خبر های ویژه
30 مهر 1402
روسیه با یک واقعیت بسیار دشوار بیدار خواهد شد
پرسش و پاسخ با نویسنده گرجستانی تینتین جاپاریدزه در مورد تاریخ، تروما و جرم های عمومی
چند هفته پس از آغاز تهاجم روسیه به اوکراین، در بهار 2022، تینتین جاپاریدزه، روزنامه‌نگار و محقق گرجستانی، «هزاره‌های استالین» را منتشر کرد. نوستالژی، تروما و ناسیونالیسم». این کتاب به موضوع پیچیده‌ای می‌پردازد: میراث دیکتاتور شوروی برای کسانی، از جمله خودش، که در خاکستر امپراتوری کمونیستی بزرگ شده‌اند. جاپاریدزه با الهام از نظریه مورخ سیمون سبگ مونته فیوره در مورد وجود «دو استالین» - «کوبای» دوران جوانی گرجستانش و دیکتاتور بزرگ شوروی - استالین سوم را تعریف می کند، شخصیتی سیال که در ذهن دوران پس از شوروی وجود دارد. نسل‌ها، از منظر نوستالژی نگریسته می‌شوند. این سومین تکرار استالین همچنان مانع از تلاش‌های کسانی است که در فضای پس از شوروی زندگی می‌کنند تا سابقه سرکوب دیکتاتور، به‌ویژه استفاده او از ترور برای پیشبرد اولویت‌های سیاسی‌اش را در نظر بگیرند. جاپاریدزه با به کارگیری این بینش ها در مورد جنگ در حال وقوع در اوکراین، با اوراسیا نت در مورد اثرات امروزی آسیب های تاریخی بدون پرداختن به این موضوع صحبت کرد و اینکه چرا نسل ها هنوز باید با افراط و تفریط و جنایات نیاکان خود کنار بیایند. این مصاحبه برای وضوح و طولانی بودن ویرایش شده است.
تبریز امروز:
چند هفته پس از آغاز تهاجم روسیه به اوکراین، در بهار 2022، تینتین جاپاریدزه، روزنامه‌نگار و محقق گرجستانی، «هزاره‌های استالین» را منتشر کرد. نوستالژی، تروما و ناسیونالیسم». این کتاب به موضوع پیچیده‌ای می‌پردازد: میراث دیکتاتور شوروی برای کسانی، از جمله خودش، که در خاکستر امپراتوری کمونیستی بزرگ شده‌اند.
جاپاریدزه با الهام از نظریه مورخ سیمون سبگ مونته فیوره در مورد وجود «دو استالین» - «کوبای» دوران جوانی گرجستانش و دیکتاتور بزرگ شوروی - استالین سوم را تعریف می کند، شخصیتی سیال که در ذهن دوران پس از شوروی وجود دارد. نسل‌ها، از منظر نوستالژی نگریسته می‌شوند. این سومین تکرار استالین همچنان مانع از تلاش‌های کسانی است که در فضای پس از شوروی زندگی می‌کنند تا سابقه سرکوب دیکتاتور، به‌ویژه استفاده او از ترور برای پیشبرد اولویت‌های سیاسی‌اش را در نظر بگیرند.
جاپاریدزه با به کارگیری این بینش ها در مورد جنگ در حال وقوع در اوکراین، با اوراسیا نت در مورد اثرات امروزی آسیب های تاریخی بدون پرداختن به این موضوع صحبت کرد و اینکه چرا نسل ها هنوز باید با افراط و تفریط و جنایات نیاکان خود کنار بیایند. این مصاحبه برای وضوح و طولانی بودن ویرایش شده است.
اوراسیا نت: زمانی که جنگ اوکراین شروع شد کجا بودید و بعد از اینکه تمام مراحل تحقیق و نوشتن کتاب خود را پشت سر گذاشتید، چه احساسی در شما ایجاد کرد؟
تی جی: جنگ درست همانطور که من شواهد نهایی را برای کتاب فرستاده بودم شروع شد. من واقعاً آن را باور نکردم تا اینکه آن را با گوش خودم شنیدم. خیلی غم انگیز بود چون در حین نوشتن کتاب فکر می کردم دارم درباره گذشته می نویسم. من این کتاب را به دلیل آنچه خانواده ام در دوران استالین پشت سر گذاشته بودند و آسیبی که از آنها به ارث برده بودم نوشتم. فکر کردم، "وقتی همه چیز را روی کاغذ آوردم، واقعاً می توانم آن را فراموش کنم."
متأسفانه جنگ باعث شد بفهمم فاصله ای که فکر می کردم به دست آورده ام یک توهم است. کتاب بازی روسی، چه ما آن را روسی یا شوروی بنامیم، هنوز بسیار زیاد است، و واقعاً به روز نشده است. یکی از دلایلی که من فکر می‌کردم روسیه قرار نیست حمله کند این بود که فکر می‌کردم مقامات روسیه از اشتباهات [گذشته] درس گرفته‌اند. و من خیلی خیلی اشتباه کردم. مطلقاً اینطور نبود.
