تبریز امروز:
برای اولین بار، کاوشگر ستاره نوترونی ناسا (NICER) ادغام نقاط پرتو ایکس چند میلیون درجه ای را در سطح مگنتار مشاهده کرد، یک هسته ستاره ای ابر مغناطیسی که در حد یک شهر است.
NICER ردیابی کرد که چگونه سه نقطه داغ درخشان پرتو ایکس به آرامی در سطح جسم پرسه می‌زنند و در عین حال اندازه آن کاهش می‌یابد و بهترین نگاه را به این پدیده ارائه می‌دهد. بزرگترین نقطه در نهایت با یک کوچکتر ترکیب شد، چیزی که ستاره شناسان قبلا ندیده بودند.
مگنتار نوعی ستاره نوترونی منزوی است، هسته له شده ای که پس از انفجار یک ستاره عظیم باقی می ماند. یک ستاره نوترونی با متراکم کردن جرمی بیشتر از خورشید به توپی به عرض حدود 12 مایل (20 کیلومتر) از ماده به قدری متراکم ساخته شده که وزن یک قاشق چای خوری به اندازه یک کوه روی زمین است.
چیزی که مغناطیس‌ها را متمایز می‌کند این است که آنها قوی‌ترین میدان‌های مغناطیسی شناخته‌شده را دارند، تا 10 تریلیون برابر شدیدتر از آهن‌ربای یخچال و هزار بار قوی‌تر از یک ستاره نوترونی معمولی. میدان مغناطیسی نشان‌دهنده انبار عظیمی از انرژی است که وقتی مختل می‌شود، می‌تواند طغیان فعالیت‌های پرتو ایکس را که از ماه‌ها تا سال‌ها طول می‌کشد، نیرو دهد.
در 10 اکتبر 2020، رصدخانه سوئیفت نیل گرلز ناسا چنین فورانی را از یک مگنتار جدید به نام SGR 1830-0645 (به اختصار SGR 1830) کشف کرد. این جرم در صورت فلکی اسکاتوم واقع شده است و اگرچه فاصله آن به طور دقیق مشخص نیست، ستاره شناسان تخمین می زنند که این جرم حدود 13000 سال نوری از ما فاصله دارد. سوئیفت تلسکوپ اشعه ایکس خود را به سمت منبع چرخاند و پالس‌های مکرر را تشخیص داد که نشان می‌داد جسم هر 10.4 ثانیه در حال چرخش است.
اندازه‌گیری‌های NICER در همان روز نشان می‌دهد که تابش اشعه ایکس با هر چرخش، سه قله نزدیک را نشان می‌دهد. آنها زمانی ایجاد شدند که سه ناحیه سطحی بسیار داغتر از محیط اطرافشان به داخل و خارج از دید ما چرخیدند.
NICER SGR 1830 را تقریباً هر روز از زمان کشف تا 17 نوامبر رصد می کرد، پس از آن خورشید برای رصد ایمن بسیار به میدان دید نزدیک بود. در طول این دوره، پیک های انتشار به تدریج جابه جا شدند و در زمان های کمی متفاوت در چرخش مگنتار رخ می دادند. نتایج به نفع مدلی است که در آن لکه‌ها در نتیجه حرکت پوسته شکل می‌گیرند و حرکت می‌کنند، تقریباً به همان روشی که حرکت صفحات تکتونیکی روی زمین باعث ایجاد فعالیت لرزه‌ای می‌شود.
این تیم فکر می‌کند که این مشاهدات یک منطقه فعال واحد را نشان می‌دهد که در آن پوسته تا حدی مذاب شده و به آرامی تغییر شکل می‌دهد - شبیه به قوس‌های درخشان و درخشان پلاسمایی که در خورشید دیده می‌شود - به سطح متصل می‌شود. فعل و انفعال بین حلقه ها و حرکت پوسته باعث ایجاد رفتار رانش و ادغام می شود.
اعتبار موسیقی: "ذرات و میدان ها" از یونیورسال پروداکشن موزیک
اعتبار: مرکز پرواز فضایی گودارد ناسا
اسکات ویسینگر (KBRwyle): تهیه کننده
کریستوفر کیم (KBRwyle): انیماتور
فرانسیس ردی (پارک کالج دانشگاه مریلند): نویسنده علم
جورج یونس (دانشگاه جورج واشنگتن/GSFC): دانشمند
این ویدئو را میتوانید به‌طور رایگان در https://svs.gsfc.nasa.gov/14115 به اشتراک بگذارید و دانلود کنید. در حالی که می‌توان ویدیو را به‌طور کامل بدون اجازه به اشتراک گذاشت، موسیقی و برخی تصاویر فردی ممکن است از طریق اجازه به دست آمده باشند و ممکن است در محصولات دیگر حذف یا ریمیکس نشده باشند. جزئیات خاص در مورد چنین تصاویری را میتوانید در اینجا پیدا کنید: https://svs.gsfc.nasa.gov/14115. برای اطلاعات بیشتر در مورد دستورالعمل های رسانه ای ناسا، به https://nasa.gov/multimedia/guidelines مراجعه کنید.
.
