5 مهر 1404
بعضي از مسئولين که گفتهاند در صورت فعال شدن اسنپبک، ما سازوکارهاي لازم براي خنثي کردن آثار اقتصادي آن را تدارک ديدهايم هم اين حرف را با نيت مقابله با نگرانيها به زبان آوردهاند و از اين جهت بايد به نيت آنها هم احترام گذاشت، ولي نميتوان اين واقعيت را ناديده گرفت که ميان مقابله با جنگ رواني دشمن با واقعيتهاي زندگي توده مردم فاصله زيادي وجود دارد. دولت کنوني که در شرايط قبل از فعال شدن اسنپبک نتوانست از گران شدن کالاهاي مورد نياز مردم جلوگيري کند، چگونه ميخواهد با فعال شدن اسنپبک از عهده مبارزه با گرانيها برآيد؟ به نظر ميرسد مسئولاني که ميگويند بازگشت تحريمهاي سازمان ملل تأثيري بيش از تحريمهاي قبلي ندارد و تأکيد ميکنند که تمهيدات لازم را براي جلوگيري از آثار آن پيشبيني کردهايم، نفسشان از جاي گرمي درميآيد. آنها به زندگي مرفه خودشان نگاه ميکنند که حقوق نجومي، امکانات رايگان رفت و آمد، خدمات درماني عالي و مجاني، خانه سازماني يا بهترين مسکن ملکي، حفاظت کامل، احترام کامل و خدم و حشم فراوان دارند و هرگز نوسانات مختلف کمترين تأثيري در زندگي آنها و خانواده و فرزندانشان ندارد. آنها نهتنها نبايد خودشان را با تودههاي ضعيف جامعه که اکثريت مردم را تشکيل ميدهند مقايسه کنند بلکه بايد اين اکثريت ضعيف را محور برنامهريزيها قرار دهند. اگر نگاه حکمرانان اين باشد که اقشار ضعيف جامعه محور تصميماتشان باشند، وضعيت جامعه به صورت بنيادي تغيير خواهد کرد و هيچ تهديد و فشار و تحريمي در چنين جامعهاي کارگر نخواهد افتاد. براي رسيدن به اين نقطه بايد حکمرانان به دو اقدام اساسي روي بياورند که عبارتند از ايجاد تغيير جدي در سياست خارجي و به وجود آوردن تحول همهجانبه در سياست داخلي. در زمينه ديپلماسي بينالمللي به سياست متوازن خارجي نيازمنديم و در داخل بايد اولويت دادن به معيشت مردم، بهبود اقتصادي، دخالت دادن واقعي مردم در تعيين سرنوشت خود، شايستهسالاري و مبارزه جدي با مفاسد در دستور کار قرار گيرند. اينست راه رسيدن به «ايران قوي».
تبریز امروز:
بسمالله الرحمن الرحيم
⬅️ درست است که آمريکا و اروپا به هيچ عهدي پايبند نيستند و نميتوان به دولتهاي غربي اعتماد کرد ولي محدود و محصور شدن در سرزنش و مذمت سران اين کشورها کافي نيست. بايد براي توانمند ساختن ايران کاري کرد، آنهم در دوران فعال شدن مکانيزم ماشه و پايان يافتن تعويق اسنپبک و بازگشت تحريمهاي ششگانه سازمان ملل عليه ايران.
عدهاي تلاش ميکنند بازگشت تحريمهاي ششگانه که ميراث شوم دولتهاي نهم و دهم است را به هيچ بگيرند و به اذهان اينطور القاء کنند که اينها تفاوت چنداني با تحريمهاي آمريکا که سالهاست اِعمال ميشوند ندارند. اين افراد ميخواهند با اين سخن خود اقدام به تلطيف رواني کنند و از اين جهت بايد نيتشان را ستود ولي اين نکته مهم را نبايد از ياد برد که آشنا کردن مردم با واقعيتها به ويژه درخصوص مشکلاتي که براي کشور و براي خودشان به وجود خواهد آمد در آمادگي آنها براي مقابله با آن مشکلات لازم است. علاوه بر اين، بالاترين سرمايه حکمراني، صداقت است. در ماجراي بازگشت تحريمهاي ششگانه سازمان ملل، صداقت ايجاب ميکند مردم در جريان ميزان تأثير آنها بر کشور و زندگي و معيشت خود قرار بگيرند. چنين برخوردي است که اعتماد مردم به حکمراني را جلب ميکند و حتي آنها را به همراهي با دولتمردان براي مقابله با مشکلات ناشي از تحريمها تشويق و ترغيب مينمايد.
