31 مرداد 1399
از سالهاي دور همواره تذکر ميدادند و تأکيد ميکرديم که افراط و تفريط، آفتهاي خطرناکي براي حکمراني هستند و اعتدال، اساس مديريت و کشورداري است. سيره پيشوايان ديني هم همين بود و اکنون نيز موفقترين حکمرانان کساني هستند که از افراط و تفريط پرهيز و راه اعتدال پيشه ميکنند. افراط و تفريط در حکمراني حتي اگر به صورت غيرمستقيم باشد، در نوع نگرش بسياري از مردم تأثيرگذار است و جامعه را به يکي از اين دو طرف و يا گاهي به طرف افراط و گاهي به طرف تفريط ميبرد. حکمراني اگر ديني و مستند به خدا و قرآن باشد، افراط و تفريط موجود در آن، سبب نگاه افراطي يا تفريطي به دين ميشود و اصحاب افراط و تفريط برحسب تشخيص خود، دين را آنگونه که گرايشهايشان اقتضا ميکند تفسير خواهند کرد و اين، خطرناکترين آفت حکمراني است. اين روزها مذهبيترين و حزباللهيترين نيروهاي جامعه ما به دليل سرگشتگيهائي که با مشاهده اوضاع حکمراني ميبينند، دچار تفسیرهای افراطي و تفريطي از دين و سيره پيشوايان ديني شدهاند. يکي ميگويد مفاسد اقتصادي موجود در کارگزاران حکومت در دوران زمامداري حضرت علي عليهالسلام بسيار بيش از آنچه امروز در جامعه ما ديده ميشود بود و ديگري ميگويد حضرت علي تندروترين مسلمان بود. دقت در اين دو تفسير از روش حکومتي اميرالمؤمنين عليهالسلام، خواننده يا شنونده اين مطالب را به اين نتيجه ميرساند که اولي براي توجيه کردن مفاسد موجود در جامعه امروزين ما، حضرت علي عليهالسلام را يک حاکم محافظهکار و بشدت تفريطي معرفي ميکند که حتي کارگزاران فاسد خود را نيز برکنار نميکرد و دومي درصدد توجيه تندرويها و افراطهائي است که عدهاي براي غلبه کردن بر رقباي خود در جنگ قدرت مرتکب ميشوند و بيمهار به هر کاري که بخواهند دست ميزنند. اگر اين افراد هرچه ميخواهند به جامعه القاء کنند را به نام خودشان بگويند و به پيشوايان ديني نسبت ندهند، عيبي ندارد و کسي به آنها اعتراضی نميکند، ولي وقتي برداشتهاي نادرست خود را به پيشوايان ديني نسبت ميدهند مرتکب خلاف بزرگي ميشوند. نام اين خلاف، هزينه کردن پيشوايان ديني براي توجيه ندانمکاريهاي حکمرانان است. وقتي يک نظام حکومتي به نام دين تشکيل ميشود، انتظار اينست که حکمرانان آن نظام همواره خود را براي تقويت باورهاي ديني مردم هزينه کنند ولي متأسفانه در جامعه ما اکنون خلاف اين روش عمل ميشود. کساني که با عملکردهاي نادرست خود ثابت کردهاند شايستگي لازم را براي مديريت جامعه ندارند، تلاش ميکنند با تفسيرهاي غلطي که از سيره پيشوايان دين به عمل ميآورند، عملکرد خود را توجيه کنند. چنين تفسيرها و توجيهاتي علاوه بر اينکه سودي به حال آنان ندارد، به اعتقادات مردم لطمه وارد ميکند. حضرت علي عليهالسلام، به اعتقاد مسلمانان و حتي بسياري از پيروان ساير اديان و مردم آزاده جهان «مظهر عدالت» است. روشنترين مفهوم عدالت، پرهيز از افراط و تفريط است و با اين تعريف، همگان آن حضرت را الگوي تعادل ميدانند و براساس همين تفسير، «عدالت علوي» سرمشق حکمراني صحيح و منطبق بر مباني اسلامي است. کساني که تفسيري غير از اين از وجود مقدس اميرالمؤمنين عليهالسلام ارائه ميدهند، درصدد توجيه عملکرد نادرست خود هستند و در جامعهاي که آن حضرت به عنوان «مظهر عدالت» شناخته ميشود، چنين تفسيرهائي هرگز راه به جائي نخواهند برد.
