تبریز امروز:
نویسندگان
آشیش سینها
استاد علوم زمین و آب و هوا، دانشگاه ایالتی کالیفرنیا، دومینگوئز هیلز
گایاتری کاتایات
دانشیار تغییرات محیطی جهانی، دانشگاه شیان جیائوتنگ
بین النهرین باستان، سرزمین افسانه ای بین رودهای دجله و فرات، مرکز فرماندهی و کنترل امپراتوری نو آسور (آشور) بود. این ابرقدرت باستانی بزرگترین امپراتوری زمان خود بود که از 912 قبل از میلاد تا 609 قبل از میلاد در عراق و سوریه امروزی ادامه داشت. دولت آشور در اوج خود از دریای مدیترانه و مصر در غرب تا خلیج فارس و غرب ایران در شرق امتداد داشت.
پس از آن، امپراتوری نئوآسوری از اوج خود (حدود 650 سال قبل از میلاد) در یک تغییر شگفت‌انگیز بخت، سقوط کرد و در عرض چند دهه به سقوط کامل سیاسی رسید. چی شد؟
نظریه های متعددی سعی در توضیح فروپاشی آشوری دارند. اکثر محققان آن را به گسترش بیش از حد امپراتوری، جنگ های داخلی، ناآرامی های سیاسی و شکست نظامی آشور توسط ائتلافی از نیروهای بابلی و مادها در سال 612 قبل از میلاد نسبت می دهند. اما اینکه دقیقاً چگونه این دو ارتش کوچک توانستند آنچه را که در آن زمان قدرتمندترین نیروی نظامی جهان بود، نابود کنند، بیش از صد سال است که مورخان و باستان شناسان را در ابهام قرار داده است.
تحقیقات جدید ما که در مجله Science Advances منتشر شده است، این اسرار را روشن می کند. ما نشان می‌دهیم که تغییرات آب‌وهوایی ضرب‌المثلی شمشیر دو لبه بود که ابتدا به ظهور شهاب‌سنگ امپراتوری نئوآسوری و سپس به فروپاشی سریع آن کمک کرد.
دیدگاه یک هنرمند از فضای داخلی یک کاخ آشوری، بر اساس نقاشی‌هایی که در سال 1849 توسط آستن هنری لایارد در محل کاوش‌های قرن نوزدهم انجام شد. مجموعه های دیجیتال کتابخانه عمومی نیویورک
رونق درست تا یک رکود غیرمنتظره
دولت نئوآسوری یک نیروگاه اقتصادی بود. ماشین جنگی مهیب آن دارای ارتش ثابت بزرگی با سواره نظام، ارابه ها و سلاح های آهنین بود. برای بیش از دو قرن، آشوریان قدرتمند لشکرکشی های نظامی بی امان را با کارایی بی رحمانه انجام دادند. آنها قدرتهای منطقه ای بزرگ را در سراسر خاورمیانه و نزدیک فتح کردند، غارت کردند و تحت سلطه خود درآوردند، زیرا هر پادشاه آشوری سعی می کرد از سلف خود پیشی بگیرد.
آشوربانیپال، آخرین پادشاه بزرگ آشور، این امپراتوری وسیع را از شهر باستانی نینوا، که ویرانه های آن بر روی رودخانه دجله از موصل امروزی عراق قرار دارد، اداره می کرد. نینوا یک کلانشهر وسیع با وسعت و عظمت بی‌سابقه بود که مملو از معابد و مجموعه‌های کاخ بود، با باغ‌های عجیب و غریب که توسط سیستم وسیعی از کانال‌ها و قنات‌ها آبیاری می‌شد.
و سپس همه چیز در عرض چند سال به پایان رسید. چرا؟
گروه تحقیقاتی ما می‌خواست شرایط آب و هوایی را در چند قرنی که امپراتوری نو-آسوری شکل گرفت و در نهایت فروپاشید، بررسی کند.
ساختن تصویری از آب و هوا در 2600 سال پیش
برای دریافت سرنخ در مورد الگوهای بارندگی در شمال بین النهرین، به غار کونا با واقع در نزدیکی نینوا مراجعه کردیم.
همکاران ما نمونه هایی از استالاگمیت های غار جمع آوری کردند. اینها ساختارهای مخروطی مانندی هستند که از کف غار به سمت بالا هستند. آنها به آرامی رشد می کنند، از زمین به بالا، زیرا آب باران از سقف غار می چکد و مواد معدنی محلول را رسوب می دهد.
لایه های یک استالاگمیت شرایط آب و هوایی زمانی که ایجاد شدند را ثبت می کنند.
آب باران به طور طبیعی حاوی ایزوتوپ های سنگین و سبک اکسیژن است – یعنی اتم های اکسیژن که تعداد نوترون های متفاوتی دارند. تغییرات جزئی در نسبت ایزوتوپ های اکسیژن می تواند شاخص های حساس شرایط آب و هوایی در زمان بارندگی اولیه باشد. با رشد استالاگمیت ها، نسبت های ایزوتوپ اکسیژن آب باران نفوذی که به داخل غار نفوذ می کند را در ساختار خود قفل می کنند.