Eurasianet: یکی از چیزهایی که در کتاب خود می نویسید این است که هیچ روند استالین زدایی وجود نداشته است. نه تنها این، هیچ حسابی با گذشته شوروی وجود نداشته است.
تی جی: ما تمایل داریم روسیه را وارث مستقیم همه میراث شوروی، چه خوب و چه بد بدانیم. آنها با عواقب، پیامدها، احساس گناه، تروما برخورد نکردند، درست مانند گرجی ها و اوکراینی ها و دیگر کشورهای پس از فروپاشی شوروی لزوماً با آسیب و قربانی برخورد نکردند. نگرش این بود که "اگر در مورد آن صحبت نکنیم، از بین خواهد رفت." این برای زادگاه من گرجستان بسیار صادق است تا جایی که، اگر دوره شوروی را بیاورید، بسیاری از مردم می‌گویند: «فقط نمی‌خواهم در مورد آن صحبت کنم». نه به این دلیل که هنوز دردناک است، بلکه مردم نمی‌خواستند تصدیق کنند که آن 70 سال واقعاً اتفاق افتاده است.
من فکر می کنم این تا حدودی برای اوکراین نیز صادق بود تا زمانی که آنها دیگر نمی توانستند آنچه را که اتفاق افتاده بود نادیده بگیرند. اخیراً تصاویری از اوکراینی ها دیدیم که نشان شوروی را از بناهای تاریخی مختلف پایین می آوردند. من آن را یکی از راه‌هایی می‌دانم که کشور شروع به کنار آمدن با آنچه اتفاق افتاده است. در مورد روسیه، آنها با آن دوره تسویه حساب نکرده اند زیرا کسی باید مسئولیت آن را بر عهده می گرفت.
گرجستان از نظر صحبت در مورد استالین با اوکراین متفاوت است زیرا، خوب یا بد، استالین گرجی بود. روس ها دوست دارند بگویند که؛ هر اتفاق بدی در زمان استالین افتاد، او گرجی بود. پس خودتان با آن کنار بیایید. اگر چیز خوبی بود، ناگهان او مال آنها [روس] شد. این همیشه باعث می‌شود که من لبخند بزنم، زیرا واقعاً رفتار ما گرجی‌ها با استالین است، اما برعکس. همه طرف های ذینفع باید مسئولیت آن را بپذیرند و این بسیار ناراحت کننده است. دلیل اصلی علاقه من به این موضوع این بود که در خانواده من، به دلیل ترس از گزارش شدن، صحبت در مورد هر چیز شوروی، چه رسد به پاکسازی، ممنوع بود. حتی در دهه 1990 این [ترس] از بین نرفته بود. تا به امروز، این یک میراث بسیار ناگوار است که ما همچنان با آن دست به گریبان هستیم. سعی کردم عصیان کنم، می خواستم در مورد همه چیز صحبت کنم. اما هر چه بزرگتر می‌شدم، بیشتر متوجه می‌شدم که وقتی با تلفن صحبت می‌کردم توقف می‌کردم و نمی‌خواستم در مورد چیزهایی صحبت کنم. و بعد فکر می کنم، خدای من، خودم را به یاد پدربزرگ و مادربزرگم می اندازم. قبلاً به خاطر این کار به آنها می خندیدم، اما الان خودم این کار را انجام می دهم.
من آنقدر بزرگ نبودم که زخم ها را خودم تجربه کنم. اما تاول ها هنوز خیلی زیاد بودند. و می خواستم خودم را مجبور کنم به مکان های ناراحت کننده بروم زیرا احساس می کردم همه ما چه به طور مستقیم یا غیرمستقیم ممکن است در آن چیزی شریک بوده باشیم.
اجداد شما چنین کردند، زیرا ما تمایل داریم در مورد دستاوردهای مثبت آنها صحبت کنیم، اما تعداد کمی از ما می خواهیم در مورد چیزهای ناراحت کننده صحبت کنیم.
اوراسیانت: بازگشت به ایده گناه. آیا فکر می کنید همه روس ها مسئولیت دارند؟ به نظر شما از نظر گناه جمعی در کجا ایستاده ایم؟
تی جی: پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، میراث‌ها بدون توجه به حیات خود ادامه دادند و برخی همچنان به جنبه‌های خاصی که بسیار مشکل‌ساز هستند، افتخار می‌کردند. …
من فکر می کنم برای بسیاری در دوران شوروی بسیار آسان بود که خود را به عنوان قربانی قرار دهند، زیرا آنها نمی خواستند با مفهوم گناه و نقش خود، حتی به عنوان تماشاچی، مقابله کنند. و فکر می‌کنم امروز در روسیه شاهد آن هستیم، جایی که بسیاری از مردم همچنان به سکوت خود ادامه می‌دهند زیرا می‌گویند: «در نهایت به زندان می‌روم و خانواده‌ام در نهایت دچار مشکل می‌شوند». من واقعاً نمی دانم که آیا 30 سال بعد، این استدلال ها در آزمون زمان بایستند.
