تبریز امروز:
لی دی هان
استاد مهندسی عمران و محیط زیست، دانشگاه تنسی
دوازده روز پس از فروریختن بخشی از ایالت بین ایالتی 95 در شمال فیلادلفیا در جریان آتش سوزی کامیون، مقامات یک جاده موقت شش خطه را برای خدمات رسانی به رانندگان در حالی که یک روگذر دائمی بازسازی می شود، باز کردند. این یک موفقیت بزرگ پس از فاجعه 11 ژوئن 2023 بود که پیش‌بینی شد برای ماه‌ها ترافیک را مختل کند.
زمانی که فرسودگی معمول یا بلایای طبیعی به جاده ها و پل ها آسیب می زند، شهرها اغلب با چالش های مشابهی مواجه می شوند. مهندس حمل و نقل لی دی هان توضیح می دهد که چگونه برنامه ریزان، آژانس های حمل و نقل و دولت های شهری این اختلالات را پیش بینی و مدیریت می کنند.
سازمان ها چگونه برای اختلالاتی مانند این برنامه ریزی می کنند؟
برنامه ریزی یک ماموریت مرکزی برای آژانس های حمل و نقل ایالتی و شهری است.
برنامه ریزی بلند مدت سنتی بر پیش بینی و آماده سازی برای رشد و تغییر الگوهای تقاضای حمل و نقل تمرکز دارد. این تغییرات ناشی از روندهای اقتصادی و جمعیتی منطقه ای و ملی است.
برنامه ریزی کوتاه مدت در مورد اطمینان از تحرک و ایمنی در هنگام اختلالات خدمات است. این رویدادها می تواند شامل ساخت و ساز، رویدادهای برنامه ریزی شده بزرگ مانند جشنواره های موسیقی، حوادث ترافیکی مانند تصادفات و نشت مواد خطرناک، تخلیه اضطراری، و رویدادهایی مانند فروریختن پل I-95 در فیلادلفیا باشد.
آژانس‌ها منابع محدودی دارند، بنابراین معمولاً اولویت‌ها را بر اساس احتمال وقوع یک سناریو، اثرات نامطلوب بالقوه آن و اقدامات متقابلی که مقامات در دسترس دارند، تعیین می‌کنند.
برای پل ها، اداره بزرگراه فدرال استانداردهایی را تعیین می کند و ایالت ها را ملزم به انجام بازرسی های دوره ای می کند. علاوه بر این، آژانس ها برای هر پل در صورت خرابی سازه یا اختلال در سرویس، یک طرح انحرافی تهیه می کنند.
پل های بزرگ، مانند پل های موجود در گذرگاه های رودخانه می سی سی پی، برای اقتصاد و امنیت کشور بسیار مهم هستند. آنها نیاز به برنامه ریزی، تعهد و هماهنگی قابل توجهی بین چندین آژانس دارند. معمولاً چندین طرح اضطراری برای مقابله با کنترل ترافیک فوری، واکنش به حادثه و عملیات میدانی در طول پروژه‌های طولانی‌مدت تعمیر یا بازسازی پل وجود دارد.
این ویدیوی تایم لپس نشان می‌دهد که خدمه به‌صورت شبانه روزی برای ساختن یک جاده موقت در محل یک پل روگذر فروریخته در Interstate 95 در شمال فیلادلفیا کار می‌کنند.
برخی از چالش های اصلی تغییر مسیر ترافیک چیست؟
پل ها نقاط خفه کننده بالقوه در شبکه های بزرگراهی هستند. هنگامی که یک پل از کار می افتد، ترافیک بلافاصله متوقف می شود و در جاهای دیگر جریان پیدا می کند، حتی بدون برنامه رسمی انحراف. آژانس های حمل و نقل باید قبل از خرابی پل، ظرفیت اضافی بسازند یا پیدا کنند تا ترافیک مختل شده مسیرهای جایگزینی داشته باشد.
