خبر های ویژه
15 بهمن 1400
وقتی میراث فرهنگی دشمن در اختیارت قرار می گیرد
بناهای تاریخی در جنگ ها از بین می روند !
در هر نمونه ای از درگیری های بین جمعی، حفظ بناهای تاریخی باید در جایگاه دوم برای نجات جان ها و حفاظت از آسایش انسان قرار گیرد. اما سرنوشت مکان‌های فرهنگی نیز برای چشم‌انداز صلح بلندمدت مهم است. تاکنون، تلاش‌های بین‌المللی برای حفاظت از بناهای تاریخی عمدتاً بر اعمال جنگی و خشونت‌های تروریستی متمرکز بوده است. به دنبال تخریب گسترده موزه ها، کتابخانه ها و آثار هنری در طول جنگ جهانی دوم، دیپلمات ها پیش نویس کنوانسیون سال 1954 لاهه را برای حمایت از اموال فرهنگی در صورت درگیری مسلحانه تهیه کردند که در نهایت توسط بیش از 130 کشور به تصویب رسید. اما این معاهده خلأ قابل توجهی برای «ضرورت نظامی» داشت. از زمان جنگ سرد، حملات عمدی به بناهای تاریخی اصلی دشمن - گلوله باران پل قدیمی موستار، بوسنی، توسط کرواتها در سال 1993. با دینامیت ، منفجر کردن بوداهای غول پیکر ماسه سنگی بامیان، افغانستان، توسط طالبان در سال 2001. ویران کردن مقبره های ایزدی ها در عراق توسط دولت اسلامی داعش در سال های 2014-2015 - رهبران جهان و سازمان های بین المللی را وادار کرد تا به چارچوب قانونی موجود کمک کنند.
تبریز امروز:
ارامنه در طول جنگ و بعد از اشغال سرزمین های آذربایجان در مساجد خوک نگهداری می کردند ؛ این رفتار اهانت به مسلمانان آذربایجان بود
آیا آتش بس در قره باغ کوهستانی می تواند امید جدیدی برای حفظ بناهای تاریخی در معرض تهدید در همه جا ایجاد کند؟
صومعه دادیوانک یکی از صدها کلیسا، بنای تاریخی و سنگ‌های یادبود حکاکی شده ارمنی است که بر اساس توافق آتش‌بس منعقد شده در جنگ ، تحت کنترل آذربایجان مسلمان‌نشین قرار گرفت .
صومعه دادیوانک از زمان پیدایش خود در قرن نهم در برابر تهاجمات سلجوقیان و مغولان، سلطه ایران، حکومت شوروی و در حمله ارمنستان به قره باغ و سپس در دومین جنگ بین ارمنستان و آذربایجان مقاومت کرده است. اکنون مجموعه سنگی باشکوه - که شامل دو کلیسای نقاشی‌شده، یک برج ناقوس و کتیبه‌های قرون وسطایی متعدد است - با چیزی که می‌تواند حتی بدتر هم باشد روبرو است: یک صلح خطرناک.
دادیوانک که در یک شیب ناهموار در غرب قره باغ کوهستانی قرار دارد، یکی از صدها کلیسا، بنای تاریخی و سنگ‌های یادبود حکاکی شده ارمنی در منطقه مورد مناقشه است که بر اساس توافق آتش‌بس منعقد شده ، تحت کنترل آذربایجان مسلمان‌نشین قرار گرفت. . برخی از این سازه‌ها - مانند صومعه آماراس و کلیسای Tsitsernavank - مربوط به قرن‌های اولیه مسیحیت هستند. برای بسیاری از ارامنه، واگذاری بسیاری از میراث خود به دشمن خود یک تهدید جدی جدید است، حتی اگر خونریزی در حال حاضر به پایان رسیده است.
بر اساس این آتش بس، صدها هزار آذربایجانی که در جنگ قبلی در اوایل دهه 1990 ریشه کن و از خانه های خود رانده شده بودند ، می توانند بازگردند. در یک سخنرانی پیروزی در 25 نوامبر، الهام علی اف، رئیس جمهور آذربایجان، پیشنهاد کرد که ارامنه هیچ ادعای تاریخی نسبت به منطقه ندارند، و اظهار داشت که این کلیساها متعلق به اجداد آذربایجان باستان بوده و در قرن 19 "ارمنی" شده اند.