تبریز امروز:
بسمالله الرحمن الرحيم
از سالهاي دور همواره تذکر ميدادند و تأکيد ميکرديم که افراط و تفريط، آفتهاي خطرناکي براي حکمراني هستند و اعتدال، اساس مديريت و کشورداري است. سيره پيشوايان ديني هم همين بود و اکنون نيز موفقترين حکمرانان کساني هستند که از افراط و تفريط پرهيز و راه اعتدال پيشه ميکنند.
افراط و تفريط در حکمراني حتي اگر به صورت غيرمستقيم باشد، در نوع نگرش بسياري از مردم تأثيرگذار است و جامعه را به يکي از اين دو طرف و يا گاهي به طرف افراط و گاهي به طرف تفريط ميبرد. حکمراني اگر ديني و مستند به خدا و قرآن باشد، افراط و تفريط موجود در آن، سبب نگاه افراطي يا تفريطي به دين ميشود و اصحاب افراط و تفريط برحسب تشخيص خود، دين را آنگونه که گرايشهايشان اقتضا ميکند تفسير خواهند کرد و اين، خطرناکترين آفت حکمراني است.
اين روزها مذهبيترين و حزباللهيترين نيروهاي جامعه ما به دليل سرگشتگيهائي که با مشاهده اوضاع حکمراني ميبينند، دچار تفسیرهای افراطي و تفريطي از دين و سيره پيشوايان ديني شدهاند.
يکي ميگويد مفاسد اقتصادي موجود در کارگزاران حکومت در دوران زمامداري حضرت علي عليهالسلام بسيار بيش از آنچه امروز در جامعه ما ديده ميشود بود و ديگري ميگويد حضرت علي تندروترين مسلمان بود. دقت در اين دو تفسير از روش حکومتي اميرالمؤمنين عليهالسلام، خواننده يا شنونده اين مطالب را به اين نتيجه ميرساند که اولي براي توجيه کردن مفاسد موجود در جامعه امروزين ما، حضرت علي عليهالسلام را يک حاکم محافظهکار و بشدت تفريطي معرفي ميکند که حتي کارگزاران فاسد خود را نيز برکنار نميکرد و دومي درصدد توجيه تندرويها و افراطهائي است که عدهاي براي غلبه کردن بر رقباي خود در جنگ قدرت مرتکب ميشوند و بيمهار به هر کاري که بخواهند دست ميزنند.
اگر اين افراد هرچه ميخواهند به جامعه القاء کنند را به نام خودشان بگويند و به پيشوايان ديني نسبت ندهند، عيبي ندارد و کسي به آنها اعتراضی نميکند، ولي وقتي برداشتهاي نادرست خود را به پيشوايان ديني نسبت ميدهند مرتکب خلاف بزرگي ميشوند. نام اين خلاف، هزينه کردن پيشوايان ديني براي توجيه ندانمکاريهاي حکمرانان است. وقتي يک نظام حکومتي به نام دين تشکيل ميشود، انتظار اينست که حکمرانان آن نظام همواره خود را براي تقويت باورهاي ديني مردم هزينه کنند ولي متأسفانه در جامعه ما اکنون خلاف اين روش عمل ميشود. کساني که با عملکردهاي نادرست خود ثابت کردهاند شايستگي لازم را براي مديريت جامعه ندارند، تلاش ميکنند با تفسيرهاي غلطي که از سيره پيشوايان دين به عمل ميآورند، عملکرد خود را توجيه کنند. چنين تفسيرها و توجيهاتي علاوه بر اينکه سودي به حال آنان ندارد، به اعتقادات مردم لطمه وارد ميکند. حضرت علي عليهالسلام، به اعتقاد مسلمانان و حتي بسياري از پيروان ساير اديان و مردم آزاده جهان «مظهر عدالت» است. روشنترين مفهوم عدالت، پرهيز از افراط و تفريط است و با اين تعريف، همگان آن حضرت را الگوي تعادل ميدانند و براساس همين تفسير، «عدالت علوي» سرمشق حکمراني صحيح و منطبق بر مباني اسلامي است. کساني که تفسيري غير از اين از وجود مقدس اميرالمؤمنين عليهالسلام ارائه ميدهند، درصدد توجيه عملکرد نادرست خود هستند و در جامعهاي که آن حضرت به عنوان «مظهر عدالت» شناخته ميشود، چنين تفسيرهائي هرگز راه به جائي نخواهند برد.
اخبار ، گزارشات ، عکسها و فیلم های خود را برای ما ارسال دارید . برای ارسال میتوانید از طریق آدرس تلگرامی یا ایمیل استفاده کنید.