خبر های ویژه
8 آبان 1402
جنگی که برای مردم فقط دردناک شد
اکنون ! هویتی نایافتنی برای ارامنه ای که جنگ را باخته اند .
چند هفته قبل آذربایجان حمله برق آسای خود را برای بازپس گیری منطقه ای که در 9 ماه گذشته تحت محاصره قرار داده بود، آغاز کرد. ارتش جدایی طلب محلی هیچ کمکی از ارمنستان نداشت و آذربایجان به شدت پیشی گرفت. تجزیه طلبان ارمنی در ظرف 24 ساعت تسلیم شدند. واضح بود که تاریخ سه دهه ای جمهوری قره باغ کوهستانی (NKR) رو به پایان است و با تثبیت حکومت آذربایجان، دیگر جایی برای حکومت مستقل ارامنه در منطقه نخواهد بود. در نتیجه جنگ 19 تا 20 سپتامبر، والدین الینا از روستای خود گیشی در منطقه مارتونی به استپاانکرت، پایتخت NKR منتقل شده بودند. پس از اینکه خانواده برای آخرین وعده غذایی در خانه خود جمع شدند، شوهر الینا، آرتور سرکیسیان، برای تهیه سوخت برای سفر طولانی پیش رو، بیرون آمد. خانواده اش دیگر هرگز او را نخواهند دید.
تبریز امروز:
دست کم 212 نفر در انفجار یک انبار سوخت در قره باغ کوهستانی در میان هرج و مرج مهاجرت کل ارمنیان از منطقه کشته شدند.
وسایل شخصی آرتور سرکیسیان در نزدیکی محل انفجار کشف شد. جسد او یک ماه بعد شناسایی شد (عکس از آنا ایسپریان)
در 25 سپتامبر، الینا جمالیان و خانواده اش در حال بسته بندی وسایل خود بودند تا برای فرار از قره باغ کوهستانی و اسکان مجدد در جمهوری ارمنستان آماده شوند.
چند هفته قبل آذربایجان حمله برق آسای خود را برای بازپس گیری منطقه ای که در 9 ماه گذشته تحت محاصره قرار داده بود، آغاز کرد. ارتش جدایی طلب محلی هیچ کمکی از ارمنستان نداشت و آذربایجان به شدت پیشی گرفت. تجزیه طلبان ارمنی در ظرف 24 ساعت تسلیم شدند.
واضح بود که تاریخ سه دهه ای جمهوری قره باغ کوهستانی (NKR) رو به پایان است و با تثبیت حکومت آذربایجان، دیگر جایی برای حکومت مستقل ارامنه در منطقه نخواهد بود.
در نتیجه جنگ 19 تا 20 سپتامبر، والدین الینا از روستای خود گیشی در منطقه مارتونی به استپاانکرت، پایتخت NKR منتقل شده بودند.
پس از اینکه خانواده برای آخرین وعده غذایی در خانه خود جمع شدند، شوهر الینا، آرتور سرکیسیان، برای تهیه سوخت برای سفر طولانی پیش رو، بیرون آمد.
خانواده اش دیگر هرگز او را نخواهند دید.
آرتور در میان صدها نفری بود که در یک انبار سوخت در نزدیکی واحد نظامی هایکازوف در بزرگراه استپانکرت-آسکران، درست خارج از شهر جمع شده بودند. به گفته الینا، ارتش تازه منحل شده دفاعی NKR سوخت را به صورت رایگان از بودجه ذخیره خود توزیع می کرد تا به مردم محلی کمک کند تا به ارمنستان سفر کنند.
حدود ساعت 4 بعدازظهر، یک مخزن بنزین در انبار منفجر شد که به گفته کمیته تحقیقات NK، حداقل 212 نفر را کشت و صدها نفر دیگر را زخمی کرد.