آغدام شهر ارواح آذربایجان که کلا توسط ارمنستان نابود شد
بین سال‌های 1997 و 2006، آثار ارامنه در نخجوان، منطقه‌ای آذربایجانی که توسط ارمنستان از بخش اصلی کشور جدا شده بود، نابود شدند ، حدود 89 کلیسا و هزاران خاچکار یا سنگ‌های یادبود تراشیده شده جلفا. گورستان، بزرگترین قبرستان قرون وسطایی ارامنه در جهان، ویران شد. و از زمان آتش بس اخیر، تصاویری که در رسانه های اجتماعی دست به دست می شود نشان می دهد که برخی از بناهای تاریخی و کلیساهای ارمنی در قلمروی آذربایجان ، تخریب شده اند.
از سوی دیگر، نیروهای ارمنی شهر آغدام آذربایجان را در پی جنگ قبلی قره باغ کوهستانی در دهه 1990 ویران کردند. دولت آذربایجان همچنین مدعی شده است که مساجد و اماکن مسلمانان که تحت کنترل ارامنه بوده اند مورد بی توجهی و یا هتک حرمت قرار گرفته اند.
اکنون، زمانی که آذربایجان سرزمین‌های تازه به دست آمده را در اختیار می‌گیرد، یک مشکل طولانی مدت فوریت ویژه‌ای پیدا می‌کند: چگونه می‌توان دولتی را متقاعد کرد که از میراث مردمی مراقبت کند که با دیدگاه آن ملت مطابقت ندارد؟
م
مسجد Djinguereber در تیمبوکتو، مالی، که تند روهای اسلام‌گر در سال 2012 به آن آسیب رساندند. یک جهادگر بعداً به دلیل این حمله به جنایات جنگی محکوم شد.
در هر نمونه ای از درگیری های بین جمعی، حفظ بناهای تاریخی باید در جایگاه دوم برای نجات جان ها و حفاظت از آسایش انسان قرار گیرد. اما سرنوشت مکان‌های فرهنگی نیز برای چشم‌انداز صلح بلندمدت مهم است.
تاکنون، تلاش‌های بین‌المللی برای حفاظت از بناهای تاریخی عمدتاً بر اعمال جنگی و خشونت‌های تروریستی متمرکز بوده است. به دنبال تخریب گسترده موزه ها، کتابخانه ها و آثار هنری در طول جنگ جهانی دوم، دیپلمات ها پیش نویس کنوانسیون سال 1954 لاهه را برای حمایت از اموال فرهنگی در صورت درگیری مسلحانه تهیه کردند که در نهایت توسط بیش از 130 کشور به تصویب رسید. اما این معاهده خلأ قابل توجهی برای «ضرورت نظامی» داشت.
از زمان جنگ سرد، حملات عمدی به بناهای تاریخی اصلی دشمن - گلوله باران پل قدیمی موستار، بوسنی، توسط کرواتها در سال 1993. با دینامیت ، منفجر کردن بوداهای غول پیکر ماسه سنگی بامیان، افغانستان، توسط طالبان در سال 2001. ویران کردن مقبره های ایزدی ها در عراق توسط دولت اسلامی داعش در سال های 2014-2015 - رهبران جهان و سازمان های بین المللی را وادار کرد تا به چارچوب قانونی موجود کمک کنند.
یکی از بودای بامیان افغانستان در سال 1999میلادی 
ویرانه‌های بودای بامیان در سال 2010. یونسکو کمپینی را برای مقابله با «پاکسازی فرهنگی» توسط «افراط‌گرایان خشن» آغاز کرده است.
در سال 2002، دادگاه کیفری بین‌المللی برای محاکمه نسل‌کشی، جنایات علیه بشریت و جنایات جنگی - از جمله در مورد جنایات جنگی، برای تخریب عمدی میراث فرهنگی تأسیس شد. در سال 2008، به دنبال خشم گسترده در مورد غارت و آسیب به اماکن در عراق در طول تهاجم و اشغال آمریکا، سنای ایالات متحده کنوانسیون 1954 لاهه را تصویب کرد.
