو برابر شد. در همان دوره تخمین زده می شود که آشپزخانه ها روزانه به 8000 نفر غذا می دادند و سوابق نشان می دهد که برای مثال در سال 1573 حدود 35000 گوسفند و 730 تن برنج برای استفاده در آشپزخانه کاخ خریداری شد............ برخی از حاکمان آنقدر در مورد غذای خود خاص بودند که هنگام سفر تمام آشپزخانه خود را با خود می بردند! برای مثال، المقریزی مورخ مصری (1364-1442)، در تواریخ السلوک لی معرفت دوال الملوک (کتاب ورود به دانش سلسله های پادشاهان) نقل می کند که زمانی که سلطان ناصر محمد در سالهای 719/1319-1319 به زیارت رفت و نه تنها دیگها و تنورهای طلایی، نقرهای و مسی، بلکه بسیاری از مواد لازم را با خود حمل کرد. کاروان علاوه بر آرد و جو شامل طشت های چوبی بود که در آن سبزیجات و ادویه جات تره، نعناع، گشنیز و ریحان کاشته می شد و در صورت نیاز برداشت می شد. دو كشتي مملو از نمك به مقصد فرستاده شد، در حالي كه حدود پانصد شتر از دمشق به راه افتادند و آذوقههاي ديگري از قبيل ميوهها، كنسروها، دانههاي انار و بادام را حمل ميكردند.
تبریز امروز:
خانواده های کوچک «آشپزخانه» نداشتند و اغلب از اجاق عمومی استفاده میکردند، اما شیوههای آشپزخانههای ثروتمندان متفاوت بود که میتوانستند تعداد زیادی از مردم را استخدام کنند. ارزیابی اینکه دقیقاً چند نفر در آشپزخانههای کاخهای بزرگ کار میکردند، دشوار است، زیرا آنها به تعداد زیادی برده نیز متکی بودند. برخی از نشانه های اهمیت آشپزخانه، تخصیص هنگفت ماهانه در بودجه "1500 دینار"برای حقوق در زمان خلیفه المعتضد متوفی 902 میلادی است.
دربار امپراتوری عثمانی آشپزی کاخ را به سطحی کاملاً جدید میبرد، هر سلطانی با پیشینیان خود در آشپزی رقابت میکرد. در حالی که آشپزخانه های سلیمان اعظم (1522-1566) حدود پانصد کارمند داشت، این تعداد در عرض چند دهه دو برابر شد. در همان دوره تخمین زده می شود که آشپزخانه ها روزانه به 8000 نفر غذا می دادند و سوابق نشان می دهد که برای مثال در سال 1573 حدود 35000 گوسفند و 730 تن برنج برای استفاده در آشپزخانه کاخ خریداری شد.
سرآشپز قرون وسطایی تعدادی ابزار در زرادخانه خود داشت تا غذاهایی را تولید کند که غذاخوری هایش را خوشایند کند.
برای گرم کردن غذا، چندین گزینه وجود داشت. علاوه بر اجاق، تنور آجری (کور) و تنور، تنور سفالی نیز وجود داشت. این دومی عمدتاً برای پخت نان استفاده میشد که با چسباندن آن به کنارهها درست میشد، اگرچه میتوانست بهطور برجسته برای برشته کردن تکههای گوشت روی سیخ نیز استفاده شود. این نوع اجاق هنوز هم امروزه یافت می شود.
دیگ اصلی قیدر بود که ظرف معمولی برای گرم کردن آش و مانند آن بود و روی آتش قرار میگرفت یا آویزان میشد.
ابزار اصلی برای پردازش غذا شامل چاقو، چاقو، هاون و هاون و غربال بود.
برخی از حاکمان آنقدر در مورد غذای خود خاص بودند که هنگام سفر تمام آشپزخانه خود را با خود می بردند! برای مثال، المقریزی مورخ مصری (1364-1442)، در تواریخ السلوک لی معرفت دوال الملوک (کتاب ورود به دانش سلسله های پادشاهان) نقل می کند که زمانی که سلطان ناصر محمد در سالهای 719/1319-1319 به زیارت رفت و نه تنها دیگها و تنورهای طلایی، نقرهای و مسی، بلکه بسیاری از مواد لازم را با خود حمل کرد. کاروان علاوه بر آرد و جو شامل طشت های چوبی بود که در آن سبزیجات و ادویه جات تره، نعناع، گشنیز و ریحان کاشته می شد و در صورت نیاز برداشت می شد. دو كشتي مملو از نمك به مقصد فرستاده شد، در حالي كه حدود پانصد شتر از دمشق به راه افتادند و آذوقههاي ديگري از قبيل ميوهها، كنسروها، دانههاي انار و بادام را حمل ميكردند.
اخبار ، گزارشات ، عکسها و فیلم های خود را برای ما ارسال دارید . برای ارسال میتوانید از طریق آدرس تلگرامی یا ایمیل استفاده کنید.