من با کسانی که سکوت کردند (در زمان اتحاد جماهیر شوروی) احساس همدلی بیشتری می کنم، زیرا آنها نیز همان بسترهای امروزی را نداشتند. من برای حفظ برخی دوستی‌ها در روسیه با افرادی که می‌دانم انسان‌های فوق‌العاده‌ای هستند، تلاش کرده‌ام، و تا حدی می‌دانم که چرا سکوت می‌کنند. اما وقتی فیدهای رسانه های اجتماعی آنها را می بینم درک آن برای من بسیار دشوار است. آنها در هفته‌ها و ماه‌های بعد از شروع جنگ، آن را جشن می‌گرفتند.
آن روابطی که زمانی با هم داشتیم چگونه می‌توانند از جنگ جان سالم به در ببرند؟ در مورد آن غیرنظامیان (اوکراینی) که شب به رختخواب رفتند و هرگز بیدار نشدند، چطور؟ و در همین حال، ما در مورد داغ ترین رستوران مسکو صحبت می کنیم. من نمی‌خواهم بگویم که من آدم بهتری هستم، اما فکر می‌کنم فقط سطح خاصی از اخلاق وجود دارد که کاملاً از بین رفته است. و بله، ما می‌توانیم این تقصیر را به گردن مقامات روسیه بیندازیم. اما این فقط جنگ پوتین نیست. این همچنین در مورد بسیاری از مردم روسیه است که همچنان به سکوت خود ادامه می دهند.
وقتی همه چیز در میدان جنگ انجام شود، اوکراینی‌ها و روس‌ها باید برای دهه‌های آینده در کنار هم زندگی کنند و با آن آسیب زندگی کنند. بیش از 30 سال از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی می گذرد و ما هنوز حتی به نوک کوه یخ در زمینه ترمیم آسیب های وارده دست نزده ایم. بنابراین، اگر به زودی به مسائل جاری رسیدگی نکنیم، نمی‌دانم که بتوانیم با یکدیگر تعامل داشته باشیم یا خیر.
آسیب روس ها در کنار آنچه اوکراینی ها از سر می گذرانند کمرنگ می شود. فرزندان آنها باید با کارهایی که والدینشان انجام داده اند یا نکرده اند دست و پنجه نرم کنند. روسیه روزی با واقعیت بسیار دشواری بیدار خواهد شد.
اوزاسیانت: در مقطعی در آینده، کشورهای غربی باید دوباره با روسیه تعامل کنند. چگونه ممکن خواهد بود؟ آیا بسیاری از پل ها سوخته اند؟
تی جی: احتمالاً زودتر از آن چیزی که خیلی ها فکر می کنند باید دوباره با آنها درگیر شویم. اگر هیچ چیز دیگری، به دلیل بزرگی کشور، منابع طبیعی آن است. ... من فکر می کنم اعداد در نهایت بلندتر از کلمات صحبت می کنند. نادیده گرفتن روسیه دشوار است، مقامات روسیه آن را می شناسند و از آن سوء استفاده کرده اند. اما زمان انزوای روسیه بسیار طولانی تر از آن چیزی بود که مقامات روسی تصور می کردند. و ما می توانیم کشورهای غربی را تا حدی از کالاهای روسیه دور کنیم، اما در مقطعی، این گفتگوها باید انجام شود. دهه ها طول خواهد کشید.
اوزاسیانت: رابطه شخصی شما با روسیه امروز چیست؟
تی جی: درک اینکه ممکن است نتوانم به این زودی به روسیه برگردم برای من بسیار ناراحت کننده است. من به روسیه در فیلم ها یا عکس های قدیمی به عنوان کشوری نگاه می کنم که دیگر وجود ندارد. کمی شبیه از دست دادن یک عزیز است. یکی بسیار مشکل ساز، اما با این وجود عزیز. برای من خیلی سخت است که روی مردم روسیه صلیب بگذارم و بگویم همه روس ها بد هستند. من هنوز از ترس سوختن پل آینده از انجام آن امتناع می کنم. من می خواهم امیدوار باشم که بتوان چیزی را نجات داد. من برای مثال مخالف لغو فرهنگ و زبان روسی هستم. مثلا در گرجستان. تدریس و استفاده از زبان روسی بسیار ناراحت کننده است. اما ما مجبوریم. این برای همیشه دوام نخواهد داشت. وقتی بچه های من بزرگ شوند، روزی در مهدکودک با یک بچه روسی برخورد می کنند، و من نمی خواهم آنها همچنان از یکدیگر متنفر باشند. ما باید به دهه های آینده فکر کنیم.
