21 آبان 1400
صحرای گوبی یک منطقه بیابانی بزرگ در شرق آسیا است. بخش هایی از شمال و شمال شرقی چین و جنوب مغولستان را پوشش می دهد. حوضه های بیابانی گبی از شمال به کوه های آلتای و مراتع و استپ های مغولستان، از غرب به صحرای تاکلاماکان، از جنوب غربی به کریدور هکسی و فلات تبت و از جنوب شرقی به دشت چین شمالی محدود می شود. . گوبی در تاریخ به عنوان محل چندین شهر مهم در امتداد جاده ابریشم قابل توجه است. گوبی یک بیابان سایه باران است که توسط فلات تبت مانع بارش از اقیانوس هند به قلمرو گوبی می شود. این بیابان ششمین بیابان بزرگ جهان و دومین بیابان بزرگ در آسیا پس از صحرای عربستان است. در گستردهترین تعریف، گ
تبریز امروز:
صحرای گوبی (/ˈɡoʊbi/) یک منطقه بیابانی بزرگ در شرق آسیا است. بخش هایی از شمال و شمال شرقی چین و جنوب مغولستان را پوشش می دهد. حوضه های بیابانی گبی از شمال به کوه های آلتای و مراتع و استپ های مغولستان، از غرب به صحرای تاکلاماکان، از جنوب غربی به کریدور هکسی و فلات تبت و از جنوب شرقی به دشت چین شمالی محدود می شود. . گوبی در تاریخ به عنوان محل چندین شهر مهم در امتداد جاده ابریشم قابل توجه است.
گوبی یک بیابان سایه باران است که توسط فلات تبت مانع بارش از اقیانوس هند به قلمرو گوبی می شود. این بیابان ششمین بیابان بزرگ جهان و دومین بیابان بزرگ در آسیا پس از صحرای عربستان است.
در گستردهترین تعریف، گوبی شامل بخش طولانی بیابان است که از دامنه پامیر (77 درجه شرقی) تا کوههای خینگان بزرگ، 116-118 درجه شرقی، در مرز منچوری امتداد مییابد. و از دامنههای رشتهکوه آلتای، سایان و یابلونوی در شمال به رشتهکوههای کونلون، آلتین تاغ و کیلیان که لبههای شمالی فلات تبت را تشکیل میدهند، در جنوب میرسد.
باستان شناسان و دیرینه شناسان کاوش هایی را در حوضه نمگت در قسمت شمال غربی صحرای گوبی (در مغولستان) انجام داده اند که به خاطر گنجینه های فسیلی اش از جمله پستانداران اولیه، تخم دایناسورها و ادوات سنگی ماقبل تاریخ که حدود 100000 سال قدمت دارند، مشهور است
اگرچه بادهای موسمی جنوب شرقی به بخشهای جنوب شرقی گبی میرسند، منطقه در سراسر صحرا به طور کلی با خشکی شدید مشخص میشود، به ویژه در طول زمستان، زمانی که ضد طوفان سیبری در قویترین حالت خود قرار دارد. بخشهای جنوبی و مرکزی کویر گبی به دلیل این فعالیت موسمی، رشد گیاهی متغیری دارند. نواحی شمالیتر گبی بسیار سرد و خشک است و باعث میشود که قادر به حمایت از رشد گیاه نباشد. این هوای سرد و خشک را به سلول های فشار قوی سیبری-مغولی نسبت می دهند از این رو، طوفان های شن و برف یخی در بهار و اوایل تابستان[2] به علاوه اوایل ژانویه (زمستان).
در صحرای گوبی منبع بسیاری از فسیلهای مهم یافته شده است، از جمله اولین تخمهای دایناسو!، بیست و شش تای آنها، بهطور متوسط 9 اینچ (23 سانتیمتر) طول، در سال 1923 کشف شدند
با وجود شرایط سخت، این بیابانها و مناطق اطراف آن حیوانات زیادی از جمله غزالهای دم سیاه، شمشادهای مرمری، شترهای وحشی باختری، الاغ وحشی مغولی و شنافشان را نگهداری میکنند. گهگاه پلنگ برفی، خرس گبی و گرگ از آنها دیدن می کنند. مارمولکها بهویژه با آب و هوای صحرای گبی سازگاری دارند و تقریباً 30 گونه در سراسر مرز مغولستان جنوبی آن پراکنده شدهاند. رایج ترین پوشش گیاهی در صحرای گبی درختچه های سازگار با خشکسالی هستند این درختچه ها شامل شوره گنجشک خاکستری (Salsola passerina)، درمنه خاکستری و علف های کم ارتفاع مانند علف سوزنی و علف تیغ بود. به دلیل چرای دام، از میزان بوته ها در بیابان کاسته شده است چندین ذخیره گاه طبیعی بزرگ در گبی ایجاد شده است،
این منطقه در برابر پایمال شدن توسط دام و وسایل نقلیه خارج از جاده آسیب پذیر است (اثرات ناشی از مداخله انسان در صحرای گبی شرقی بیشتر است، جایی که بارندگی شدیدتر است و ممکن است دام ها را حفظ کند). در مغولستان، علفزارها توسط بزها که توسط دامداران عشایری به عنوان منبع پشم ترمه پرورش داده می شوند، تخریب شده اند.
ذخایر بزرگ مس توسط گروه ریوتینتو استخراج می شود این معدن بحث برانگیز بوده و هست. مخالفت قابل توجهی در پارلمان مغولستان با شرایطی که بر اساس آن معدن کار خواهد کرد وجود داشت و برخی خواستار مذاکره مجدد در مورد شرایط هستند. به طور خاص، مناقشه اساساً حول این سوال است که آیا مذاکرات منصفانه بوده است (ریوتینتو منابع بسیار بهتری دارد) و اینکه آیا ریوتینتو مالیات کافی بر درآمدهایی که از معدن به دست میآورد پرداخت خواهد کرد
صحرای گوبی از طریق بیابان زایی در حال گسترش است، که با بیشترین سرعت در لبه جنوبی به چین می رسد، چینی که هر ساله شاهد غلبه بر 3600 کیلومتر مربع (1390 مایل مربع) علفزار است. طوفان های گرد و غبار در 20 سال گذشته افزایش یافته است و باعث آسیب بیشتر به اقتصاد کشاورزی چین شده است. با این حال در برخی مناطق بیابان زایی کند شده یا معکوس شده است.
مرزهای شمالی و شرقی بین کویر و علفزار دائماً در حال تغییر است. این بیشتر به دلیل شرایط آب و هوایی قبل از فصل رشد است که بر میزان تبخیر و تعرق و رشد بعدی گیاه تأثیر می گذارد.
گسترش گبی بیشتر به فعالیتهای انسانی نسبت داده میشود که بهدلیل جنگلزدایی، چرای بیش از حد، و کاهش منابع آب، و همچنین تغییرات آب و هوایی بهطور محلی انجام میشود.
چین برنامه های مختلفی را برای کاهش سرعت گسترش بیابان انجام داده است که با موفقیت هایی روبرو شده است.] برنامه جنگل پناهگاه سه شمال (یا "دیوار بزرگ سبز") یک پروژه درختکاری دولت چین بود که در سال 1978 آغاز شد و قرار است تا سال 2050 ادامه یابد. هدف این برنامه معکوس کردن بیابان زایی با کاشت درخت خراطین و سایر گیاهان سریع الرشد است.
اخبار ، گزارشات ، عکسها و فیلم های خود را برای ما ارسال دارید . برای ارسال میتوانید از طریق آدرس تلگرامی یا ایمیل استفاده کنید.