تبریز امروز:

پوسترهای مبارزاتی بشار اسد در کنار خیابان های همراه با  تصاویر دو کاندیدای دیگر در خیابان های دمشق صف کشیده اند ، اما هیچ کس واقعاً شک ندارد که انتخابات روز چهارشنبه با وجود 10 سال جنگ که سوریه را ویران کرده است ، دوره ریاست جمهوری وی را تمدید خواهد کرد.

سوریه که به مدت 5 دهه توسط خانواده اسد اداره می شد ، اکنون به سختی از کشوری قابل تشخیص است که بشار اسد 55 ساله  پس از مرگ پدرش حافظ اسد در سال 2000 این کشور را به دست گرفت.

او هنگامی که این کار را شروع کرد ،چشم پزشک جوانی بود ، که پس از مرگ برادر بزرگتر خود در یک تصادف رانندگی وارد حکومت داری شد .

اما اصلاحات به سرعت به خاک سپرده شد و اعتراضات علیه سلطه وی در سال 2011 همزمان با فراگیر شدن بهار عربی در منطقه ، به درگیری تبدیل شد که منجر به کشته شدن صدها هزار نفر و رانده شدن 11 میلیون نفر از خانه های خود ، یعنی تقریبا نیمی از جمعیت شده است.

اسد کنترل بیشتر کشور خود را به دست گرفته است ، جایی که برخی از رای دهندگان این هفته در مراکز رای دهی احاطه شده توسط ساختمان های بمب گذاری شده رای خواهند گرفت.

وی در حساب کاربری خود در فیس بوک که شعار "امید از طریق کار" را دارد ، گفت: "اگر جنگ خود را در دستور کار ما قرار دهد ، به معنای جلوگیری از انجام وظایف نیست."

اما ، برای تعداد زیادی از کشور ، درامد آنها به سختی هزینه مواد غذایی را تامین می کند. ساندویچ شاورما که از مرغ یا گوشت سوخاری درست می شد ، زمانی نوعی میان وعده بود که مردم به سادگی از یک کافه خیابانی می گرفتند.

"آیا می توانید باور کنید که یک شاورما تقریباً نیمی از حقوق من هزینه دارد؟" علی حبیب 33 ساله گفت: هزینه آن 20 هزار پوند سوری است ، در حالی که دستمزد ماهانه وی به عنوان معلم در یک مدرسه دولتی 50 هزار پوند یا با نرخ غیررسمی کمی بیش از 16 دلار است.

غذای یارانه ای برای بسیاری به یک حلقه نجات تبدیل شده است. حبیب ، مجبور شده است برای تغذیه همسر و دو دخترش مقداری مبلمان بفروشد.

یکی از مخالفان اسد می گوید: "کشوری که اسد در آن حکومت می کند ، سایه کشوری است که 10 سال پیش سوریه بود." "ساختار جامعه و همچنین اقتصاد نیز تغییر کرده است. این سایه سوریه است."

امسال رقبای اسد ، معاون وزیر سابق کابینه ، عبدالله سلوم عبدالله و محمود احمد مارعی ، رئیس یک حزب مخالف کوچک هستند.

سوریه قبل از جنگ دارای یک پایگاه صنعتی کوچک اما در حال رشد بود و مقدار کمی روغن از شمال شرقی خود تولید می کرد که اکنون تحت کنترل کردها است و بیشتر گندم آن در آنجا کشت می شود. سایر نیازهای غذایی عمدتا از سواحل حاصلخیز مدیترانه آن تأمین می شد.

شهر حلب تولید کننده دارو و تامین کننده ی دارو کشورهای عربی بود که با اقدام سریع ترکیه و اردن این بازار در منطقه به آنان رسید .شرکت های ایرانی بعلت عدم برنامه و فقدان مدیریت هوشمند هیچ نصیبی از خلا بازار نبردندا

اکنون اقتصاد خراب شده است. قطع برق یک موضوع دائمی ، زیرا دولت برای وارد کردن سوخت فاقد ارز خارجی است. تورم بسیار بالا رفته است.

اسد مخالفان اصلی خود را مهار کرده است. ستون فقرات شورشیان ، عمدتا در شمال آب می شود. در مناطق دیگر نشانه کمی از مخالفت جدید وجود دارد.

اسد برای تشویق وفاداران ناامید و ناراضی ، وام های بدون بهره و کمک های مالی یکباره به کارمندان دولت ارائه داده است. حقوق دولتی افزایش یافته است. اما تحریم های غرب هنوز نیش می زند.

نبیل سوکر ، اقتصاددان مستقر در دمشق ، گفت: "اقتصاد در صورت لغو تحریم های اقتصادی  هم پایدار نخواهد بود."

در طول جنگ ، سرویس های امنیتی اسد شبه نظامیان را برای کمک به نبردهای خود تربیت می کردند د. با فرو نشست درگیری ها ، برخی از اعضای شبه نظامیان ناامید می گویند که این گروه ها موسسات قدرتمندی را ایجاد کرده اند. و شکایت دارند که به آنها پاداش داده نشده است.

یونس ، یکی از رزمندگان سابق شبه نظامیان در تارتوس در دریای مدیترانه که فقط نام کوچک خود را گفت ، گفت: "دو برادر من شهید شدند و ما چه به دست آوردیم؟

با این حال ، برای برخی از سوری ها ، مانند حبیب با حقوق معلمی کم خود ، انتخاب یا عدم انتخاب ، گزینه کمی وجود دارد.

وی گفت: "زندگی در زمان اسد غیرقابل تحمل شده است." "ما قبلاً به او به عنوان مقدس نگاه می کردیم و اکنون او ما را از طرفداران سرسخت به سمت مخالفت خاموش سوق می دهد."