خبر های ویژه

میراث مرگبار و پرشکنجه‌ : کیسینجر و سیاست واقعی در سیاست خارجی ایالات متحده

10 آذر 1402

انفجار در پل رنگین کمان

1 آذر 1402

خاویر میلِی معروف به «ترامپ آرژانتین» با وعده «بازسازی اقتصاد» در انتخابات ریاست جمهوری پیروز شد

29 آبان 1402

مذاکرات بی‌پرده بایدن و شی به توافقاتی در مورد فنتانیل وموضوعات نظامی منجر شد

25 آبان 1402

سندرز می گوید: ای کاش راه حل ساده ای وجود داشت. که "وجود ندارد."

23 آبان 1402

صدها نفر در بندر تاکوما قایق موسوم به «نسل‌کشی» حامل سلاح به اسرائیل را مسدود کردند.

16 آبان 1402

سازمان دهنده صدای یهودی برای صلح گفت: "ما اجازه نمی دهیم نسل کشی به نام ما انجام شود." اکنون برای نجات جان ها آتش بس کنید!

16 آبان 1402

چاقو زدن به تن نحیف کودک فلسطینی در امریکا

24 مهر 1402

تصوری از مرد قرن بیست و یکم در سال 1939

31 شهریور 1402

روند مبادله زندانیان و آزادسازی پول‌های مسدود شده ایران به تعویق افتاد

24 شهریور 1402

خانه ای در داخل هواپیما

3 شهریور 1402

خشونت جنسی یک تهدید فراگیر برای کارگران زن مزرعه است + ویدئو

9 مرداد 1402

در زیمبابوه، ما برای شیرها گریه نمی کنیم

26 تیر 1402

جشن بلوغ در قبایل امریکای جنوبی

29 خرداد 1402

دریای آینه ها

29 خرداد 1402

اگر می خواهید در زندان بمیرید، به صحبت کردن ادامه دهید

23 خرداد 1402

11 فروردین 1402

والدین گریان ، تابوت های کودکان

نیویورک تایمز از کشته شدن کودکان می گوید

راه های زیادی برای قضاوت درباره موفقیت یا شکست یک کشور وجود دارد. ما می توانیم به اقتصاد، قدرت ارتش یا کیفیت آموزش آن نگاه کنیم. ما می توانیم سالم بودن پل ها یا صاف بودن بزرگراه هایمان را بررسی کنیم. اما اگر از استاندارد دیگری استفاده کنیم چه؟ ما باید یک ملت را با یک معیار ساده قضاوت کنیم: تعداد والدینی که گریان می شوند، تابوت‌های کوچکی که تحمل می‌کند.» با این معیار، آمریکا آشکارا شکست خورده است. بنابراین شاید سوالی که اکنون باید پرسید این باشد: "چطور کسی نمی تواند کاری در این مورد انجام دهد؟"

تبریز امروز:

"چطور کسی می تواند این کار را انجام دهد؟" این سوال اجتناب ناپذیری است که وقتی دوباره خود را اینجا می یابیم، در پی تیراندازی در مدرسه می پرسیم. این بار، قاتل سه کودک و سه بزرگسال را در مدرسه میثاق در نشویل به ضرب گلوله به قتل رساند و نادرکی ما دوباره تکرار شد.

اما آیا این سوال درستی است؟ اگر فقط اینجا در آمریکاست که ما با چنین مشکلی روبرو هستیم، جایی که تیراندازی های مرگبار در محوطه مدرسه به طرز وحشتناکی عادی شده است، باید در مورد مسئولیت متعجب باشید.

همانطور که ایسو مک‌کاولی، یکی از نویسندگان Opinion، در مقاله‌ای این هفته می‌گوید، واقعیت این است که ما کشوری هستیم که این کار را با فرزندان خود انجام می‌دهیم. با ناکامی در تصویب قوانین معنی دار کنترل اسلحه، اجازه می دهیم این تیراندازی ها ادامه یابد.

مک کالی استدلال می کند که آخرین مرگ ها سرزنش بی عملی ما هستند. «هر جسد جوانی که با گلوله‌های اسلحه‌هایی که ما می‌توانیم کنترل کنیم، یک موعظه غمگین می‌کند. او می نویسد: آنها یک کلمه محکوم می کنند، یک جرمیاد.

او می افزاید: «راه های زیادی برای قضاوت درباره موفقیت یا شکست یک کشور وجود دارد. ما می توانیم به اقتصاد، قدرت ارتش یا کیفیت آموزش آن نگاه کنیم. ما می توانیم سالم بودن پل ها یا صاف بودن بزرگراه هایمان را بررسی کنیم. اما اگر از استاندارد دیگری استفاده کنیم چه؟ ما باید یک ملت را با یک معیار ساده قضاوت کنیم: تعداد والدین گریان که اجازه می‌دهد، تابوت‌های کوچکی که تحمل می‌کند.»

با این معیار، آمریکا آشکارا شکست خورده است. بنابراین شاید سوالی که اکنون باید پرسید این باشد: "چطور کسی نمی تواند کاری در این مورد انجام دهد؟"

ارتباط با تبریز امروز

اخبار ، گزارشات ، عکسها و فیلم های خود را برای ما ارسال دارید . برای ارسال میتوانید از طریق آدرس تلگرامی یا ایمیل استفاده کنید.

info@tabriz-emrooz.ir

اشتراک در خبرنامه

برای اطلاع از آخرین خبرهای تبریز امروز در کانال تلگرام ما عضو شوید.

کانل تلگرام تبریز امروز

فرم تماس با تبریز امروز

کلیه حقوق این سایت متعلق به پایگاه خبری تبریز امروز بوده و استفاده از مطالب آن با ذکر منبع بلامانع است.
طراحی وتولید توسططراح وب سایت