تبریز امروز:
آقا عین الله هم رفت ! وقتی از عرض اتوبان پاسداران برای رسیدن به خانه اش می گذشت ، ماشینی با او برخورد می کند و آقا عین الله سوداگر نماد نانوایی سنگک آقای حبیب در خیابان عباسی - توانیر ، بعد از عمری در کنار آتش کار کردن جان به جان آفرین تسلیم می کند ! او یک فرد متبحر در کارش بود که در همکاری با شاطر نانوایی می توان گفت یکی از بهترین نان های سنگک تبریز را می پخت ! عین الله مظهر ادبیات شفاهی روستایش بود که با آنها بزرگ شده بود ! بایاتی ها را می شناخت و هر از گاهی در تمثیل از آنها استفاده می کرد ! به خوبی آواز می خواند و همچون بلبلی سرگشته از روستا و زندگی در کوه و دشت یاد می نمود ! او یک گنجینه ی نهان بود که جبر زمانه برایش به غیر از کار در کنار تنور چیزی نداده بود! اما او عزتمند بود و با غیرت ! یک دنیا خاطره داشت و صدها شعر در دل، که به وقت نیاز آنها را می گفت و می خواند ! زحمتکش های غیرتمند چقدر غریبانه می روند ! و آقا عین الله هم غریبانه رفت ، اما یک منطقه بزرگ در تبریز او را می شناختند و دوستش می داشتند و در قلبشان جا داشت ، او قبلی پاک داشت و احساسی بزرگ ! و دانشی بسیار و نایاب از بایاتی و شعر ! و خاطراتی بسیار از روستا و طبیعت !
***
ادبیات شفاهی نقشی بسیار مهم در حفظ غنای یک فرهنگ دارند ، آنها ناگشوده ها و نانوشته های یک سرزمین هستند؛ با مرگ یک انسان ، یک کتاب ناقص می شود و یا از بین می رود ، مرجوم آفای عین الله سوداگر هم یک کتاب شفاهی از یک سرزمین بود که نقاب در خاک برکشید !
