اتومبیل‌های شاسی بلند و وانت های بزرگ‌تر باعث ایجاد یک بحران ایمنی در خیابان‌ها می‌شوند

تبریز امروز:

کوین جی کریزک
استاد طراحی محیطی، دانشگاه کلرادو بولدر

حوادث مرگبار ترافیکی در سال های اخیر در اکثر کشورهای توسعه یافته کاهش یافته است. اما در ایالات متحده آنها رایج تر می شوند. مرگ و میر در تصادفات وسایل نقلیه موتوری از سال 2011 تا 2021 بیش از 33 درصد افزایش یافته است. از سال 2010، مرگ و میر عابران پیاده در سراسر کشوردر مقایسه با افزایش 25 درصدی در سایر انواع تلفات رانندگی به 77 درصد افزایش یافته است.

 وانت های سبک در تصادفات شدیدتر از خودروهای سواری به عابران آسیب می رسانند و اندازه خودروها و وانت های فروخته شده در ایالات متحده همچنان افزایش می یابد. برخی از مدل های کنونی مانند تویوتا راو 4، یک سوم بزرگتر از 15 سال پیش هستند.

بر اساس تجربه‌ای که در سه دهه گذشته در مورد برنامه‌ریزی شهری و طراحی خیابان‌ها تحقیق کرده‌ام، می‌دانم که شهرهای ایالات متحده عمدتاً خودرو محور هستند تا انسان محور. قوانینی که در دهه 1920 وضع شد، نحوه استفاده مردم از وسایل نقلیه در خیابان‌های عمومی را کنترل می‌کند و سایر کنترل‌های دولتی به تولیدکنندگان می‌گویند که این وسایل نقلیه چقدر می‌توانند بزرگ باشند.

امروزه، این مجموعه قوانین فضاهای عمومی را ایجاد کرده اند که در آن ایمن تر بودن در داخل وسیله نقلیه تا خارج از آن است.

ایالات متحده به سرعت سایر کشورها برای اولویت دادن به ایمنی افراد خارج از اتومبیل، به خصوص که خودروها بزرگتر و سنگین تر شده اند، حرکت نکرده است. در نتیجه، آمریکایی‌ها بهای جان‌های از دست رفته، افزایش سرسام‌آور هزینه‌های بهداشت عمومی و کاهش تحرک را می‌پردازند.

شاسی بلندها و وانت های بزرگ خطر تصادفات «از جلو» را افزایش می‌دهند که در آن رانندگان به فردی در ناحیه کور جلوی بزرگ خودرو ضربه  می‌زنند.

 بزرگتر، سنگین تر و کشنده تر

داده ها به وضوح نشان می دهد که از سال 2008، اتومبیل ها و وانت های فروخته شده در ایالات متحده به طور مداوم بزرگتر شده اند. استانداردهای میانگین مصرف سوخت سازمانی وزارت حمل و نقل، مصرف کلی بنزین را محدود کرده است، اما این دستورالعمل منجر به افزایش اندازه خودرو نیز شده است.

این به این دلیل است که این استانداردها دو مجموعه قانون دارند: یکی برای خودروها و یک مجموعه شلتر برای کامیون های سبک. در نتیجه، خودروسازان خودروهای کاربردی اسپرت و کامیون های سبک و همچنین خودروهایی را که مطابق با استانداردهای کامیون های سبک طراحی شده اند، مانند سوبارو اوت بک ساخته اند. برای تقریبا یک دهه، آنها به طور فزاینده ای از تولید خودروهای کوچک و سدان دور شده اند.

نمایشگاه‌های خودرو مدرن تحت سلطه وسایل نقلیه ورزشی، مینی‌ون‌ها و وانت‌ها قرار دارند. طبق داده های سال 2022 آژانس حفاظت از محیط زیست ایالات متحده، سه چهارم خودروهای جدید تولید شده در ایالات متحده کامیون های سبک هستند.

