تبریز امروز:
"بوی ابدیت": دانشمندان مومیایی های مورد استفاده در مومیایی مصر باستان را بازسازی کردند
بازدیدکنندگان موزه به 1450 سال قبل از میلاد توسط بوی روغن، رزین و موم زنبور عسل که نجیب زنی، Senetnay با آن مومیایی می شود، منتقل می شوند.
خبرنگار علمی نیکولا دیویس
@NicolaKSDavis
پس از شناسایی و بازآفرینی عطر مرهم های مورد استفاده در مومیایی کردن یک نجیب زاده مصری باستان، بازدیدکنندگان موزه قرار است با بو کشیدن به بیش از 3500 سال قبل منتقل شوند.
در حالی که مومیایی کردن ممکن است صحنه‌هایی از بانداژها و کوزه‌ها را تداعی کند، این فرآیند یک امر معطر بود که در آن بدن و اعضای بدن مومیایی می‌شدند تا برای زندگی پس از مرگ حفظ شوند.
با این حال، با کمبود متون مصر باستان که مواد تشکیل دهنده دقیق مورد استفاده را آشکار می کند، دانشمندان از تجزیه و تحلیل های مدرن برای انتخاب مواد درگیر استفاده می کنند.
اکنون محققانی که در حال مطالعه بقایای مومیایی‌های مورد استفاده در مومیایی کردن یک زن نجیب زاده به نام سنت نای هستند، نه تنها نشان داده‌اند که بسیاری از مواد تشکیل دهنده آنها از خارج از مصر آمده‌اند، بلکه عطر آنها را نیز تولید می‌کنند.
باربارا هوبر، اولین نویسنده این تحقیق از موسسه ژئوانتروپولوژی ماکس پلانک، می گوید: مومیایی مومیایی سنت نای به عنوان یکی از پیچیده ترین و پیچیده ترین مومیایی های آن دوران برجسته است.
این تیم با نوشتن در ژورنال Scientific Reports می‌گوید سنت نای در حدود سال 1450 قبل از میلاد زندگی می‌کرده و پرستار فرعون Amenhotep II بوده است.
کوزه‌های سایبان سنتنی - ظروفی که اندام‌های مومیایی متوفی در آن ذخیره می‌شد - در سال 1900 توسط هوارد کارتر، باستان‌شناس بریتانیایی که بعدها به دلیل نقشش در کشف مقبره توت عنخ آمون مشهور شد، در مقبره‌ای در دره پادشاهان کشف شد.
هوبر و همکارانش شش نمونه از بقایای مومیایی مومیایی را از داخل دو شیشه که زمانی حاوی ریه‌ها و جگر سنتنی بودند، تجزیه و تحلیل کردند، همانطور که کتیبه‌های هیروگلیف نشان می‌دهند.
این تیم متوجه شد که مومیایی‌ها حاوی ترکیب پیچیده‌ای از مواد شامل چربی‌ها و روغن‌ها، موم زنبور عسل، قیر، رزین‌های درختان خانواده کاج، ماده‌ای به نام کومارین است که رایحه‌ای شبیه وانیل دارد و اسید بنزوئیک که می‌تواند در بسیاری از منابع گیاهی از جمله دارچین و میخک.
آنها خاطرنشان می کنند که بسیاری از مواد تشکیل دهنده، باید به مصر وارد می شد.
هوبر می‌گوید: «برای مثال، رزین‌های خاصی مانند رزین درخت کاج اروپایی احتمالاً از شمال مدیترانه و اروپای مرکزی آمده‌اند. یک ماده دیگر به رزینی به نام داممار - منحصر به جنگل های استوایی جنوب شرق آسیا - یا رزین درخت پسته محدود شد. در صورتی که دممار بود، این امر شبکه‌های تجاری گسترده مصری‌ها را در اواسط هزاره دوم پیش از میلاد برجسته می‌کرد که مواد اولیه را از دور وارد می‌کرد.
اما همه مواد تشکیل‌دهنده شناسایی‌شده در هر دو شیشه وجود نداشت، یافته‌ای که ممکن است نشان دهد این مومیایی‌ها مختص اندام‌ها هستند، اگرچه تیم تحقیقاتی خاطرنشان کرد که ممکن است این مواد در اصل یکسان بوده اما ترکیب ضعیفی داشته باشند یا به طور متفاوتی تجزیه شده باشند.
محققان گفتند که تعداد کمی از مومیایی‌ها درمان مفصلی را دریافت کرده‌اند که به Senetnay داده شده است، که با منشأ غیر محلی بسیاری از مواد تشکیل دهنده، از این دیدگاه حمایت می‌کند که او جایگاه اجتماعی بالایی دارد - وضعیتی که قبلاً توسط محل دفن او نشان داده شده است و عنوان او، زینت پادشاه.
هوبر اضافه کرد که تیم با همکاری یک عطرساز، رایحه مومیایی ها را بازسازی کرده است که قرار است در نمایشگاهی در موزه موسگارد دانمارک در پاییز امسال استفاده شود.
بوی این مومیایی با عنوان "رایحه ابدیت" شناخته شده است.
دکتر ویلیام تولت، کارشناس تاریخ حسی در دانشگاه یورک، که در این کار دخالتی نداشت، گفت که بازآفرینی بوهای تاریخ برای درک رابطه بین گذشته و حال بسیار مهم است.
برای بینی ما، بوی گرم، صمغی و کاج مانند کاج اروپایی ممکن است بیشتر یادآور محصولات پاک کننده باشد و رایحه گوگردی قیر ممکن است ما را در ذهن آسفالت قرار دهد. اما برای مصری‌ها، این بوها به وضوح معانی دیگری مرتبط با معنویت و موقعیت اجتماعی داشتند.» این مقایسه‌های آشکار بین بوی اینجا و اکنون است که تفریحات را بسیار جالب می‌کند.»
