خبر های ویژه
14 مهر 1402
انقلاب سبز یک هشدار است، نه طرحی برای تغذیه یک سیاره گرسنه
برگردان به فارسی مهندس میترا قرهنگ فر
تغذیه جمعیت رو به رشد جهان برای چندین دهه یک نگرانی جدی بوده است، اما امروزه دلایل جدیدی برای هشدار وجود دارد. سیل، امواج گرما و دیگر تغییرات شدید آب و هوا، کشاورزی را به‌ویژه در جنوب جهانی به طور فزاینده‌ای مخاطره‌آمیز می‌کند. جنگ در اوکراین نیز یک عامل است. روسیه صادرات غلات اوکراین را مسدود می‌کند و قیمت کود به دلیل تحریم‌های تجاری روسیه، بزرگترین صادرکننده کود در جهان، افزایش یافته است. در میان این چالش‌ها، برخی سازمان‌ها درخواست‌های خود را برای انقلاب سبز دوم تجدید می‌کنند، که در دهه‌های 1960 و 1970 گونه‌های ظاهراً پرمحصول گندم و برنج به همراه کودهای مصنوعی و آفت‌کش‌ها به کشورهای در حال توسعه معرفی شدند. آن تلاش ها بر روی هند و دیگر کشورهای آسیایی متمرکز بود. امروزه، حامیان بر آفریقای جنوب صحرا تمرکز می‌کنند، جایی که رژیم اصلی انقلاب سبز هرگز در آنجا حاکم نشد. در این اپیزود در 25 اکتبر 2000، درام تلویزیونی "وست وینگ"، جوزیا بارتلت، رئیس جمهور، گزارش استاندارد دانه های انقلاب سبز را برای نجات میلیون ها نفر از گرسنگی استناد می کند. اما هر کسی که به تولید غذا اهمیت می دهد باید مراقب باشد که چه آرزویی دارد. در سال‌های اخیر، موجی از تحلیل‌های جدید باعث بازنگری انتقادی در مورد معنای واقعی کشاورزی به سبک انقلاب سبز برای تامین مواد غذایی و خودکفایی شده است. همانطور که در کتابم، «معضل کشاورزی: چگونه به دنیا غذا ندهیم» توضیح داده‌ام، انقلاب سبز درس‌هایی برای تولید مواد غذایی امروزی دارد – اما نه آن‌هایی که معمولاً شنیده می‌شود. رویدادهای هند دلیل آن را نشان می دهد.
تبریز امروز:
گلن دیویس استون
استاد پژوهشی علوم محیطی، کالج سویت بریار
تغذیه جمعیت رو به رشد جهان برای چندین دهه یک نگرانی جدی بوده است، اما امروزه دلایل جدیدی برای هشدار وجود دارد. سیل، امواج گرما و دیگر تغییرات شدید آب و هوا، کشاورزی را به‌ویژه در جنوب جهانی به طور فزاینده‌ای مخاطره‌آمیز می‌کند.
جنگ در اوکراین نیز یک عامل است. روسیه صادرات غلات اوکراین را مسدود می‌کند و قیمت کود به دلیل تحریم‌های تجاری روسیه، بزرگترین صادرکننده کود در جهان، افزایش یافته است.
در میان این چالش‌ها، برخی سازمان‌ها درخواست‌های خود را برای انقلاب سبز دوم تجدید می‌کنند، که در دهه‌های 1960 و 1970 گونه‌های ظاهراً پرمحصول گندم و برنج به همراه کودهای مصنوعی و آفت‌کش‌ها به کشورهای در حال توسعه معرفی شدند. آن تلاش ها بر روی هند و دیگر کشورهای آسیایی متمرکز بود. امروزه، حامیان بر آفریقای جنوب صحرا تمرکز می‌کنند، جایی که رژیم اصلی انقلاب سبز هرگز در آنجا حاکم نشد.
در این اپیزود در 25 اکتبر 2000، درام تلویزیونی "وست وینگ"، جوزیا بارتلت، رئیس جمهور، گزارش استاندارد دانه های انقلاب سبز را برای نجات میلیون ها نفر از گرسنگی استناد می کند.
اما هر کسی که به تولید غذا اهمیت می دهد باید مراقب باشد که چه آرزویی دارد. در سال‌های اخیر، موجی از تحلیل‌های جدید باعث بازنگری انتقادی در مورد معنای واقعی کشاورزی به سبک انقلاب سبز برای تامین مواد غذایی و خودکفایی شده است.
همانطور که در کتابم، «معضل کشاورزی: چگونه به دنیا غذا ندهیم» توضیح داده‌ام، انقلاب سبز درس‌هایی برای تولید مواد غذایی امروزی دارد – اما نه آن‌هایی که معمولاً شنیده می‌شود. رویدادهای هند دلیل آن را نشان می دهد.
