خبر های ویژه
14 اسفند 1401
داک واتسون گیتاریست موسیقی آپالاچی
فقط یکی از مردم
واتسون در میان مردم با محبوبیت سبک گیتارش شناخته شده است که به عنوان فلت پیکینگ ، روشی سریع برای نواختن نت ها و آکوردها بر روی سیم های گیتار با استفاده از یک پلکتروم یا انتخاب گیتار مشهور است . تقریباً تمام نوازندگان گیتار که در شش دهه گذشته از پیکینگ استفاده کرده‌اند، واتسون را پیشگام این سبک می‌دانند. اینها شامل استادان اصلی موسیقی مانند کلارنس وایت، نورمن بلیک و تونی رایس می شوند. ستاره های جدیدتر بلوگراس مانند بیلی استرینگ و مولی تاتل. و نوازندگان گیتار در ژانرهای دیگر، مانند باب دیلن، رای کودر و استفان استیلز نیز در این ماجرای موسیقی حاضر هستند . داک واتسون الهام‌بخش نسل‌های مختلف گیتاریست بود.
تبریز امروز:
من یک روز صبح به دنیا آمدم
باران در حال فروریختن بود
شنیدم که مامانم به بابام گفت
بیا او را جان هنری براون بنامیم
برو پسر! توی جاده راه بی افت
هیچ کس در این جهان بزرگ نیست
به تو در حمل بار کمک کند
مامان و بابام را ترک کردم
تقریباً در سن ده سالگی
پروردگارا من کاری پیدا کردم ، پیش مردان !
آب برای مردان سخت کوش
یک روز بابام به من گفت
می خوام نصیحتت بکنم
پسر، یک زن خوب پیدا کن، با او خوب باش
آه اون باهات خوب میشه
اگر کسی از تو بپرسد
اون یارو براون کیه
می تونی به او بگویی من آن پسر هستم
چه کسی چکش خود را دودی کرد
آنجا که او آن مته بخار را شکست
I was born one morning
The rain a pourin' down
Heard my mammy say to my pappy
Let's call him John Henry Brown
Walk on boy, walk on down the road
Ain't nobody in this whole wide world
A gonna help you carry load
I left my mammy and pappy
Just about the age of ten
Lord I got me a job a workin' men
Totin' water for the hard workin' men
One day my pappy told me
Some advice I wanna give to you
Son, find a good woman, be good to her
Ah she's gonna be good to you
If anyone should ever ask you
Just who is that fella Brown
You can tell him I'm the boy
Who left his hammmer smokin'
Where he beat that steam drill down
به مدت50 سال، داک واتسون، که در سن 89 سالگی درگذشت، برجسته ترین نام در موسیقی سنتی آمریکایی بود. او که یک گیتاریست توانمند ، اصیل و خواننده ای گرم و ساده بود، نوازندگان بی شماری را در مسیر شغلی در موسیقی محلی قرار داد. احتمالاً هیچ نوازنده ای در زمان حیات خود تحسین و علاقه ای مانند او را کسب نکرده است.
واتسون در جامعه کوچک دیپ گپ در کوه های بلو ریج در شمال غربی کارولینای شمالی به دنیا آمد و بزرگ شد. او بینایی خود را در اثر عفونت چشم در اوایل کودکی از دست داد و به مدرسه نابینایان گاورنر مورهد در رالی رفت. اما او همیشه با موسیقی احاطه شده بود: مادرش، آنی، آواز می خواند. پدرش ژنرال دیکسون واتسون بانجو می نواخت. بسیاری از اقوام دیگر، نوازنده، خواننده یا قصه گو بودند.
خود داک ابتدا سازدهنی و بانجو را یاد گرفت، سپس در 13 سالگی شروع به آموزش گیتار بر روی ابزاری کرد که پدرش برای او تنها با چند دلار خرید. هیچ سرمایه گذاری روی یک نوازنده جوان هرگز چنین سودی را به همراه نداشت. در دستان او، استفاده از گیتار در موسیقی فولکلور آمریکا به شدت رشد یافت. دوست او رالف رینزلر، دوست فولکلوریست او، بعداً نوشت که واتسون "به تنهایی عامل گسترش افزایش خارق‌العاده عملکرد آکوستیک فلت‌پیکینگ و انگشت‌گیری بود. سبک فلت‌پینگ او در تاریخ موسیقی کانتری اولیه سابقه نداشته است." در بلوگراس نیز، اقتباس های او از آهنگ های کمانچه سنتی با گیتار به ساز اجازه داد تا فراتر از تنظیم ریتم رفته و نقش اصلی را ایفا کند.