این معمولاً در مناطق اصلی شهری که مسیرها و پل‌های موازی زیادی دارند و در شبکه‌های جاده‌ای خود افزونگی تعبیه‌شده دارند، قابل مدیریت است. اما برای مناطق روستایی، خرابی یک پل بزرگ می تواند به معنای ساعات اضافی یا حتی روزهای سفر باشد.
هنگامی که ترافیک باید از یک بزرگراه بین ایالتی تغییر مسیر دهد، می تواند باعث مشکلات ایمنی و دسترسی شود. اگر کامیون‌های بزرگ به خیابان‌های محلی هدایت شوند که برای چنین وسایل نقلیه‌ای طراحی نشده‌اند، ممکن است روی ریل‌های راه‌آهن یا در فضاهایی بسیار کوچک گیر کنند که نتوانند دور بزنند. کامیون‌های سنگین می‌توانند به جاده‌ها و پل‌هایی با محدودیت وزن کم آسیب بزنند و کامیون‌های بلند ممکن است برای عبور از زیرگذرهای با فاصله کم بسیار بزرگ باشند.
یک افسر پلیس در کنار مخروط های ترافیک ایستاده و ماشین ها را از جاده دود گرفته دور می کند.
در 30 دسامبر 2021، در لوئیزویل، کلرادو، یک افسر پلیس ترافیک را از یک جاده بسته هدایت می کند، زیرا آتش سوزی های سریع جنگلی را مجبور به تخلیه می کند. مارک پیسکوتی/گتی ایماژ
تغییر مسیر موفقیت آمیز نیاز به هماهنگی زیادی بین سازمان ها و حوزه های قضایی دارد. آنها ممکن است مجبور شوند زمان بندی سیگنال جاده را برای مقابله با خودروهای اضافی و الگوهای ترافیکی تغییر داده تنظیم کنند. ممکن است لازم باشد رانندگان محلی از این مسیرهای جایگزین دور شوند تا از ازدحام بزرگ جلوگیری شود.
همچنین برقراری ارتباط با برنامه‌های ناوبری مانند Google Maps و Waze که هر راننده به آن دسترسی دارد بسیار مهم است. اگر همه تصمیم بگیرند از یک مسیر جایگزین استفاده کنند و ظرفیت کافی برای مدیریت ترافیک اضافی را نداشته باشد، انتخاب مسیری که سفرهای فردی را سرعت می‌بخشد، ممکن است باعث ازدحام جدی شود.
آیا این رویدادها می توانند الگوهای رفت و آمد و ترافیک را برای همیشه تغییر دهند؟
در برخی موارد، بله. برخی از تعمیرات ماه ها طول می کشد، مانند شکاف پل I-40 هرناندو د سوتو 2022 بر روی رودخانه می سی سی پی در ممفیس، تنسی. برخی دیگر ممکن است در طول سال‌ها ادامه داشته باشند، مانند فروریختن پل I-35W در مینیاپولیس در سال 2007. برخی از سازه‌ها در مکان‌های دیگر بازسازی شده‌اند، مانند راه‌راه I-880 Cypress Street در Oa
kland، کالیفرنیا، که در طول زلزله 1989 Loma Prieta سقوط کرد.
در حالی که ترافیک مختل می شود، رانندگان الگوهای رفت و آمد خود را تغییر می دهند یا حتی ممکن است به حالت های دیگر مانند اتوبوس یا راه آهن رفت و آمد کنند. اما پس از اتمام تعمیرات، حتی اگر برخی از مسافران به مسیرهای قبلی خود بازنگردند، ترافیک جدید به زودی از ظرفیت بازسازی شده استفاده خواهد کرد. در پایان، تشخیص اینکه آیا مسافران الگوهای سفر خود را برای همیشه تغییر داده اند یا خیر، دشوار است.
آیا پول حاصل از لایحه زیرساخت 2021 خطر این نوع رویدادها را کاهش می دهد؟
متأسفانه همه چیز از هم می پاشد. زیرساخت های ایالات متحده برای دهه ها رو به وخامت بوده است. انجمن سازندگان راه و حمل و نقل آمریکا تخمین زده است که از هر 3 پل ایالات متحده، 1 پل نیاز به تعمیر دارد.