یک روایت پیروزمندانه
در دهه 1960 بین مقامات توسعه و مردم اتفاق نظر وجود داشت که یک زمین پرجمعیت به سمت فاجعه پیش می رود. کتاب پرفروش پل ارلیش در سال 1968، "بمب جمعیت"، پیش بینی معروفی داشت که هیچ چیز نمی تواند مانع از گرسنگی "صدها میلیون" در دهه 1970 شود.
هند فرزند پوستر جهانی این فاجعه قریب الوقوع مالتوسی بود: جمعیت آن در حال رشد بود، خشکسالی روستاهایش را ویران می کرد و واردات گندم آمریکایی آن به سطحی رسید که مقامات دولتی در هند و ایالات متحده را نگران کرد.
سپس، در سال 1967، هند شروع به توزیع واریته‌های جدید گندمی که توسط زیست‌شناس گیاهی بنیاد راکفلر، نورمن بورلاگ، پرورش داده شد، همراه با دوزهای بالای کود شیمیایی را آغاز کرد. پس از اینکه قحطی تحقق نیافت، ناظران استراتژی جدید کشاورزی را این امکان می‌دانند که هند بتواند خود را تغذیه کند.
بورلاگ جایزه صلح نوبل 1970 را دریافت کرد و هنوز هم به طور گسترده ای به عنوان "نجات یک میلیارد جان" شناخته می شود. دانشمند کشاورزی هندی M.S. سوامیناتان، که با بورلاگ برای ترویج انقلاب سبز کار می کرد، اولین جایزه جهانی غذا را در سال 1987 دریافت کرد. ادای احترام به سوامیناتان، که در 28 سپتامبر 2023 در سن 98 سالگی درگذشت، این ادعا را تکرار کرد که تلاش های او هند را به "خود" رساند. کفایت در تولید غذا» و استقلال از قدرت های غربی.
مردی با کت و شلوار در پشت تریبون، در حال صحبت و اشاره.
گیاه شناس M.S. سوامیناتان، که اغلب پدر انقلاب سبز هند خوانده می شود، در اجلاس جهانی امنیت غذایی در رم در 10 سپتامبر 2009 سخنرانی می کند. آلبرتو پیتزولی/ خبرگزاری فرانسه از طریق گتی ایماژ
از بین بردن افسانه
افسانه استاندارد انقلاب سبز هند بر دو گزاره متمرکز است. اول، هند با یک بحران غذایی مواجه شد، مزارع غرق در سنت و ناتوان از تغذیه جمعیت در حال انفجار. و دوم، دانه های گندم بورلاگ از سال 1968 به بعد منجر به برداشت رکورد شد و خودکفایی غذایی جایگزین وابستگی به واردات شد.
تحقیقات اخیر نشان می دهد که هر دو ادعا نادرست هستند.
هند در دهه 1960 گندم وارد می کرد، نه به دلیل تصمیمات سیاسی، نه به دلیل افزایش جمعیت. پس از استقلال این کشور در سال 1947، نخست وزیر جواهر لعل نهرو توسعه صنایع سنگین را در اولویت قرار داد. مشاوران ایالات متحده این استراتژی را تشویق کردند و پیشنهاد دادند که غلات مازادی در اختیار هند قرار دهد، که هند آن را به عنوان غذای ارزان برای کارگران شهری پذیرفت.
در همین حال، دولت از کشاورزان هندی خواست تا محصولات صادراتی غیرغذایی را برای کسب ارز خارجی کشت کنند. آنها میلیون ها هکتار را از تولید برنج به جوت تغییر دادند و در اواسط دهه 1960 هند محصولات کشاورزی را صادر می کرد.
دانه های معجزه آسای بورلاگ ذاتا از بسیاری از گونه های گندم هندی پربارتر نبود. در عوض، آنها فقط به دوزهای بالای کود شیمیایی واکنش موثرتری نشان دادند. اما در حالی که هند کود فراوانی از گاوهای خود داشت، تقریباً هیچ کود شیمیایی تولید نمی کرد. باید شروع به هزینه های سنگین برای واردات و یارانه کود می کرد.
هند پس از سال 1967 شاهد رونق گندم بود، اما شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد این رویکرد جدید گران‌قیمت و مبتنی بر نهاده‌ها، اصلی‌ترین روش نبوده است.
استفاده کنید. در عوض، دولت هند سیاست جدیدی برای پرداخت قیمت های بالاتر برای گندم ایجاد کرد. جای تعجب نیست که کشاورزان هندی بیشتر گندم و کمتر محصولات دیگر کاشتند.
هنگامی که خشکسالی 1965-1967 هند به پایان رسید و انقلاب سبز آغاز شد، تولید گندم سرعت گرفت، در حالی که روند تولید در سایر محصولات مانند برنج، ذرت و حبوبات کاهش یافت. تولید خالص غلات غذایی، که بسیار مهمتر از تولید گندم به تنهایی بود، در واقع با همان نرخ رشد قبلی از سر گرفته شد.
اما تولید غلات نامنظم تر شد و هند را مجبور کرد تا واردات مواد غذایی را تا اواسط دهه 1970 از سر بگیرد. هند نیز به طور چشمگیری به کودهای شیمیایی وابسته شد.
