خبر های ویژه
12 اسفند 1401
زندگی کوتاه اما درخشان پل لورنس دانبار، شاعری که به کار و تلاش سیاهپوستان وقار بخشید.
برگردان به فارسی : توفیق وحیدی آذر
پل لارنس دانبار هنگام مرگ در سال 1906 تنها 33 سال داشت. در زندگی کوتاه و در عین حال پربار خود، دانبار از گویش عامیانه استفاده کرد تا به تجربه سیاهپوستان آمریکایی در آغاز قرن بیستم آوازه و منزلت بدهد. او اولین سیاهپوست آمریکایی بود که به عنوان نویسنده امرار معاش کرد و در آغاز جنبش سیاهپوستان جدید و رنسانس هارلم نقش بسزایی داشت. دانبار همچنین یکی از نمادین ترین عبارات را در ادبیات سیاه نوشت -شعر خود "همدردی"، "می دانم چرا پرنده در قفس آواز می خواند" - . «... وقتی بالش کبود می‌شود و سینه‌اش زخم ! وقتی میله‌هایش را می‌کوبد .............. و او آزاد خواهد شد. این شادمانی یا سرود شادی نیست، بلکه دعایی است که از اعماق قلبش برمی خیزد ، آن خواهشی است که به سوی بهشت می فرستد - می دانم چرا پرنده در قفس آواز می خواند!
تبریز امروز:
پرتره ای از پل لارنس دانبار در سال 1902. مجموعه اسمیت
مینیتا دنیل کاکس
دانشیار موسیقی دانشگاه دیتون
پل لارنس دانبار هنگام مرگ در سال 1906 تنها 33 سال داشت. در زندگی کوتاه و در عین حال پربار خود، دانبار از گویش عامیانه استفاده کرد تا به تجربه سیاهپوستان آمریکایی در آغاز قرن بیستم آوازه و منزلت بدهد. او اولین سیاهپوست آمریکایی بود که به عنوان نویسنده امرار معاش کرد و در آغاز جنبش سیاهپوستان جدید و رنسانس هارلم نقش بسزایی داشت.
دانبار همچنین یکی از نمادین ترین عبارات را در ادبیات سیاه نوشت -شعر خود "همدردی"، "می دانم چرا پرنده در قفس آواز می خواند" - .
«... وقتی بالش کبود می‌شود
و سینه‌اش زخم !
وقتی میله‌هایش را می‌کوبد
و او آزاد خواهد شد.
این شادمانی یا سرود شادی نیست،
بلکه دعایی است که از اعماق قلبش برمی خیزد ،
آن خواهشی است که به سوی بهشت می فرستد
- می دانم چرا پرنده در قفس آواز می خواند!
«همدردی» که در سال 1899 منتشر شد، مایا آنجلو، نویسنده و فعال سیاهپوست برجسته را برانگیخت تا از خط دانبار به عنوان زندگی نامه اصلی خود استفاده کند.
اما میراث هنری دانبار اغلب نادیده گرفته می شود. ، با وجود این واقعیت که آثار او بر تعدادی دیگر از غول‌های ادبی بزرگ آفریقایی آمریکایی، از جمله لنگستون هیوز، نیکی جیووانی، جیمز ولدون جانسون، زورا نیل هرستون و مارگارت واکر تأثیر گذاشت.
به معنای واقعی، دانبار شاعر مورد علاقه انسان هاست .
زندگی شکوفان نویسندگی
دانبار در 27 ژوئن 1872 از پدر و مادر برده شده از کنتاکی به دنیا آمد،او توسط مادرش بزرگ شد و در نهایت در دیتون، اوهایو ساکن شدند.
دانبار در آنجا در دبیرستان مرکزی دیتون به تحصیل پرداخت . دانبار که نویسنده ای استثنایی بود، تنها دانش آموز سیاهپوست کلاس خود بود و سردبیر روزنامه دبیرستان و همچنین عضو باشگاه های ادبی و نمایشی و انجمن مناظره شد.
او همچنین با اورویل رایت همکلاسی سفیدپوست دوست شد که به همراه برادرش بعداً هواپیما را اختراع کردند
تمبر پستی ایالات متحده از پل لارنس دانبار که در سال 1975 منتشر شد. لارنس لانگ
آن دو به خوبی یکدیگر را می شناختند. دوستی آنها به تجارت منجر شد زیرا برادران رایت که صاحب یک ماشین چاپ بودند، اولین کسانی بودند که نوشته های دانبار را چاپ کردند، از جمله دیتون تاتلر، اولین روزنامه سیاه پوست در آن شهر و روزنامه ای که دانبار شروع به کار و ویرایش کرد، .
پس از دبیرستان، زندگی دانبار و رایت چرخش های متفاوتی پیدا کرد.
دانبار که نمی‌توانست دستمزد ثابتی برای نوشتن خود پیدا کند، در مشاغل مختلفی از جمله به عنوان سرایدار در یکی از ساختمان‌های اداری مرکز شهر دیتون و به عنوان اپراتور آسانسور در ساختمان دیگر مشغول به کار شد. دانبار 20 ساله که فرصت تجاری را از دست نداد، اولین کتاب شعر خود، "بلوط و پیچک" را به مسافرانی که در آسانسور ملاقات می کرد فروخت.
او پس از اینکه به واشنگتن دی سی نقل مکان کرد و در قفسه های کتاب ، کتابخانه کنگره کار کرد. به گفته همسرش آلیس دانبارکه نویسنده ای ماهر، در آنجا بود که شوهرش به فکر یک پرنده در قفس افتاد.
