آنچه بعدازآسمانی شدن پیش کسوت مطبوعاتی مان سیدمحموددعائی عزیزدرمدح اوگفته ونوشته شده،درست است؛مجاهد،انقلابی،ساده زیست،یارمخلص امام خمینی،باصفا،پاک دست،خوش اخلاق،پناه بی پناهان،همزه وصل اقشارجامعه،دارای حداکثرجاذبه...
علاوه براینهاکه صفات ثبوتی اوهستند،دعائی مجموعه ای ازصفات سلبی هم داشت که آنهاهم اهمیت زیادی دارند.دروغ نمی گفت،تهمت نمی زد،سعایت نمی کرد،نسبت های ناروابه این وآن نمیداد،حرمت شکنی نمی کرد،خدمات دیگران رانادیده نمی گرفت،بااینکه ازسابقون انقلاب بودازانقلاب طلبکاری نمی کرد،خوداسلام پندارنبود،خودانقلاب پندارنبود،دلسوزان کشورونطام رابه خودی وناخودی تقسیم نمی کرد،بیش ازاندازه ضروری دافعه نداشت...
دعائی بااین مجموعه ویژگی ها،هم برای مطبوعاتی هاالگوی اخلاق بودوهم برای عموم مردم.درزمانه ای که اخلاق دچارعربت تاریخی است،فقدان سیدمحموددعائی رابایدبیش ازهمه وپیش ازهمه به اخلاق تسلیت گفت.
مسیح مهاجری
۱۶خرداد۱۴۰۱
