تبریز امروز:
بن رایدر استوکس
پژوهشگر فوق دکترا در شهاب‌سنگ‌های آکندریتی
مردم محلی در 27 ژوئن 1931 انفجار یک گلوله آتشین و باریدن صدها تکه شهاب سنگ بر شهر تاتاهوئین تونس را با شور و هیجان تماشا کردند. به همین دلیل، شهر بعداً به مکان اصلی فیلمبرداری مجموعه فیلم های جنگ ستارگان تبدیل شد. آب و هوای بیابانی و دهکده های سنتی الهام بخش کارگردان، جورج لوکاس شد، که سیاره ی خیالی لوک اسکای واکر و دارث ویدر را «تاتوئین» نامید.
شهاب سنگ مرموز 1931، نوع کمیاب آکندریت (شهاب سنگی که ذوب را تجربه کرده است) که به عنوان دیوژنیت شناخته می شود، واضح است که قطعه ای از سیاره خانه اسکای واکر نیست. اما به همین ترتیب به نام شهر «تاتوئین» نامگذاری شد. اکنون، یک مطالعه اخیر بینش های مهمی را در مورد منشا شهاب سنگ - و منظومه شمسی اولیه به دست آورده است.
لوکاس صحنه های مختلفی را برای جنگ ستارگان در «تاتوئین»فیلمبرداری کرد. اینها عبارتند از اپیزود IV - یک امید جدید (1977)، جنگ ستارگان: اپیزود اول - تهدید شبح (1999) و جنگ ستارگان: اپیزود 2 - حمله کلونها (2002). صحنه‌های معروف مختلفی از جمله صحنه‌های «Mos Espa» و «Mos Eisley Cantina» در آنجا فیلمبرداری شد.
مارک همیل، بازیگر نقش لوک اسکای واکر، خاطره ای از فیلمبرداری در تونس بیان کرد و با مجله امپایر گفتگو کرد: «اگر می توانستید به ذهن خود وارد شوید، گروه را ببندید و به افق نگاه کنید، واقعاً احساس می کردید که به آنجا دنیایی دیگر منتقل شده اید. ».
ترکیب و منشأ
دیوژنیت ها که از نام فیلسوف یونانی دیوژنس نامگذاری شده اند، شهاب سنگ های آذرین (سنگ هایی که از گدازه یا ماگما جامد شده اند) هستند. آنها در عمق یک سیارک شکل گرفتند و به آرامی سرد شدند و در نتیجه بلورهای نسبتاً بزرگی تشکیل شدند.
Tatahouine نیز از این قاعده مستثنی نیست، که حاوی کریستال هایی به بزرگی 5 میلی متر با رگه های سیاه رنگ بر روی نمونه است. رگه‌های سیاه، رگه‌های مذاب ضربه‌ای ناشی از ضربه نامیده می‌شوند و نتیجه دما و فشار بالا ناشی از برخورد پرتابه به سطح بدنه اصلی شهاب‌سنگ هستند.
وجود این رگه‌ها و ساختار دانه‌های پیروکسن (مواد معدنی حاوی کلسیم، منیزیم، آهن و آلومینیوم) نشان می‌دهد که نمونه فشاری تا 25 گیگا پاسکال (GPa) فشار را تجربه کرده است. برای درک این موضوع، فشار در پایین ترانشه ماریانا، عمیق ترین بخش اقیانوس ما، تنها 0.1 گیگا پاسکال است. بنابراین به جرات می توان گفت که این نمونه تاثیر بسیار سنگینی را تجربه کرده است.
با ارزیابی طیف (نور بازتابی از سطح آنها، شکسته شده بر اساس طول موج) شهاب سنگ ها و مقایسه آن با سیارک ها و سیارات در منظومه شمسی، پیشنهاد شده است که دیوژنیت ها، از جمله تاتاهوئین، از دومین سیارک بزرگ در کمربند سیارکی ما سرچشمه می گیرند. ، معروف به 4 Vesta.
این سیارک اطلاعات جالب و هیجان انگیزی در مورد منظومه شمسی اولیه دارد. بسیاری از شهاب سنگ های 4 وستا باستانی هستند، حدود 4 میلیارد سال. بنابراین، آنها دریچه ای به رویدادهای گذشته منظومه شمسی اولیه ارائه می دهند که ما قادر به ارزیابی آن در اینجا روی زمین نیستیم.
گذشته خشونت آمیز
مطالعه اخیر 18 دیوژنیت، از جمله Tatahouine، همه از 4 Vesta را مورد بررسی قرار داد. نویسندگان تکنیک‌های «تعیین سن آرگون-آرگون رادیومتری» را برای تعیین سن شهاب‌سنگ‌ها انجام دادند. این بر اساس نگاه کردن به دو ایزوتوپ مختلف (نسخه‌هایی از عناصری است که هسته‌های آنها دارای ذرات بیشتر یا کمتری به نام نوترون هستند). ما می دانیم که یک ایزوتوپ خاص آرگون در نمونه ها با افزایش سن با سرعت مشخصی افزایش می یابد و به دانشمندان کمک می کند تا با مقایسه نسبت بین دو ایزوتوپ مختلف، سن یک نمونه را تخمین بزنند.
این تیم همچنین تغییر شکل ناشی از برخوردها را با استفاده از نوعی تکنیک میکروسکوپ الکترونی به نام پراش الکترونی پس پراکنده ارزیابی کرد.
هفت مورد از دیوژنیت های مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
هفت مورد از دیوژنیت های مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. F. Jourdan و همکاران، CC BY-SA
با ترکیب تکنیک‌های قدمت سن و تکنیک میکروسکوپ، نویسندگان موفق شدند زمان‌بندی رویدادهای ضربه را بر روی 4 Vesta و منظومه شمسی اولیه ترسیم کنند. این مطالعه نشان می دهد که 4 وستا تا 3.4 میلیارد سال پیش که یک فاجعه فاجعه بار رخ داد، رویدادهای ضربه ای مداوم را تجربه کرد.
این رویداد فاجعه‌بار، احتمالاً یک سیارک در حال برخورد دیگر، منجر به تولید چندین سیارک کوچکتر از توده‌های آوار شد که به نام «vestoids» شناخته می‌شوند. کشف وقایع تاثیری در مقیاس بزرگ مانند این، ماهیت خصمانه آن را آشکار می کند
منظومه شمسی اولیه
این اجسام کوچکتر برخوردهای بیشتری را تجربه کردند که باعث شد مواد در 50 تا 60 میلیون سال گذشته به زمین از جمله گلوله آتشین در تونس سرازیر شوند .
در نهایت، این کار اهمیت بررسی شهاب‌سنگ‌ها را نشان می‌دهد - برخوردها نقش مهمی در تکامل سیارک‌ها در منظومه شمسی ما داشته‌اند.