دانبار می‌نویسد: «… خورشید تند پرتوهایش را به حیاط کتابخانه می‌ریخت و قفسه های آهنی پشته‌های کتاب را داغ می‌کرد تا جایی که از نظر عده ای شبیه میله‌های زندان بودند. گرد و غبار خشک کتاب های خشک... به شدت در گلوی داغش می پیچید و او فهمید که پرنده وقتی بال هایش را به قفس می کوبد چه احساسی دارد .
پل لارنس دانبار در سال 1901، مرد جوان سیاه پوستی که کت و شلواری تیره به تن دارد روی صندلی نشسته و کتاب و خودکاری در دامان او قرار گرفته است.
اولین نقطه عطف در زندگی دانبار زمانی اتفاق افتاد که از او برای بازخوانی اشعار خود در نمایشگاه جهانی 1893 دعوت شد، جایی که با فردریک داگلاس، طرفدار معروف الغا، بردگی ملاقات کرد. داگلاس که تحت تأثیر قرار گرفته بود، به دانبار شغل داد و او را «آینده‌دارترین جوان رنگین پوست آمریکا» نامید.
دومین نقطه عطف دانبار سه سال بعد اتفاق افتاد. او در بیست و چهارمین سالگرد تولدش، نقد هفتگی هارپر را از دومین کتاب شعرش، «مجردها و خردسالان» از منتقد برجسته ادبی برجسته اوهایو ویلیام دین هاولز دریافت کرد.
آن بررسی با یک خوشی متفاوت همراه شد. تمجید هاولز از استفاده دانبار از گویش سیاهان، توانایی دانبار را برای فروش سایر سبک های نوشتاری خود محدود کرد.
اما همین نقد به او کمک کرد تا دانبار تحسین جهانی را برانگیزد .
با این حال، ستاره شدن او زیاد دوام نیاورد.
دانبار که در سال 1900 به بیماری سل مبتلا شد، در 9 فوریه 1906 در اثر عوارض بیماری درگذشت.
میراث موسیقی دانبار
دانبار در مجموع 600 شعر، 12 کتاب شعر، پنج رمان، چهار جلد داستان کوتاه، مقاله، صدها مقاله روزنامه و اشعاری برای موسیقی نوشت.
شعرهای او به طور مداوم توسط آهنگسازان تنظیم شده است، از معاصرانش گرفته تا آهنگسازان زنده ای از جمله کری جاکوبز باند، جان کارپنتر، هری تاکر بورلی، ویلیام بولکام و زنوبیا پاول پری که هنوز زندگی می کنند،.
تنظیمات متعدد فلورانس پرایس از متن‌هایش شامل موسیقی محبوب و تبلیغاتی است، در حالی که سمفونی «آفریقایی-آمریکایی» ویلیام گرانت استیل پیش از هر موومان، کتیبه‌های گفتاری اشعار دانبار را به نمایش می‌گذارد.
در این تصویر از پوستر موزیکال کازینو 1900، آهنگی که توسط یک مرد سیاهپوست نوشته شده است، در زیر زنان سفیدپوست سوار بر اسب فهرست شده است. تصویری از آهنگ نوشته شده در سال 1900 توسط پل لارنس دانبار و ویل ماریون کوک. کتابخانه های شریدان
میراث دانبار نه تنها در سالن کنسرت، بلکه در صحنه تئاتر نیز آشکار است.
دانبار برای اپرتی از ساموئل کولریج تیلور به نام "عاشقان رویا" که به طور خاص برای خوانندگان سیاه پوست نوشته شده بود، خواننده لیبرت بود.
زندگی خارق‌العاده خود دانبار به موضوع اپرا تبدیل شد زیرا آهنگسازان آدولف هایل استورک، ریچارد تامپسون، استیون آلن و جف آروادی آثاری را ساختند که میراث دانبار را به تصویر می‌کشیدند.
همکاری دانبار و ویل ماریون کوک اولین نمونه های تئاتر موزیکال معاصر را تولید کرد.
بدون مشارکت پل با «In Dahomey» و «Jes Lak White Fo'ks»، «همیلتون»، موزیکال مدرن برادوی که توسط لین-مانوئل میراندا در سال 2015 نوشته شده بود، وجود نخواهد داشت.
"ما ماسک میزنیم"
آثار دانبار به تمام بشریت ارج مهاد .
او سنت مزرعه را با استفاده از گویش نه تنها برای ارائه تفسیرهای اجتماعی انتقادی، مانند شعرش «وقتی مالیندی می‌خواند»، تغییر داد، بلکه برای به تصویر کشیدن بشریتی که اغلب نادیده گرفته می‌شد، مانند «زمانی که دی ؛ سربازان رنگی را به غهرست درآورد ».
آثار دانبار تصاویری تاریخی از زندگی روزمره سیاهپوستان طبقه کارگر آمریکایی ارائه می‌دهد.
هیچ‌کدام به اندازه شعر او «ما نقاب میزنیم» تحسین‌برانگیز نبود.
نقابی می زنیم که پوزخند می زند و دروغ می گوید،
گونه های مان را پنهان می کند
و چشمان مان را سایه می اندازد،
این دینی است که به نیرنگ انسان می پردازیم.
با قلب های پاره و خونین لبخند می زنیم
و دهانی با زیک ی ها بی شمار.»
منبع :The Conversation 
ارتباط با تبریز امروز
اخبار ، گزارشات ، عکسها و فیلم های خود را برای ما ارسال دارید . برای ارسال میتوانید از طریق آدرس تلگرامی یا ایمیل استفاده کنید.
اشتراک در خبرنامه
برای اطلاع از آخرین خبرهای تبریز امروز در کانال تلگرام ما عضو شوید.
فرم تماس با تبریز امروز
کلیه حقوق این سایت متعلق به پایگاه خبری تبریز امروز بوده و استفاده از مطالب آن با ذکر منبع بلامانع
است.
طراحی وتولید
توسططراح وب سایت