خبر های ویژه
26 آبان 1400
در حالی که آذربایجان در برابر ارمنستان برتری می‌یابد، نقش روسیه دوباره زیر ذره بین قرار می‌گیرد
بحران مجدد در قفقاز
با شروع مجدد درگیری در قفقاز و گزارش ارمنستان مبنی بر عبور نیروهای آذربایجان از مرزهای بین المللی خود، دوباره یک سوال آشنا مطرح می شود: روسیه کجاست؟ پس از ساعت‌ها درگیری شدید در 16 نوامبر، که بیشترین تلفات را از زمان جنگ سال گذشته به همراه داشت، روسیه موفق شد اواخر روز آتش‌بس برقرار کند. 17 نوامبر بدون گزارش هیچ حادثه خشونت آمیزی گذشت. مقامات ارمنستان گفتند که بیشتر درگیری ها در داخل خاک این کشور رخ داده است، اما منطقه دقیقی را مشخص نکردند. بسیاری از رسانه های ارمنی گزارش دادند که این درگیری ها در نزدیکی دریاچه سولیچ در منطقه سیونیک بوده است، جایی که سربازان آذربایجانی در ماه مه از مرز عبور کردند و بنا بر گزارش ها از آن زمان تاکنون در آنجا مانده اند. تجدید تهاجم مرزی، ارمنستان را بر آن داشت تا از متحد پیمان خود، روسیه کمک بخواهد. آرمن گریگوریان، رئیس شورای امنیت ملی ارمنستان، در 16 نوامبر گفت که این کشور بر اساس معاهده دفاع متقابل 1997 از روسیه درخواست تجدید نظر می کند. روز بعد روزنامه روسی کومرسانت از او پیگیری کرد و پرسید که ایروان به دنبال چه نوع کمکی است. او پاسخ داد: ما طرفدار این هستیم که مشکل از طریق دیپلماتیک حل شود. اما اگر از طریق دیپلماتیک قابل حل نباشد، باید از طریق نظامی حل شود.» او به نوعی هشدار داد: در حالی که ارمنستان به روسیه متکی است، "اگر راه حلی پیدا نشود، ما باید به احتمالات دیگر نگاه کنیم."
تبریز امروز:
درگیری های اخیر چالشی برای نقش مسکو به عنوان یک صلح بان است. اما روسیه ممکن است گزینه های زیادی نداشته باشد. یک صلحبان روسی در این ماه در یک ایست بازرسی در لاچین قرار دارد.
با شروع مجدد درگیری در قفقاز و گزارش ارمنستان مبنی بر عبور نیروهای آذربایجان از مرزهای بین المللی خود، دوباره یک سوال آشنا مطرح می شود: روسیه کجاست؟
پس از ساعت‌ها درگیری شدید در 16 نوامبر، که بیشترین تلفات را از زمان جنگ سال گذشته به همراه داشت، روسیه موفق شد اواخر روز آتش‌بس برقرار کند. 17 نوامبر بدون گزارش هیچ حادثه خشونت آمیزی گذشت.
مقامات ارمنستان گفتند که بیشتر درگیری ها در داخل خاک این کشور رخ داده است، اما منطقه دقیقی را مشخص نکردند. بسیاری از رسانه های ارمنی گزارش دادند که این درگیری ها در نزدیکی دریاچه سولیچ در منطقه سیونیک بوده است، جایی که سربازان آذربایجانی در ماه مه از مرز عبور کردند و بنا بر گزارش ها از آن زمان تاکنون در آنجا مانده اند.
تجدید تهاجم مرزی، ارمنستان را بر آن داشت تا از متحد پیمان خود، روسیه کمک بخواهد. آرمن گریگوریان، رئیس شورای امنیت ملی ارمنستان، در 16 نوامبر گفت که این کشور بر اساس معاهده دفاع متقابل 1997 از روسیه درخواست تجدید نظر می کند. روز بعد روزنامه روسی کومرسانت از او پیگیری کرد و پرسید که ایروان به دنبال چه نوع کمکی است. او پاسخ داد: ما طرفدار این هستیم که مشکل از طریق دیپلماتیک حل شود. اما اگر از طریق دیپلماتیک قابل حل نباشد، باید از طریق نظامی حل شود.» او به نوعی هشدار داد: در حالی که ارمنستان به روسیه متکی است، "اگر راه حلی پیدا نشود، ما باید به احتمالات دیگر نگاه کنیم."
واکنش عمومی روسیه کم بیان شده است. در 17 نوامبر، سخنگوی کرملین، دیمیتری پسکوف گفت که رئیس جمهور ولادیمیر پوتین "تلاش های فعال" را برای توقف درگیری ها انجام داده است، از جمله با نیکول پاشینیان، نخست وزیر ارمنستان اما نه، ظاهرا، الهام علی اف، رئیس جمهور آذربایجان صحبت کرده است. پسکوف در یک کنفرانس مطبوعاتی گفت: به لطف این تلاش‌های میانجی‌گری، طرف روسی دیروز توانست طرف‌های درگیر را مهار کند.
اما به نظر می رسد تهاجمات مکرر در سراسر مرز ارمنستان مستلزم واکنش قوی تر روسیه است. روسیه دارای ضمانت‌های امنیتی، هم به صورت دوجانبه و هم از طریق سازمان پیمان امنیت جمعی (CSTO) است که این کشور را ملزم می‌کند در صورت حمله از ارمنستان دفاع کند.
