تبریز امروز:
بعد از باغات سرسبز باغمیشه که گاه معدود دیوار های گلی و خانه های خشتی گذشته های دور همچنان در محل مانده اند و سپس با عبور از پایان گولی ( استخر ) ، تازه به پای کوه نرسیده بودیم ، از پیچ و خم راه ها و با گذشتن از روی پل رضا خانی کم کم مسیر را به سمت ونیار ادامه می دادیم!
راه مشهور به پایان یولی بود و پل دوم نیز در این یول حاضر بود ؛ پلی که که یول را از سیل و بارش نجات می داد!
نمی توان گفت چه کسانی از این راه عبور کرده اند و در روستاهای فراموش شده مسکن گزیده و یا در آسیاب های محل گندم آرد کرده اند ! و نان را با چه زحمتی آفریده اند!
پل اول اکنون سالم در زیر خاک هاست ، پل دوم بیرون از خاک و در مسیر قدیم پایان یولی و ونیار همچنان باقی است، یول هم همچنان بقای خود را دارد و چه یاران رفته ای که با قلم پا آن را صیقل داده و هموار کرده اند.
مسئولیت حفظ راه برعهده اداره راه و شهرسازی شاید باشد و مسئولیت حفظ یول و پل و ثبت آن برعهده اداره میراث فرهنگی !
اداره راه و شهرسازی می تواند راه و پل را به عنوان موزه زنده و یا سایت موزه حفظ نماید و مانع از زمین خواری و تعدی به حریم مسیل گردد ، میراث فرهنگی در راستای مسئولیت خود قادر به ثبت و ترمیم دیواره های سنگی راه و پل خواهد بود !
این تقاضا برای حفظ راه و پل یک خواسته برمبنای قانون وبرحسب وظایف سازمان ها می تواند مطرح گردد.
***
پل پایان