با این حال واتسون برای اولین بار توجه علاقه مندان به موسیقی محلی فراتر از منطقه خود را جلب کرد. در سال 1960، رینزلر، کلارنس اشلی، نوازنده و خواننده قدیمی بانجو ، اجرای او را در یک جلسه با دوستان و همسایگان، از جمله واتسون، ضبط کرد. در نتیجه، دو آلبوم موسیقی قدیمی توسط Folkways ، علاقه مندان فولک را متوجه استعداد این گیتاریست کرد، که تا آن زمان عمدتاً در یک گروه موسیقی راکبیلی محلی می نواخت. در سال 1961 اشلی، واتسون و دو شرکت کننده دیگر در کنسرت اشلی، کلینت هاوارد و فرد پرایس، اجرای به یاد ماندنی را در کنسرتی در نیویورک، که توسط دوستان موسیقی قدیمی به صحنه رفت، ارائه کردند. سپس در سالهای 1963 و 1964 به پبشنهاد رینزلر، واتسون در فستیوال فولک نیوپورت ظاهر شد و در سال 1963 اولین آلبوم انفرادی خود را برای ونگارد ضبط کرد.
برای دو دهه، ، پسرش مرل، نوازنده گیتار و بانجویست با استعداد همراه واتسون در ضبط و اجرای زنده بود. اغلب با همراهی گیتاریست بیس تی مایکل کولمن، آنها در سرتاسر جهان به تور موسیقی می رفتند، در مکان‌هایی از سالن‌های کنسرت گرفته تا کلوپ‌های محلی نواختند و آلبوم‌های زیادی از جمله Doc Watson & Son، Doc Watson on Stage، Ballads From Deep Gap، Pickin را ساختند. واتسون‌ها همچنین به‌عنوان همکار توسط موزیسین‌های دیگر، به‌ویژه گروه Nitty Gritty Dirt برای آلبوم سه‌گانه Will the Circle Be Unbroken (1972) به دنبال همکار بودند، ضبطی که باعث احیای حرفه آنها شد، که پس از کاهش علاقه به موسیقی محلی در اواخر دهه 60، یک تحول بود .
مرل در سال 1985 در سن 36 سالگی در یک سانحه تراکتور در مزرعه خود درگذشت و برای مدتی کار واتسون برایش سخت بود، اما او با گیتاریست جک لارنس یا نوه خودش، ریچارد، که با او نسل سوم خانواده بود ، کار را از سر گرفت. ریچارد و کلمن همچنین بخشی از گروه Frosty Morn را تشکیل دادند که واتسون در اوایل دهه 2000 با آنها موسیقی نواخت . همکاری با بانجویست دیوید هولت، Legacy، برنده جایزه گرمی در سال 2002 شد. واتسون در مجموع برنده هفت جایزه گرمی و همچنین جایزه یک عمر دستاورد گرمی در سال 2004 را بدست آورد. او همچنین فلوشیپ میراث ملی و در سال 1997 مدال ملی هنر را دریافت کرد که توسط بیل کلینتون اعطا شد.
بیش از 50 آلبوم به نام واتسون گواه جایگاه خارق العاده علایق و مهارت های موسیقی اوست. او با اعضای خانواده‌اش، از جمله همسرش، رزا لی، و پدرش، گیتر کارلتون، نوازنده کمانچه، چندین ضبط از موسیقی‌های قدیمی پشت‌وود ساخت، اما می‌توانست از آن محیط ناهموار به استودیوی نشویل برود و به راحتی با موسیقی کانتری کار کند.
او همچنین در بسیاری از موارد دانش و درک عمیقی از بلوز نشان داد که از موسیقی‌دانان سیاه‌پوستی مانند می‌سی‌سی‌پی جان هرت و پیشینیان سفیدپوست مانند جیمی راجرز و فرانک هاچیسون نشات می گرفت، که آواز مسحورکننده قطاری که دختر من را از شهر واتسون برد آنرا آشکار کرد و به مرکز توجه مردم تبدیل گرداند. حافظه موسیقایی او قابل توجه بود، کارنامه او مملو از آهنگ هایی از ضبط های قدیمی 78 دور در دقیقه بود که برخی از آنها از دوران جوانی او به یادگار مانده بود، برخی از نوارهایی که از دوستان گردآورنده آلبوم توسط هنرمندان تهیه شده بود .
در چند دهه گذشته، واتسون که از جاده ها خسته شده بود، کمتر در مجامع حاضر می شد . با این حال، یکی از برنامه هایی که او همیشه حفظ می کرد، رویداد موسیقی سالانه MerleFest بود که به یاد پسرش در ویلکسبورو، کارولینای شمالی، هر آوریل از سال 1988 برگزار می شد.
داک (آرتل لین) واتسون، نوازنده فولک، متولد 3 مارس 1923. در 29 مه 2012 درگذشت
ارتباط با تبریز امروز
اخبار ، گزارشات ، عکسها و فیلم های خود را برای ما ارسال دارید . برای ارسال میتوانید از طریق آدرس تلگرامی یا ایمیل استفاده کنید.
اشتراک در خبرنامه
برای اطلاع از آخرین خبرهای تبریز امروز در کانال تلگرام ما عضو شوید.
فرم تماس با تبریز امروز
کلیه حقوق این سایت متعلق به پایگاه خبری تبریز امروز بوده و استفاده از مطالب آن با ذکر منبع بلامانع
است.
طراحی وتولید
توسططراح وب سایت