 این وسایل نقلیه بزرگ برای کودکان یا بزرگسالانی که ممکن است در حال پیاده روی یا دوچرخه سواری باشند، خطرات ایمنی شدیدی را در خیابان های شهر محله ایجاد می کنند. از آنجایی که این وسایل نقلیه بلندتر هستند، احتمال بیشتری وجود دارد که به افراد در نقاط بالاتر برخورد کنند و به جای آسیب به پا، آسیب‌های سر یا گردن ایجاد کنند. فریم‌های بزرگ‌تر آن‌ها دید رانندگان را بدتر می‌کند، به‌ویژه زمانی که وسیله نقلیه در حال چرخش است.

در نتیجه، آژانس های حمل و نقل، روزنامه نگاران و حامیان امنیت عمومی به طور فزاینده ای وسایل نقلیه بزرگ را به عنوان یک مانع مهم برای ایجاد جوامع با خیابان های امن تر شناسایی می کنند.

واکنش آهسته دولت فدرال
تا کنون، ایالات متحده مقرراتی وضع نکرده است که تولیدکنندگان خودرو را ملزم به رعایت ایمنی افراد خارج از خودرو کند. با این حال، اکنون، اداره ملی ایمنی ترافیک بزرگراه‌ها پیشنهاد می‌کند تا اطلاعاتی را به رتبه‌بندی تست تصادف خود اضافه کند تا میزان محافظت خودروها از عابران پیاده در تصادفات را اندازه‌گیری کند. به عنوان مثال، سپرها و کاپوت‌ها را می‌توان به گونه‌ای طراحی کرد که در صورت برخورد خودرو با شخصی، راحت‌تر خم شوند و انرژی بیشتری جذب کنند.

اما همانطور که در حال حاضر پیشنهاد شده است، ایمنی عابر پیاده در رتبه بندی کلی پنج ستاره ایمنی لحاظ نمی شود. یک وسیله نقلیه می تواند برای محافظت از عابران پیاده نمره ناموفق دریافت کند اما در کل رتبه ایمنی پنج ستاره را کسب کند.

مردم شایسته تردد ایمن در خیابان های عمومی و پارکینگ ها هستند. به نظر من، سریع ترین و موثرترین راه برای مقابله با نفخ ( بزرگ شدن ) خودرو، تغییر انتظارات اجتماعی از شکل و اندازه وسایل نقلیه است. چندین شهر اروپایی نشان می دهند که چگونه این نوع تغییر می تواند اتفاق بیفتد.

زمانی برای اقدام محلی
آمستردام و کپنهاگ به طور گسترده به عنوان مدل‌هایی برای استفاده از فضای عمومی به روش‌هایی که مردم را در اولویت قرار می‌دهند در نظر گرفته می‌شوند – اما آنها  از ابتدا اینطور نبودند. از دهه 1970، جنبش های مردمی در هر دو شهر، مقامات را تحت فشار قرار دادند تا تسلط خودروها را کاهش دهند و خیابان ها را برای عموم ایمن تر کنند. 

این حرکات در ابتدا کند بودند اما با گذشت زمان مورد حمایت قرار گرفتند.

امروز، ابتکارات مشابه در شهرهای سراسر فرانسه و آلمان در حال پیشرفت است. حتی شهرهای اروپایی که به طور سنتی خودرو محور هستند، مانند بروکسل و گنت، به طور فزاینده‌ای سیاست‌های متمرکز بر انسان را با تعیین مکان‌هایی که خودروها، به‌ویژه خودروهای بزرگ، می‌توانند و نمی‌توانند سفر کنند، اتخاذ می‌کنند.

من به عنوان یک استاد مدعو در هلند، یک محقق فولبرایت در ایتالیا و یک مدرس در سراسر آلمان و لهستان، مزایای این ابتکارات را نزدیک دیده ام. همچنین آموخته ام که برای ایجاد حمایت از چنین تغییراتی در ایالات متحده نیاز به اقدام عمومی است.

