خبر های ویژه
10 بهمن 1399
اوموآموا، سنگ آسمانی، یا آغاز یک ماجرای فرازمینی؟
جرم آسمانی عجیب چیست ؟
اکنون ، داده های جدید نشان می دهد که جرم آسمانی بین ستاره ای شیئی صخره ای و سیگاری شکل با رنگی تا حدودی مایل به قرمز است. این سیارک که توسط کاشفانش ‘اوموآموا نامیده می شود ، طول آن یک ربع مایل (400 متر) و بسیار کشیده است - شاید 10 برابر عرض آن باشد. این نسبت ابعاد بیشتر از هر سیارک یا دنباله داری است که تاکنون در منظومه شمسی مشاهده شده است. در حالی که شکل کشیده آن کاملاً تعجب آور است و برخلاف سیارک هایی که در منظومه شمسی دیده می شوند ، ممکن است سرنخ های جدیدی از نحوه شکل گیری سایر منظومه های شمسی ارائه دهد. بودجه مشاهدات و تجزیه و تحلیل ها توسط ناسا تأمین شد و در شماره 20 نوامبر ژورنال نیچر منتشر شد. آنها نشان می دهند که این جسم غیرمعمول صدها میلیون سال قبل از برخورد تصادفی با سیستم ستاره ای ما ، در کهکشان راه شیری سرگردان بوده و به هیچ سیستم ستاره ای متصل نبوده است. توماس زوربوچن ، مدیر عضو اداره مأموریت علمی ناسا در واشنگتن ، گفت: "برای دهه ها ما نظریه پردازی کرده ایم که چنین اشیا بین ستاره ای وجود دارند و اکنون - برای اولین بار - ما شواهد مستقیم آنها را داریم." "این کشف تاریخ ساز دریچه ای جدید برای مطالعه شکل گیری منظومه های شمسی فراتر از سیستم ما است." بلافاصله پس از کشف ، تلسکوپ های سراسر جهان ، از جمله تلسکوپ بسیار بزرگ ESO در شیلی و دیگر رصدخانه های سراسر جهان برای اندازه گیری مدار ، روشنایی و رنگ جسم به عمل آمدند. فوریت برای مشاهده از تلسکوپ های زمینی برای دستیابی به بهترین داده ها بسیار ضروری بود.
تبریز امروز:
اکنون ، داده های جدید نشان می دهد که جرم آسمانی بین ستاره ای شیئی صخره ای و سیگاری شکل با رنگی تا حدودی مایل به قرمز است. این سیارک که توسط کاشفانش ‘اوموآموا نامیده می شود ، طول آن یک ربع مایل (400 متر) و بسیار کشیده است - شاید 10 برابر عرض آن باشد. این نسبت ابعاد بیشتر از هر سیارک یا دنباله داری است که تاکنون در منظومه شمسی مشاهده شده است. در حالی که شکل کشیده آن کاملاً تعجب آور است و برخلاف سیارک هایی که در منظومه شمسی دیده می شوند ، ممکن است سرنخ های جدیدی از نحوه شکل گیری سایر منظومه های شمسی ارائه دهد.
بودجه مشاهدات و تجزیه و تحلیل ها توسط ناسا تأمین شد و در شماره 20 نوامبر ژورنال نیچر منتشر شد. آنها نشان می دهند که این جسم غیرمعمول صدها میلیون سال قبل از برخورد تصادفی با سیستم ستاره ای ما ، در کهکشان راه شیری سرگردان بوده و به هیچ سیستم ستاره ای متصل نبوده است.
توماس زوربوچن ، مدیر عضو اداره مأموریت علمی ناسا در واشنگتن ، گفت: "برای دهه ها ما نظریه پردازی کرده ایم که چنین اشیا بین ستاره ای وجود دارند و اکنون - برای اولین بار - ما شواهد مستقیم آنها را داریم." "این کشف تاریخ ساز دریچه ای جدید برای مطالعه شکل گیری منظومه های شمسی فراتر از سیستم ما است."
بلافاصله پس از کشف ، تلسکوپ های سراسر جهان ، از جمله تلسکوپ بسیار بزرگ ESO در شیلی و دیگر رصدخانه های سراسر جهان برای اندازه گیری مدار ، روشنایی و رنگ جسم به عمل آمدند. فوریت برای مشاهده از تلسکوپ های زمینی برای دستیابی به بهترین داده ها بسیار ضروری بود.
با ترکیب تصاویر ابزار FORS در تلسکوپ ESO با استفاده از چهار فیلتر مختلف با سایر تلسکوپ های بزرگ ، تیمی از ستاره شناسان به رهبری کارن میچ از موسسه نجوم در هاوایی دریافتند که روشنایی اوموآموا Oumuamua با ضریب ده برابر است هر 7.3 ساعت در محور خود می چرخد. هیچ سیارک یا دنباله دار شناخته شده ای از منظومه شمسی از نظر شدت روشنایی با این نسبت بزرگ بین طول و عرض متفاوت نیست. کشیده ترین اجسامی که تا به امروز دیده ایم سه برابر بیشتر از عرض نیستند.
مچ گفت: "این تنوع بزرگ و غیرمعمول در روشنایی به این معنی است که جسم بسیار کشیده است: حدود ده برابر عرض آن ، با یک شکل پیچیده و پیچیده". ما همچنین دریافتیم که رنگ آن مایل به قرمز ، شبیه اجسام موجود در منظومه شمسی بیرونی است و تأیید کردیم که کاملاً بی اثر است ، بدون اینکه کمترین ریزگردها در اطراف آن باشد. "
این خواص نشان می دهد که اوموآموا متراکم است ، از سنگ و احتمالاً فلزات تشکیل شده است ، فاقد آب و یخ است و به دلیل اثرات تابش اشعه های کیهانی طی صدها میلیون سال ، سطح آن قرمز شده است.