یونسکو، آژانس فرهنگی سازمان ملل، کمپین بلندپایه‌ای را برای مقابله با آنچه ایرینا بوکووا، مدیرکل سابق یونسکو، «پاکسازی فرهنگی» توسط «افراط‌گرایان خشن» نامید، راه‌اندازی کرد. در سال 2016 I.C.C. یک جهادگر مالیایی را به جرم انجام جنایات جنگی به دلیل رهبری حملات به مسجد Djinguereber قرن چهاردهمی و سایر مکان‌ها در تیمبوکتو، مالی محکوم کرد.
در آن سال، چندین دولت خواستار ایجاد "شبکه بین المللی پناهگاه های امن" برای حفاظت از اموال فرهنگی در معرض خطر حمله قریب الوقوع شدند. در سال 2017، شورای امنیت سازمان ملل نیز تخریب اماکن فرهنگی توسط گروه های تروریستی را محکوم کرد.
با این حال، برخی از سیستماتیک ترین تخریب ها در دوران مدرن به جای جنگجویان نظامی یا گروه های افراطی، شامل دولت های مستقل بوده است. چین یک کارزار گسترده علیه صومعه‌های تبتی آغاز کرد، نه در زمان الحاق تبت در سال‌های 1950-1951، بلکه سال‌ها بعد، زمانی که منطقه کاملاً تحت حاکمیت پکن بود. دولت ترکیه چندین دهه پس از جمله حتی در سال های اخیر، به تصرف اماکن ارامنه در آناتولی شرقی ادامه داد.
کلیسای چورا در استانبول در ماه اوت؛ ترکیه اخیراً آن را به مسجد تبدیل کرده است
از سال 2012، ارتش میانمار صدها مسجد و مدرسه اسلامی را در ایالت راخین تخریب کرده است که بخشی از سرکوب وحشیانه مسلمانان روهینگیا است. شواهد ماهواره ای نشان می دهد که مقامات چینی تنها در سه سال گذشته 8500 مسجد را در سین کیانگ ویران کرده اند.
پلیس نگهبان مسجد بابری در هند در سال 1990. اعتبار...رابرت نیکلزبرگ/ مجموعه تصاویر زندگی، از طریق گتی ایماژ
دو سال بعد، ملی گرایان هندو آن را تخریب کردند.
همین چند ماه پیش، نارندرا مودی، نخست وزیر هندو-ناسیونالیست هند، سنگ بنای معبد جدید هندوها را در محل مسجد بابری قرن شانزدهمی که توسط یک گروه هندو در سال 1992 ویران شد، بنا نهاد. در ترکیه دو تا از مهمترین کلیساهای بیزانسی استانبول - Chora و Hagia Sophia - از موزه به مسجد تبدیل شوند و این نگرانی را ایجاد کرده است که موزاییک‌های مسیحی خارق‌العاده آنها ممکن است مراقبت نشود.
اما در همه این موارد، سازمان ملل، ایالات متحده و متحدان اروپایی آن تا حد زیادی بی صدا مانده اند. یونسکو که برای تامین مالی و حمایت به بسیاری از دولت های متخلف وابسته است، علاقه چندانی به مداخله نشان نداده است. و اتحادها و هنجارهای رایج بین المللی باعث می شود که دولت های خارجی تمایلی به دخالت در امور داخلی سایر کشورها در زمان صلح نداشته باشند.
در مقابل، مورد قره باغ کوهستانی، جایی که یک جنگ داغ به تازگی پایان یافته است، می تواند فرصت نادری را فراهم کند.
مانند سایر موقعیت‌های پس از درگیری، مکان‌های فرهنگی به ویژه در برابر حملات تعیین‌کننده امتیاز آسیب‌پذیر هستند. در سال 1992، نیروهای گرجستان بسیاری از مکان‌های فرهنگی آبخاز را در جمهوری شوروی سابق آبخازیا، از جمله آرشیو حاوی بسیاری از تاریخ منطقه، ویران کردند. در پنج سال پس از جنگ 1998-1999 کوزوو با صربستان، حدود 140 کلیسا و بنای تاریخی ارتدکس صرب در کوزوو سوزانده یا تخریب شد.