در مورد تحريمهاي ششگانه سازمان ملل نکته قابل توجه اينست که اين تحريمها چون با تصميم و تصويب سازمان ملل وضع شدهاند، با تحريمهاي ضدايراني آمريکا تفاوت دارند. تحريمهاي آمريکا هيچ کشوري را ملزم به اعمال آنها عليه ايران نميکند و هر کشوري براساس روابطش با آمريکا يا ترسي که ممکن است از دولت اين کشور داشته باشد و يا به دليل خصومتش با ايران به تحريمهاي ضدايراني آمريکا پايبندي نشان دهد اما تحريمهاي سازمان ملل تمام کشورهاي عضو اين سازمان را ملزم به اعمال آنها ميکند. بنابراين حتي اگر تحريمهاي ششگانه از نظر ماهيت تفاوتي با تحريمهاي آمريکا نداشته باشند، از اين نظر که دولتهاي بيشتري را وادار به خودداري از تبادل و تعامل با ايران ميکنند با تحريمهاي آمريکا متفاوت و تأثيرگذارتر هستند.
بعضي از مسئولين که گفتهاند در صورت فعال شدن اسنپبک، ما سازوکارهاي لازم براي خنثي کردن آثار اقتصادي آن را تدارک ديدهايم هم اين حرف را با نيت مقابله با نگرانيها به زبان آوردهاند و از اين جهت بايد به نيت آنها هم احترام گذاشت، ولي نميتوان اين واقعيت را ناديده گرفت که ميان مقابله با جنگ رواني دشمن با واقعيتهاي زندگي توده مردم فاصله زيادي وجود دارد. دولت کنوني که در شرايط قبل از فعال شدن اسنپبک نتوانست از گران شدن کالاهاي مورد نياز مردم جلوگيري کند، چگونه ميخواهد با فعال شدن اسنپبک از عهده مبارزه با گرانيها برآيد؟ به نظر ميرسد مسئولاني که ميگويند بازگشت تحريمهاي سازمان ملل تأثيري بيش از تحريمهاي قبلي ندارد و تأکيد ميکنند که تمهيدات لازم را براي جلوگيري از آثار آن پيشبيني کردهايم، نفسشان از جاي گرمي درميآيد. آنها به زندگي مرفه خودشان نگاه ميکنند که حقوق نجومي، امکانات رايگان رفت و آمد، خدمات درماني عالي و مجاني، خانه سازماني يا بهترين مسکن ملکي، حفاظت کامل، احترام کامل و خدم و حشم فراوان دارند و هرگز نوسانات مختلف کمترين تأثيري در زندگي آنها و خانواده و فرزندانشان ندارد. آنها نهتنها نبايد خودشان را با تودههاي ضعيف جامعه که اکثريت مردم را تشکيل ميدهند مقايسه کنند بلکه بايد اين اکثريت ضعيف را محور برنامهريزيها قرار دهند.
اگر نگاه حکمرانان اين باشد که اقشار ضعيف جامعه محور تصميماتشان باشند، وضعيت جامعه به صورت بنيادي تغيير خواهد کرد و هيچ تهديد و فشار و تحريمي در چنين جامعهاي کارگر نخواهد افتاد. براي رسيدن به اين نقطه بايد حکمرانان به دو اقدام اساسي روي بياورند که عبارتند از ايجاد تغيير جدي در سياست خارجي و به وجود آوردن تحول همهجانبه در سياست داخلي. در زمينه ديپلماسي بينالمللي به سياست متوازن خارجي نيازمنديم و در داخل بايد اولويت دادن به معيشت مردم، بهبود اقتصادي، دخالت دادن واقعي مردم در تعيين سرنوشت خود، شايستهسالاري و مبارزه جدي با مفاسد در دستور کار قرار گيرند. اينست راه رسيدن به «ايران قوي».
اخبار ، گزارشات ، عکسها و فیلم های خود را برای ما ارسال دارید . برای ارسال میتوانید از طریق آدرس تلگرامی یا ایمیل استفاده کنید.