علت دقیق ناشناخته است و احتمالاً با توجه به شرایط آشفته ای که در آن اتفاق افتاده و این واقعیت که مجروحان و بقایای بیشتر کشته شدگان به سرعت به ارمنستان منتقل شده اند، دلیل آن پنهان باقی خواهد ماند.
آذربایجان که اکنون کنترل کامل این منطقه را در اختیار دارد، در مورد این انفجار اظهار نظری نکرده جز اینکه گفته است که مجروحان را در نزدیکی شوشا مداوا می کند .
الینا گفت: "من فکر می کنم این صرفاً سهل انگاری افرادی بود که در حالت شوک بودند و اقدامات احتیاطی را رعایت نکردند."
الینا (راست) و مادرش آنژلا
هنگامی که او هفته گذشته با اوراسیانت صحبت کرد، جسد شوهرش هنوز شناسایی نشده بود. شناسنامه، تلفن و کیف پول وی که به شدت آسیب دیده بود در محل انفجار کشف شد و خانواده وی نمونه های DNA را برای مقایسه با بقایای قربانیان ارسال کردند. در 25 اکتبر، درست یک ماه پس از انفجار، جسد آرتور شناسایی شد.
خانواده الینا فرار خود را به ارمنستان به تاخیر انداختند. پس از جستجوی ناامیدانه برای آرتور در تمام مراکز پزشکی شهر، آنها به آخرین موج آوارگان پیوستند تا در 29 سپتامبر استپانکرت را ترک کنند.
آنژلا مادر الینا به یاد می آورد: "الینا وارد بیمارستان شد و همه افراد وحشتناکی را دید که مجروح شده بودند، حتی بعد از آن ممکن است عقل خود را از دست بدهد."
اکنون، با کمک های ارائه شده توسط خیرین ارمنی دیاسپورایی، الینا، آنجلا و بقیه اعضای خانواده در حال اجاره آپارتمان در ایروان هستند. الینا در تلاش است تا به عنوان یک تکنسین ناخن زندگی خود را جمع کند.
او گفت: «به‌دست آوردن مشتری سخت است، زیرا بیشتر مردم من را در اینجا نمی‌شناسند، من هفته‌ای چند قرار ملاقات دارم، اما واضح است که این برای تأمین مخارج خانواده کافی نیست».
آنجلا در مورد مهاجرت ناگهانی ارامنه از قره باغ هنوز به باور نرسیده است. ما هرگز نمی توانستیم تصور کنیم که باید قره باغ را در حالی که روس ها آنجا بودند ترک کنیم. پس از محاصره، تقریباً برای هر چیزی آماده بودیم، اما جنگی در حالی که نیروهای حافظ صلح روسی در این قلمرو بودند - که ما انتظارش را نداشتیم. وی با اشاره به اعزام 2000 نفری نیروهای حافظ صلح روسیه در منطقه پس از پیروزی آذربایجان در جنگ دوم قره باغ در سال 2020 گفت. در آن جنگ، باکو بیشتر مناطقی را که در جنگ اول در اوایل دهه 1990 به نفع نیروهای ارمنستان از دست داده بود، پس گرفت.
بیش از 100000 ارمنی قومی مجبور به ترک خانه های خود در قره باغ کوهستانی شدند. خانواده الینا از جمله خانواده هایی هستند که در پایتخت ارمنستان ساکن شده اند.
به گفته آرتاک بیگلاریان، وزیر سابق ایالت NK، حدود 10000 ارمنی آواره قره باغ تاکنون ارمنستان را ترک کرده و در خارج از کشور مستقر شده اند.
با این حال، برخی دیگر در حال تلاش برای ساختن خانه در سایر بخش‌های کشور هستند، عمدتاً به دلیل اجاره‌های بسیار بالا در ایروان که به دلیل هجوم روس‌ها به دنبال اجتناب از عواقب جنگ اوکراین است.