با نرخ فعلی، بعید است به این زودی ها به وضعیت تعمیر خوب برسیم. اما سرمایه‌گذاری‌های استراتژیک مانند لایحه زیرساخت 2021 احتمالاً می‌تواند به تعمیر و رفع نگرانی‌های بحرانی خرابی برخی از پل‌ها، جاده‌ها، سدها و سایر سازه‌های پرخطر کمک کند.
آیا حمل و نقل عمومی می تواند بخشی از شکاف را پر کند؟
حمل و نقل عمومی ممکن است بتواند شکاف را از راه های مختلفی پر کند، زمانی که پیوندهای کلیدی جاده تخریب یا آسیب ببینند.
خدمات حمل و نقل راه آهن ثابت، مانند مترو واشنگتن دی سی و خدمات راه آهن شهری در شیکاگو، معمولاً دارای حق عبور انحصاری هستند که به آنها اجازه می دهد با سرعت بالاتری نسبت به اتوبوس ها در خیابان های سطحی حرکت کنند. آنها همچنین ظرفیت بالایی دارند که می توان با افزودن ماشین های بیشتر به هر قطار یا حرکت قطارها به دفعات بیشتر، آن را افزایش داد.
اگر مسیرهای این سیستم‌ها به دلیل چیزی مانند فروریختن پل مختل نشود، ممکن است بتوانند بیش از بارهای معمولی خود کار کنند. رانندگان می توانند تا زمانی که مبدا و مقاصد سفر آنها در نزدیکی ایستگاه های حمل و نقل قرار گرفته باشد، به ترانزیت تغییر مکان دهند.
خدمات حمل و نقل اتوبوس معمولاً دارای حقوق انحصاری راه یا وسیله ای برای افزودن ظرفیت حمل اضافی به ازای هر وسیله نقلیه نیستند. اما آنها انعطاف پذیری بیشتری برای گسترش مناطق خدماتی که پوشش می دهند و مکان های غیرقابل راه رفتن را به هم متصل می کنند.
هماهنگی استفاده از خدمات حمل و نقل مختلف و تنظیم خلاقانه خطوط اتوبوس می تواند برخی از نیازهای سفر محلی، مانند رفت و آمد روزانه، مدرسه و سفرهای خرید را برطرف کند. اما خدمات حمل‌ونقل عمومی محلی برای پر کردن شکاف‌های مسافت‌های طولانی‌تر که فراتر از مناطق خدماتی آنها است، تلاش می‌کنند.
در مناطق شهری بزرگ مانند فیلادلفیا که جمعیت زیادی دارند و سرمایه گذاری زیادی در سیستم های حمل و نقل خود انجام داده اند، حمل و نقل عمومی می تواند تا 25 درصد از سفرهای رفت و آمد روزانه را انجام دهد. اما برای اختلالات خارج از شهرهای بزرگ، مانند ریزش پل در یک بزرگراه بین ایالتی در یک منطقه روستایی، حمل و نقل عمومی احتمالاً نقش چندانی نخواهد داشت.
همچنین مهم است که توجه داشته باشید که خدمات حمل و نقل عمومی برای جابجایی افراد است. محموله های باری که متکی به کامیون ها و سایر وسایل نقلیه تخصصی هستند نیز باید از مناطق مختل شده یا اطراف آن عبور کنند. این اغلب مستلزم آن است که کامیون‌های تجاری بزرگ یا از خیابان‌های محلی نزدیک که برای چنین وسایل نقلیه سنگین و بزرگی طراحی نشده‌اند استفاده کنند یا مسیرهای انحرافی طولانی‌مدت را انجام دهند. این امر باعث افزایش تاخیر، آلودگی، خطرات ایمنی و هزینه های حمل و نقل می شود که در نهایت به مصرف کنندگان منتقل می شود.