چند تلسکوپ بزرگ زمینی به ردیابی سیارک ادامه می دهند ، اگرچه با عقب نشینی از سیاره ما به سرعت محو می شود. دو تلسکوپ فضایی ناسا (هابل و اسپیتزر) در حال ردیابی این جسم در هفته 20 نوامبر هستند. از 20 نوامبر ، ‘اوموآموا در حدود 85700 مایل در ساعت (38.3 کیلومتر در ثانیه) نسبت به خورشید در حال حرکت است. موقعیت آن تقریباً 124 میلیون مایل (200 میلیون کیلومتر) با زمین فاصله دارد - فاصله مریخ و مشتری - گرچه مسیر خروجی آن حدود 20 درجه بالاتر از سطح سیاره هایی است که به دور خورشید می چرخند. این جسم از مدار مریخ در حدود 1 نوامبر عبور کرده و در مدار ماه مشتری از مدار مشتری عبور خواهد کرد. در ژانویه 2019 از مدار سیاره زحل عبور خواهد کرد. همانطور که از منظومه شمسی خارج می شود ، اوموآموا به صورت فلکی پگاسوس می رود.
مشاهدات از تلسکوپ های بزرگ زمینی تا زمانی که جسم بیش از حد ضعیف شود برای شناسایی ، مدتی بعد از اواسط دسامبر ادامه خواهد یافت. مرکز مطالعات اجسام نزدیک زمین ناسا (CNEOS) همچنان به اندازه گیری های ردیابی موجود ادامه می دهد تا مسیر 1I / 2017 U1 را هنگام خروج از منظومه شمسی اصلاح کند.
این شی قابل توجه در 19 اکتبر توسط تلسکوپ Pan-STARRS1 دانشگاه هاوایی ،با بودجه ای که توسط برنامه مشاهدات جسم نزدیک زمین (NASA) تأمین می شود ، کشف شد و سیارک ها و دنباله دارها را در همسایگی زمین پیدا و ردیابی می کند. لیندلی جانسون ، افسر دفاع سیاره ناسا ، گفت: "خوشبختانه تلسکوپ بررسی آسمان ما در مکان مناسب و در زمان مناسب برای ثبت این لحظه تاریخی بود. این کشف عجیب و غریب علم پاداش است که با تلاش ناسا برای یافتن ، ردیابی و مشخص کردن اجسام نزدیک به زمین که به طور بالقوه می توانند تهدیدی برای سیاره ما باشند ، امکان پذیر است. "
محاسبات اولیه مداری نشان می دهد که این جسم از جهت تقریبی ستاره درخشان وگا ، در صورت فلکی شمالی لایرا آمده است. با این حال ، مدت زمان طولانی طول کشید تا جسم بین ستاره ای - حتی با سرعت حدود 59000 مایل در ساعت (26.4 کیلومتر در ثانیه) - به حدی برسد که وگا زمانی که سیارک در آنجا بود حدود 300000 سال پیش در نزدیکی آن موقعیت نبود.
در حالی که در اصل به عنوان یک دنباله دار طبقه بندی می شد ، مشاهدات ESO و سایر مناطق پس از اینکه در 9 سپتامبر با سرعت 196000 مایل در ساعت (87.3 کیلومتر در ثانیه) از خورشید عبور کرد ، هیچ نشانه ای از فعالیت دنباله دار نشان نداد.
توسط اتحادیه بین المللی نجوم (IAU) ، که وظیفه اعطای اسامی رسمی به اجسام منظومه شمسی و فراتر از آن را دارد ، به عنوان سیارک بین ستاره ای 1I / 2017 U1 طبقه بندی شد. علاوه بر نام فنی ، تیم Pan-STARRS آن را ‘اوموآموا (تلفظ اوه MOO-uh MOO-uh) لقب داده است که یک کلمه بومی هاوایی برای" نخستین پیام‌آور دیرین" است.
ستاره شناسان تخمین می زنند که یک سیارک بین ستاره ای مشابه ‘اوموآموا حدوداً یک بار در سال از منظومه شمسی عبور می کند ، اما ضعف و تشخیص آنها بسیار کم است و تاکنون از دست رفته اند. اخیراً تلسکوپ های پیمایشی ، مانند Pan-STARRS ، آنقدر قدرتمند هستند که فرصتی برای کشف آنها دارند.
"این چه کشف جذابی است!" پول چوداس ، مدیر مرکز مطالعات اجسام نزدیک زمین در آزمایشگاه پیشرانه جت ناسا ، پسادنا ، کالیفرنیا ، گفت. "این یک بازدید کننده عجیب از یک سیستم ستاره دور است ، چیزی شبیه به چیزی که در محله منظومه شمسی خود دیده ایم."
ترجمه از ناسا : کاوه وحیدی آذر
ارتباط با تبریز امروز
اخبار ، گزارشات ، عکسها و فیلم های خود را برای ما ارسال دارید . برای ارسال میتوانید از طریق آدرس تلگرامی یا ایمیل استفاده کنید.
اشتراک در خبرنامه
برای اطلاع از آخرین خبرهای تبریز امروز در کانال تلگرام ما عضو شوید.
فرم تماس با تبریز امروز
کلیه حقوق این سایت متعلق به پایگاه خبری تبریز امروز بوده و استفاده از مطالب آن با ذکر منبع بلامانع
است.
طراحی وتولید
توسططراح وب سایت