ما به سختی تاریخ آب و هوایی شمال بین النهرین را با حفاری دقیق در استالاگمیت ها، در سراسر حلقه های رشد آنها، که شبیه به حلقه های درختان است، گرد هم آوردیم. در هر نمونه، نسبت‌های ایزوتوپ اکسیژن را اندازه‌گیری کردیم تا یک جدول زمانی از چگونگی تغییر شرایط ایجاد کنیم. این ترتیب وقایع را به ما می گفت، اما مدت زمانی را که بین آنها سپری شده بود به ما نمی گفت.
خوشبختانه، استالاگمیت ها همچنین اورانیوم را به دام می اندازند، عنصری که همیشه به مقدار کمی در آب نفوذی وجود دارد. با گذشت زمان، اورانیوم با سرعت قابل پیش بینی به توریم تجزیه می شود. بنابراین کارشناسان دوستیابی در تیم تحقیقاتی ما تعداد زیادی اندازه گیری اورانیوم-توریم با دقت بالا بر روی لایه های رشد استالاگمیت انجام دادند.
اینها با هم
دو نوع اندازه گیری به ما اجازه می دهد تا رکورد آب و هوای خود را به سال های تقویمی دقیق لنگر بیاندازیم.
دوره مرطوب غیرمعمول، سپس خشکسالی شدید
اکنون مقایسه مستقیم رکورد آب و هوای استالاگمیت با سوابق تاریخی و باستان شناسی منطقه امکان پذیر شد. ما می خواستیم وقایع کلیدی تاریخ نئوآسوری را در بافت بلندمدت بازسازی آب و هوا قرار دهیم.
ما دریافتیم که مهم‌ترین مرحله گسترش دولت نئوآسوری در یک فاصله دو قرنی از آب و هوای غیرعادی مرطوب در مقایسه با 4000 سال گذشته رخ داده است. این دوره بارندگی غیرمعمول بالا که دوره مگاپلویال نامیده می شود، بلافاصله در اوایل تا اواسط قرن هفتم قبل از میلاد با خشکسالی های شدید همراه شد. این شرایط خشک باستانی به شدت خشکسالی های اخیر در عراق و سوریه بود، اما برای چندین دهه ادامه داشت. دوره ای که نشان دهنده فروپاشی امپراتوری نوآشوری بود در این چارچوب زمانی به خوبی رخ داد.
امپراتوری نئوآسوری در یک زمان غیرمعمول از آب و هوای مرطوب ظهور کرد و بلافاصله پس از اینکه شرایط به سمت خشکی غیرمعمول تغییر کرد، سقوط کرد. آشیش سینها، CC BY-ND
با توجه به این نکته که همبستگی دلالت بر علیت ندارد، ما علاقه مند بودیم که چگونه این نوسان آب و هوای وحشی - یک دوره بارانی غیرمعمول که با خشکسالی به پایان رسید - می تواند بر یک امپراتوری تأثیر بگذارد.
در حالی که دولت نئوآسوری در چند دهه پایانی خود بسیار بزرگ بود، هسته اقتصادی آن همیشه محدود به یک منطقه نسبتاً کوچک بود. این منطقه نسبتاً کوچک در شمال بین النهرین به عنوان منبع اصلی درآمدهای کشاورزی عمل می کرد و به لشکرکشی های نظامی آشوریان نیرو می داد.
ما استدلال می‌کنیم که نزدیک به دو قرن شرایط غیرمعمول مرطوب در این منطقه نیمه خشک به شکوفایی کشاورزی اجازه داد و به اقتصاد آشور انرژی بخشید. اقلیم به عنوان یک کاتالیزور برای ایجاد شبکه متراکم سکونتگاه های شهری و روستایی در مناطق ناآرام عمل کرد که قبلاً قادر به حمایت از کشاورزی نبودند.
داده های ما نشان می دهد که دوره مرطوب به طور ناگهانی به پایان رسید و آونگ به سمت دیگر حرکت کرد. در چنگال ابرخشكسالي‌هاي مكرر، هسته آشور و مناطق داخلي آن در يك «منطقه عدم قطعيت» قرار مي‌گرفتند - راهرويي از زمين كه در آن بارندگي به شدت نامنظم است و هر گونه كشاورزي ديم با خطر بزرگي از شكست محصول همراه است.
شکست مکرر محصولات احتمالاً ناآرامی سیاسی در آشور را تشدید کرد، اقتصاد آن را فلج کرد و دولت های رقیب مجاور را قدرتمند کرد.
آب و هوای نامطمئن، رشد ناپایدار
یافته های ما پیامدهای امروزی دارد.
در دوران مدرن، همان منطقه ای که زمانی هسته آشور را تشکیل می داد، بارها تحت تأثیر خشکسالی های چند ساله قرار گرفته است. خشکسالی فاجعه بار 2007-2008 در شمال عراق و سوریه، شدیدترین خشکسالی در 50 سال گذشته، منجر به شکست محصول غلات در سراسر منطقه شد.
خشکسالی هایی مانند این تصویر اجمالی از آنچه آشوری ها در اواسط قرن هفتم قبل از میلاد متحمل شدند، ارائه می دهد. و فروپاشی امپراتوری نئوآسور هشداری برای جوامع امروزی است.
تغییر آب و هوا اینجاست که بماند. در قرن بیست و یکم، مردم چیزی را دارند که نئوآسوریان نداشتند: بهره‌مندی از آینده نگری و داده‌های رصدی فراوان. رشد ناپایدار در مناطقی که از نظر سیاسی ناآرام و تحت فشار آب هستند، یک دستورالعمل آزمایش شده برای فاجعه است.