پاشینیان در نشست شورای امنیت ملی در شامگاه 16 نوامبر گفت که نیروهای آذربایجان حدود 41 کیلومتر مربع از ارمنستان را تحت کنترل دارند و دلیل این درگیری ها را "سکوت شرکای بین المللی ما" دانستند. ( رقم 41 کیلومتر از ماه مه به دنبال تهاجم به سو لیچ و همچنین در منطقه دیگری در نزدیکی واردنیس مورد استفاده قرار گرفته است. این نشان می دهد که در این دور جدید درگیری زمین جدیدی اشغال نشده است، اما وزارت دفاع ارمنستان نیز گزارش داد. که دو موقعیت نظامی را در جنگ از دست داده است.
در حالی که پاشینیان مراقب بود نامی در میان «شرکای بین‌المللی» نیاورد، دیگران دقیق‌تر بودند.
تتول هاکوبیان، روزنامه‌نگار نوشت: «چرا سازمان پیمان امنیت جمعی و روسیه تعهدات خود در قبال ایروان را نادیده می‌گیرند، در حالی که آذربایجان به طور منظم و آشکارا به خاک ارمنستان حمله می‌کند؟» خطوط قرمز، اگر وجود داشته باشد، که روسیه دیگر ساکت نخواهد ماند، چیست؟»
هاکوبیان همچنین به نقل از منابع دیپلماتیک ناشناس گزارش داد که پوتین در جریان گفتگوی تلفنی خود، پاشینیان را از درخواست رسمی کمک از مسکو منصرف کرده است.
انفعال روسیه همچنین منبع گمانه زنی های زیادی در طول جنگ سال گذشته بود. اما آن جنگ در قره باغ کوهستانی و اطراف آن انجام شد، در سرزمینی که از دهه 1990 توسط نیروهای ارمنی کنترل می شد، اما در سطح بین المللی به عنوان آذربایجان شناخته می شد و بنابراین مشمول پیمان های دفاعی متقابل نبود. این تهاجمات اخیر به خاک ارمنستان متفاوت است.
از نظر فنی در صورت عدم توافق دوجانبه مرزی بین دو کشور وجود ندارد و آنها در حال حاضر در حال مذاکره برای تعیین مرزهای مشترک خود هستند. اما دو طرف قبلاً بر اساس نقشه های شوروی به توافقی عملی رسیده اند. در جاده ای که از طریق جنوب ارمنستان می گذرد که از بخش هایی از خاک آذربایجان می گذرد، قابل مشاهده است. اما بر اساس این نقشه ها، Sev Lich کاملاً در قلمرو ارمنستان قرار دارد.
نقشه دریاچه Sev
نیروهای روسی برخی در بخش‌های مرز ارمنستان نگهبانی می‌کنند و در طول جنگ سال گذشته با ایجاد پست‌های نگهبانی جدید در امتداد مرز آذربایجان، قدرت خود را هر چند آرام نشان دادند. آنها از زمان جنگ به گسترش حضور خود ادامه داده اند، از جمله یک پست جدید در امتداد بخش شمالی مرز در کنار منطقه آذربایجانی آسکیپارا (که ارمنی ها به آن ووسکپار می گویند). با این حال، مشخص نیست که آیا روس ها چنین پستی را در اطراف سو لیچ که در منطقه ای صعب العبور قرار دارد ایجاد کرده اند یا خیر.
از آنجایی که این دور جدید درگیری توسط «تحریک‌های» ارمنی‌ها در امتداد مرز آغاز شد، این بهانه‌ای است که کمتر کسی آن را جدی می‌گیرد. تحلیلگران آذربایجانی معتقدند که این امر توسط باکو به منظور وادار کردن ایروان به امضای توافقنامه های جدید، در مورد تعیین مرزها و مسیرهای حمل و نقل فرامرزی جدید، در حمایت از توافقنامه آتش بس سال گذشته انجام شده است.
اما اگر اینطور باشد، این یک چالش مستقیم برای روسیه است که نه تنها معاهدات دفاعی متقابل با ارمنستان دارد، بلکه امضاکننده و ضامن توافق آتش بس است.
اگرچه روسیه ممکن است گزینه های زیادی برای پاسخ دادن نداشته باشد.
سرگئی مارکدونوف، تحلیلگر قفقاز در مؤسسه دولتی روابط بین‌الملل مسکو در فیسبوک نوشت: «روسیه اینجا جایی برای مانور ندارد. این منطقه ارمنستان است، نه قره باغ مورد مناقشه. نفوذ ترکیه چندین برابر بیشتر از یک سال پیش است، بنابراین تحرکات تند مشکل ساز خواهد بود زیرا می تواند روسیه را هم با غرب و هم با آنکارا در تضاد قرار دهد.
مارکدونوف افزود، در حالی که به نظر می رسید آذربایجان به احتمال زیاد از زور به عنوان فشار بر مذاکرات استفاده می کند، سکوت خطرناک است و فضای اطلاعاتی اکنون به نفع مسکو نیست. تنها ساکت ماندن و بیان اظهارات خوش بینانه راه حل نیست!»
منبع : اوراسیانت - جاشوا کوچرا 17 نوامبر 2021
برگردان به فارسی : وحیدی آذر
ارتباط با تبریز امروز
اخبار ، گزارشات ، عکسها و فیلم های خود را برای ما ارسال دارید . برای ارسال میتوانید از طریق آدرس تلگرامی یا ایمیل استفاده کنید.
اشتراک در خبرنامه
برای اطلاع از آخرین خبرهای تبریز امروز در کانال تلگرام ما عضو شوید.
فرم تماس با تبریز امروز
کلیه حقوق این سایت متعلق به پایگاه خبری تبریز امروز بوده و استفاده از مطالب آن با ذکر منبع بلامانع
است.
طراحی وتولید
توسططراح وب سایت