هدف این است که طراحی خیابان‌های محله و مناطق پارکینگ را به گونه‌ای اصلاح کنیم که عابران پیاده، دوچرخه‌ها و اشکال جدید حمل‌ونقل شخصی مانند خودروهای کوچک را در اولویت قرار دهند. داده‌های نظرسنجی فدرال نشان می‌دهد که تقریباً نیمی از سفرهایی که آمریکایی‌ها می‌رانند کوتاه‌تر از چهار مایل (6.5 کیلومتر) هستند. در حالت ایده آل، افراد می توانند از استفاده از وسایل نقلیه مسافربری بزرگ برای اکثر این نوع سفرها منصرف شوند.

38000 نفر از ساکنان شهر پیچتری، گا.، می توانند با چرخ دستی های گلف ثبت شده در شبکه ای جایگزین از مسیرهای بدون خودرو در اطراف جامعه خود رانندگی کنند.
آنچه جوامع می توانند انجام دهند
خیابان ها و جاده ها فضاهای عمومی محلی هستند. بنابراین، مقامات محلی و شهروندان نقش مهمی در کاهش اندازه خودرو در جامعه خود دارند.

برخی از سیاست گذاران پیشنهاد می کنند خودروهای بزرگ را از طریق سیاست های مالیاتی، مانند هزینه های ثبت نام بر اساس وزن، مهار کنند. اما اقداماتی مانند این نمی تواند در کوتاه مدت از بحران ایمنی در حال ظهور جلوگیری کند. در عوض، من معتقدم این نوع تغییر فرهنگی گسترده نیاز به اقدام جمعی دارد که از سطح محلی با اصلاح طراحی خیابان شروع می شود.

به نظر من، جوامعی که به دنبال جلوگیری از غلبه وسایل نقلیه بزرگتر و تشویق به استفاده از وسایل نقلیه کوچکتر، سبکتر و کندتر هستند، می توانند اقدامات زیر را انجام دهند:

ایجاد مکان‌های پارکینگ اولویت‌دار نزدیک‌تر به فروشگاه‌ها برای همه اشکال حرکتی که باریک یا کمتر از 8 فوت (2.5 متر) طول دارند.

برای محدود کردن دسترسی وسایل نقلیه به مناطق تجاری و محله‌هایی که عابران پیاده، دوچرخه‌ها و ماشین‌های کوچک‌تر در اولویت هستند، از ستون‌ها یا ستون‌هایی که می‌توانند جدا شوند استفاده کنید.

باریک شدن شدید خطوط مسافرتی در خیابان ها برای کاهش سرعت ترافیک و آزاد کردن فضا برای پیاده روها و مسیرهای دوچرخه سواری گسترده تر.

محدود کردن یا پایان دادن به دسترسی وسایل نقلیه به خیابان‌های نزدیک مدارس و مناطق تجاری پرجنب‌وجوش، چه به‌طور دائم یا در ساعات پرمصرف روز.

چنین اقداماتی چگونه مردم را ایمن تر می کند؟ از جوامع اطراف بوستون بپرسید که چندین جاده چهار بانده حادثه خیز را به دو خط کاهش داده اند و سرعت ترافیک و تصادفات را کاهش داده و فضای سبز بیشتری ایجاد کرده اند. یا کسانی که در حومه آتلانتا در شهر پیچتری، که از پارکینگ ها و فضای خیابان برای تقویت شبکه ای به طول بیش از 100 مایل (160 کیلومتر) از مسیرهای آسفالت شده برای پیاده روی، دوچرخه سواران و گاری های گلف ثبت شده استفاده کرده است.

تغییر کاربری فضا در خیابان‌ها و پارکینگ‌ها مستلزم آن است که دولت‌های شهری و ساکنان بر حق تقدم عمومی تأکید کنند و فضای خیابان را مکانی برای اندیشیدن راه‌حل بدانند. شواهد زیادی وجود دارد که نشان می دهد انجام این کار جوامع ایالات متحده را ایمن تر می کند.