با این حال، بلافاصله پس از جنگ، دقیقاً به این دلیل که تلاش‌های صلح در جریان است، دولت‌های خارجی و حافظان صلح بین‌المللی به طور غیرعادی در موقعیت مناسبی برای مداخله قرار دارند. برخلاف درگیری‌های مسلحانه، فرصتی برای میانجی‌های بین‌المللی و جوامع محلی برای جلوگیری از حملات قبل از وارد شدن خسارت وجود دارد.
از دوران باستان، مکان‌ها و بناهای تاریخی متعددی با موفقیت از کنترل یک گروه به گروه دیگر، اغلب در سراسر خطوط اعترافات، منتقل شده‌اند. پانتئون در رم، یکی از بزرگترین معابد نیایش دوران باستان، بقای قابل توجه خود را تا حدی مدیون پذیرش آن توسط کلیسای کاتولیک در قرن هفتم است. پس از سقوط قسطنطنیه، محمد دوم فاتح، ایاصوفیه را به عنوان یک مسجد حفظ کرد. در دوران اصلاحات پروتستانی، مارتین لوتر با نابودی هنر کاتولیک در آلمان مخالفت کرد، حتی در حالی که او به دنبال حذف کاتولیک بود.
در این موارد، ساختمان‌ها یا آثار هنری بزرگ توسط متصدیان جدیدشان به عنوان دارای ارزش متعالی، زیبایی‌شناختی یا غیر آن شناخته شدند. پرستیژ به تعیین حفظ کمک کرد: همانطور که وقایع نگاران کاتولیک بعدی استدلال کردند، مقر مقدس با تبدیل یکی از بزرگترین بناهای رومی به کلیسا، شکوه دنیای باستان را به ارث برده بود.
اما لژیونی از ساختمان‌ها، آثار هنری و مکان‌های کمتر شناخته شده نیز در طول قرن‌ها و سنت‌ها مورد مراقبت و نگهداری قرار گرفته‌اند. معمولاً به این دلیل است که آنها بدون توجه به هویت خالقانشان با افرادی که در اطراف خود زندگی می کنند صحبت می کنند.
در طول جنگ داخلی سوریه، در حالی که رهبران غربی دست خود را درباره حملات داعش به پالمیرا، شهر تجاری باستانی و میراث جهانی یونسکو می‌فشارند، ساکنان ادلب، شهری تحت کنترل شورشیان، شجاعانه از موزاییک‌های باستانی و پیش از اسلام محافظت کردند. ساختارها در جوامع خود آنها این آثار و مکان‌ها را برای هویت سوری معاصر خود حیاتی می‌دانستند.
در قبرس تقسیم شده، یک کمیسیون مشترک میراث فرهنگی متشکل از یونانی ها و ترک های قبرس در سال 2012 برای مراقبت از بناهای تاریخی در معرض خطر در هر دو طرف جزیره ایجاد شد. این کمیسیون که توسط اتحادیه اروپا و برنامه توسعه سازمان ملل تامین می شود، توسط هر دو جامعه برای بازسازی کلیساها و همچنین مساجد و حمام ها و قنات ها و استحکامات باستانی پذیرفته شده است. پس از آتش سوزی های اخیر در مساجد در قلمرو یونانی قبرس، جامعه ارتدوکس یونانی به سرعت مهاجمان را محکوم کرد.
ارتباط با تبریز امروز
اخبار ، گزارشات ، عکسها و فیلم های خود را برای ما ارسال دارید . برای ارسال میتوانید از طریق آدرس تلگرامی یا ایمیل استفاده کنید.
اشتراک در خبرنامه
برای اطلاع از آخرین خبرهای تبریز امروز در کانال تلگرام ما عضو شوید.
فرم تماس با تبریز امروز
کلیه حقوق این سایت متعلق به پایگاه خبری تبریز امروز بوده و استفاده از مطالب آن با ذکر منبع بلامانع
است.
طراحی وتولید
توسططراح وب سایت