نمودار تولید غلات در هند از 1952-1982 و تشدید استفاده از کود را نشان می دهد.
رونق گندم انقلاب سبز هند به قیمت سایر محصولات زراعی تمام شد. نرخ رشد کل تولید غلات غذایی به هیچ وجه افزایش نیافته است. تردید وجود دارد که «انقلاب» بیش از آنچه در هر حال تولید می شد، غذا تولید کرد. آنچه به طور چشمگیری افزایش یافت وابستگی به کودهای وارداتی بود. گلن دیویس استون؛ داده های اداره اقتصاد و آمار هند و انجمن کود هند، CC BY-ND
بر اساس داده های سازمان های اقتصادی و کشاورزی هند، در آستانه انقلاب سبز در سال 1965، کشاورزان هندی به 17 پوند (8 کیلوگرم) کود برای رشد یک تن غذای متوسط نیاز داشتند. تا سال 1980، 96 پوند (44 کیلوگرم) مصرف کرد. بنابراین، هند واردات گندم را که تقریباً کمک غذایی رایگان بود، با واردات کودهای مبتنی بر سوخت فسیلی که با ارز گرانبهای بین‌المللی پرداخت می‌شد، جایگزین کرد.
امروز، هند دومین واردکننده کود در جهان است و 17.3 میلیارد دلار در سال 2022 هزینه کرده است. به طرز انحرافی، تقویت‌کنندگان انقلاب سبز این وابستگی شدید و پرهزینه را «خودکفایی» می‌نامند.
عوارض آلودگی "سبز".
تحقیقات اخیر نشان می دهد که هزینه های زیست محیطی انقلاب سبز به اندازه اثرات اقتصادی آن شدید است. یکی از دلایل این است که استفاده از کود به طرز حیرت آوری بیهوده است. در سطح جهان، تنها 17 درصد از آنچه استفاده می شود توسط گیاهان گرفته می شود و در نهایت به عنوان غذا مصرف می شود. بیشتر بقیه به آبراه ها می روند، جایی که شکوفه های جلبکی و مناطق مرده ای ایجاد می کنند که آبزیان را خفه می کنند. تولید و استفاده از کود همچنین گازهای گلخانه ای فراوانی را تولید می کند که به تغییرات آب و هوایی کمک می کند.
مواد مغذی اضافی مناطق مرده ای را در بدنه های آبی در سراسر جهان ایجاد می کنند. کود مصنوعی یک منبع اصلی است.
در پنجاب، برترین ایالت انقلاب سبز هند، استفاده زیاد از کودها و آفت کش ها آب، خاک و غذا را آلوده کرده و سلامت انسان را به خطر انداخته است.
به نظر من، کشورهای آفریقایی که انقلاب سبز در آنها نفوذ نکرده است باید خود را خوش شانس بدانند. اتیوپی یک مورد احتیاطی ارائه می دهد. در سال‌های اخیر، دولت اتیوپی کشاورزان را مجبور به کاشت مقادیر فزاینده گندم با کود فشرده کرده است و ادعا می‌کند که این کار به «خودکفایی» می‌رسد و حتی به آن اجازه می‌دهد امسال گندم به ارزش 105 میلیون دلار صادر کند. برخی از مقامات آفریقایی از این استراتژی به عنوان نمونه ای برای این قاره استقبال می کنند.
اما اتیوپی کارخانه تولید کود ندارد، بنابراین باید آن را وارد کند - با هزینه ای بالغ بر یک میلیارد دلار فقط در سال گذشته. با این حال، بسیاری از کشاورزان با کمبود شدید کود مواجه هستند.
انقلاب سبز هنوز هم امروزه تقویت‌کننده‌های زیادی دارد، به‌ویژه در میان شرکت‌های بیوتکنولوژی که مشتاق هستند بین محصولات دستکاری‌شده ژنتیکی و دانه‌های بورلاگ تشابهی ایجاد کنند. موافقم که درس‌های مهمی در مورد چگونگی پیشبرد تولید غذا ارائه می‌دهد، اما داده‌های واقعی داستانی کاملاً متفاوت از روایت استاندارد را بیان می‌کنند. به نظر من، راه‌های زیادی برای دنبال کردن کشاورزی کم‌مصرف نهاده‌ای وجود دارد که در جهانی با آب و هوای نامنظم‌تر پایدارتر خواهد بود.
ارتباط با تبریز امروز
اخبار ، گزارشات ، عکسها و فیلم های خود را برای ما ارسال دارید . برای ارسال میتوانید از طریق آدرس تلگرامی یا ایمیل استفاده کنید.
اشتراک در خبرنامه
برای اطلاع از آخرین خبرهای تبریز امروز در کانال تلگرام ما عضو شوید.
فرم تماس با تبریز امروز
کلیه حقوق این سایت متعلق به پایگاه خبری تبریز امروز بوده و استفاده از مطالب آن با ذکر منبع بلامانع
است.
طراحی وتولید
توسططراح وب سایت