تبریز امروز:
مرغ ده جوجه بیرون آورد.
ده توپ کرکی !؟ نه دروغ می گوید.
مرغ برای آنها آواز می خواند "کوکو کوکو".
و آنها را صدا می کند که از لانه بیرون بیایید.
من رفتم تو خیابون، بچه ها تو صف بیایین.
آنها نیز به دنبال او می دوند.
اینجا حیاط مرغداری است. همه جا امنه!
خورشید آب را در ظرف گرد گرم می کند.
دانه های گندم بر زمین می درخشند،
برای همه به اندازه کافی وجود دارد - برای او و برای تو.
جوجه ها اینجا و آنجا می روند
مهم است که زمزمه کنید: "کجا-کجا-کجا!"
خروس بابا برای همه مهم به نظر می رسد -
او به آنها می گویند من از همه شما مهمترم و اینجا هستم.
سینه زمردی زیر نور خورشید در پرتوها،
مثل مادر مروارید، اکنون می درخشد.
جوجه ها نگاه می کنند پدر چقدر خوش تیپ است،
او به سادگی مغرور است، نه متکبر.
با یک ریش قرمز، یک شانه پهن -
فقط می توان رویای چنین پدری را داشت.
او مانند یک عقاب روی حصار پرید ،
گردنش را دراز کرد و با صدای بلند خواند:
"قوقولی قوقو!" - به بالاها پرید
و قلب جوجه ها روشن شد:
"من هم خروس خواهم شد، به من فرصت بده، تا من هم مثل بابا بخوانم!»
آنها خروس بودن را نمی دانستند
شاید همه جوجه ها خروس نباشند.
نویسنده: سوتلانا پسکووا
**********
مثل ناپلئون راه می رود
خروس خوش تیپ من
او چشمانم را باز می کند
و گوشم را شاد .
والنتین دیمیتریویچ برستوف
رودنیک میخائیل مارکوویچ در سال 1960 در ولادیمیر متولد شد. در یک مدرسه هنر کودکان تحصیل کرد و از دانشکده هنر و گرافیک موسسه آموزشی ولادیمیر فارغ التحصیل شد. عضو اتحادیه خلاق هنرمندان روسیه و صندوق بین المللی هنر است ؛ میخاییل نمایشگاه هایی در روسیه، اروپا، خاورمیانه و ایالات متحده آمریکا داشته است.
