18 شهریور 1404
خانه و خاطره: فرش در فرهنگ روسی (و همینطور ایرانی) نماد گرما، صمیمیت و زندگی خانگی است. سکوت و زمان: نبودن انسان در تابلو، توجه بیننده را به بافت، رنگ و نور جلب میکند؛ گویی زمان ایستاده و تنها فرش روایتگر حضور آدمی است. نوستالژی: ایچیتوفکین با انتخاب چنین سوژهای، حسی از گذشته و زندگی روزمره را در ذهن زنده میکند؛ چیزی ساده، اما آکنده از معنا.
تبریز امروز:
در تابلو، فرش همچون زمینی از رنگ و خاطره گسترده شده است.
رگههای پاستل روی کاغذ، همچون تار و پودِ بافتهشده در سکوت، نور را در خود میبلعند.
رنگها خاموشاند، نه درخشان چون زربفتی سلطنتی، بلکه آرام و خاکی؛ رنگهایی که بوی خانه و زمستانهای طولانی میدهند.
هیچ انسانی در قاب حضور ندارد، اما نگاه نقاش ردّ زندگی را بر جای گذاشته است:
انگار کودکی روزی بر این فرش نشسته، بازی کرده، یا پیری در سکوت، نماز خوانده یا به رادیوی قدیمی گوش سپرده است.
سایهٔ نامرئیِ حضور انسانها در بافت نرمِ فرش نفس میکشد.
نور، همچون پرتو باریکی از پنجره، بر سطح فرش میلغزد و تکهای از نقوش را زنده میکند.
این بازی نور و سایه، سادهترین شیء خانه را بدل به معبدی کوچک میسازد؛ جایی که اشیاء زمزمه میکنند و زمان در تار و پودش آرام گرفته است.
در این تابلو، فرش دیگر تنها یک شیء نیست؛
او حافظهای بصری است، بستری برای خاطرات، مکانی که غیبت انسان را پر میکند.
ایچیتوفکین با دستهایش سکوت را بافته و با رنگ، زمان را در میان پرزهای نرمِ فرش به دام انداخته است.
خانه و خاطره: فرش در فرهنگ روسی (و همینطور ایرانی) نماد گرما، صمیمیت و زندگی خانگی است.
سکوت و زمان: نبودن انسان در تابلو، توجه بیننده را به بافت، رنگ و نور جلب میکند؛ گویی زمان ایستاده و تنها فرش روایتگر حضور آدمی است.
نوستالژی: ایچیتوفکین با انتخاب چنین سوژهای، حسی از گذشته و زندگی روزمره را در ذهن زنده میکند؛ چیزی ساده، اما آکنده از معنا.
اخبار ، گزارشات ، عکسها و فیلم های خود را برای ما ارسال دارید . برای ارسال میتوانید از طریق آدرس تلگرامی یا ایمیل استفاده کنید.