بی مادر و مضاعف آواره
خانواده واردانیان از جمله کسانی هستند که در جای دیگری ساکن شدند. آنها را در خانه ای که در روستای نور گقی در منطقه کوتایک اجاره کرده اند، در فاصله نیم ساعتی از پایتخت ملاقات کردم.
آنها اصالتا اهل روستای صغنخ در منطقه اسکران قره باغ کوهستانی هستند که آذربایجان در جنگ 2020 آن را تصرف کرد. آنها سپس به مدت سه سال در استپانکرت زندگی کردند و پس از حمله ماه گذشته آذربایجان خود را آواره مضاعف دیدند.
در حین بازدید ما، آرتاک واردانیان در شهر نزدیک ابوویان به دنبال خانه جدیدی برای خانواده بود. پدر و پسر آرتاک که هر دو نامشان واردان است در ورودی با من روبرو می شوند. خانواده به من می‌گویند خانه‌ای که در حال حاضر در آن زندگی می‌کنند «بسیار بزرگ، گران و در وضعیت بدی است - و به‌ویژه برای زمستان نامناسب است».
واردان پدر در حالی که شروع به فهرست کردن اجداد خود می‌کند، می‌گوید: «ما همیشه در قره باغ زندگی می‌کردیم، همه اعضای خانواده‌ام، قدمتشان به دهه 1600 بازمی‌گردد. غیرممکن به نظر می رسید."
واردان بزرگ به یاد می آورد: "انفجار فقط مهاجرت را تسریع کرد. پس از آن مردم از همه چیز می ترسیدند، دیگر جایی امن نبود. حتی اعضای دولت هم می رفتند و سعی می کردند خانواده های خود را تا جایی که ممکن است دور کنند."
عروس او، همسر آرتاک، نارین، از جمله کشته شدگان انفجار 25 سپتامبر بود.
او به همراه چند همسایه برای تهیه سوخت به پایگاه نظامی هایکازوف رفته بود. وردان گفت: «به او گفتم نگران سوخت نباشد زیرا پسرم بالاخره آن را می آورد، اما او عجله داشت که فرار کند. جسد او در یک سردخانه در شهر کاپان در جنوب ارمنستان به پایان رسید. بقایای او به شدت سوخته بود و او در 5 اکتبر بر اساس عکس های چهار فرزندش که در جیب هایش پیدا شده بود شناسایی شد.
مراسم خاکسپاری چهار روز بعد برگزار شد.
زویا واردانیان (آرپین هوانیسیان)
بزرگ ترین بچه ها، زویا 11 ساله، با مراقبت از برادران کوچکترش به پدر و پدربزرگش کمک می کند.
او می گوید که مدرسه جدیدش را دوست ندارد و دلتنگ روستا و دوستان قدیمی اش شده است. او به یاد می آورد: «خانه ما واقعاً بزرگ بود، دو طبقه، و خیلی زیبا بود، مثل این یکی نبود.
شب ها، کوچکترین کودک، تیگران، 2 و نیم ساله، مرتباً مادرش را صدا می کند و گریه می کند تا بخوابد. زویا می‌گوید: «او نمی‌فهمد که مادر مرده است، حتی اگر در مراسم تشییع جنازه او حضور داشته باشد.
این خانواده قصد دارند به زودی زندگی جدیدی را در آبویان آغاز کنند و امیدوارند این بار مقصد نهایی باشد.
ارتباط با تبریز امروز
اخبار ، گزارشات ، عکسها و فیلم های خود را برای ما ارسال دارید . برای ارسال میتوانید از طریق آدرس تلگرامی یا ایمیل استفاده کنید.
اشتراک در خبرنامه
برای اطلاع از آخرین خبرهای تبریز امروز در کانال تلگرام ما عضو شوید.
فرم تماس با تبریز امروز
کلیه حقوق این سایت متعلق به پایگاه خبری تبریز امروز بوده و استفاده از مطالب آن با ذکر منبع بلامانع
است.
طراحی وتولید
توسططراح وب سایت