اوزاسیانت: تأثیر جنگ را بر گرجستان به عنوان یک ملت چگونه توصیف می کنید؟
تی جی: اکثر مردم گرجستان در کنار اوکراینی‌ها قرار دارند و روسیه را محکوم می‌کنند، زیرا آنها به یاد دارند که حمله روسیه در سال 2008 چگونه بود. در مورد دولت گرجستان، سیگنال های بسیار متفاوتی ارسال کرده است. من اوکراینی ها را تحسین می کنم که گرد هم آمده اند. یکی از اهداف رژیم پوتین شکستن هویت اوکراین و تضعیف ملت در هسته آن بود. من فکر می‌کنم مردم گرجستان در طول این سال‌ها بیشتر از اوکراینی‌ها به دلیل اطلاعات نادرست و قطبی‌سازی ضعیف شده‌اند. روسیه می تواند از آن استفاده کند. ما هنوز در این روند تلاش برای از بین بردن
به عنوان یک ملت بسیار خوشحال شدم که دیدم چگونه کشور [برای مخالفت] با قانون [به سبک] نمایندگان خارجی روسیه در ماه مارس گرد هم آمد. خوشبختانه مردم ایستادند، جوانان ایستادند. امیدوارم بتوانیم از دوستان اوکراینی خود بیاموزیم.
اوزاسیانت: در مورد ده ها هزار روس که از زمان شروع جنگ وارد شده اند چطور؟
تی جی: من یکی از گرجی ها بودم که در ابتدا گفت: «ما نمی توانیم روس ها را دور کنیم. آنها از رژیم پوتین فرار کردند.» اتفاقا من یک گرجی هستم که در سال 1993 در کودکی با خانواده ام در جریان جنگ داخلی گرجستان به روسیه رفتم و روس ها از من استقبال کردند. بنابراین، بله، از یک طرف سپاسگزارم و خوبی ها و مهربانی ها و صمیمیت هایی را که از روس ها در زمان نقل مکان و فرار از جنگ در گرجستان از روس ها گرفتم، فراموش نکرده ام. اما از طرف دیگر، من فکر می کنم این رفتاری است که بسیاری از گرجی ها آن را بسیار مشکل ساز می دانند. بسیاری از روس‌ها طوری رفتار می‌کنند که انگار گرجستان هنوز یکی از استان‌های آنهاست و گرجی‌ها باید کاری کنند که آنها احساس کنند در خانه خود هستند زیرا در پایان روز، آنها هنوز در خانه هستند. و مقابله با آن برای گرجی ها بسیار بسیار دشوار است. آنها به عنوان مهمان عمل نمی کنند. و من فکر می کنم که این امر گرجستان را به عنوان کشوری که اغلب به خاطر میزبانی فوق العاده مورد تشویق قرار می گیرد، تغییر خواهد داد. مهمان نوازی یکی از مایه های افتخار ملی ما بوده است. ... من فکر می کنم با یک کشور میزبان باید به عنوان یک میزبان رفتار شود و مهمانان باید به خاطر داشته باشند، حتی اگر برای مدت طولانی در آنجا باشند، که آنها مهمان هستند و نه اشغالگر.
یادداشت سردبیر: این مصاحبه توسط آندریا پالاسیانو، که به مدت یک دهه به عنوان خبرنگار برای خبرگزاری فرانسه کار کرده است، انجام شده است که اخیراً در مسکو بوده است. او در حال حاضر در بورسیه نایت باژهت در روزنامه نگاری تجاری در دانشگاه کلمبیا است و در حال تکمیل MBA خود است. تینتین جاپاریدزه مدرک کارشناسی ارشد در مطالعات منطقه ای روسیه با تمرکز بر امنیت سایبری و دیپلماسی دیجیتال از موسسه هریمن دانشگاه کلمبیا دریافت کرد. اوزاسیانت در موسسه هریمن مستقر است
ارتباط با تبریز امروز
اخبار ، گزارشات ، عکسها و فیلم های خود را برای ما ارسال دارید . برای ارسال میتوانید از طریق آدرس تلگرامی یا ایمیل استفاده کنید.
اشتراک در خبرنامه
برای اطلاع از آخرین خبرهای تبریز امروز در کانال تلگرام ما عضو شوید.
فرم تماس با تبریز امروز
کلیه حقوق این سایت متعلق به پایگاه خبری تبریز امروز بوده و استفاده از مطالب آن با ذکر منبع بلامانع
است.
طراحی وتولید
توسططراح وب سایت